at dahil sa mga nalaman ko na siya pala si Kurt biglang nanlamig ang katawan ko, parang matutunaw na ako, hindi ako makakilos dahil sa sobrang tigas na ng katawan ko ng biglang *BOOOOOOOOOOGSSSSSH!*
ARAAAAAAAAAAAAAAAAAAAY! -___________-
huhuhuhu! sakit naman ng pwet ko asan na kaya ang phone ko, hmmm. ahh andoon lang pala pero bago ko nakuha ang phone ko..
Kurt: Ysabella, okay ka lang ba? sorry talaga hindi ko sinasadya hindi kasi kita nakita. tumayo ka na (sabay abot ng kamay niya)
habang hinihimas himas ko pa lang ang pwet ko nagulat nalang ako ng makita kong si Kurt pala ang naka bangga sa akin.
Ako: O______O
Kurt: Nako! namumutla ka na tuloy. pasyensya na talaga. masakit ba talaga? sorry talaga Ysabella. kasalanan ko talaga ang lahat, sana tumitingin ako sa dinaraanan ko. naririnig mo ba ako?
Ako: O____________________________________O
hindi ako nakapagsalita dahil sa gulat at sa bilis ng pangyayari. bumalik na lang ang katinuan ko ng nararamdaman kong may kumakarga na sa akin.
Kurt: okay ka lang ba? magsalita ka naman ohh. (naiiyak na siya at nanginginig dahil sa kaba)
Ako: uhmm, ikaw pala Kurt. naku! okay lang ako. ibaba mo na ako, okay lang talaga ako. walang masakit.
(anong walang masakit. hahaha! masakit ang pisngi ko dahil sa kilig. karga lang naman ako ng crush ko. haaaaay! <3)
Kurt: doon lang tayo sa upuan na 'yon. sabay turo sa upuan sa may gym.
andito na kami ngayon sa gym. hindi ko alam kung bakit pero sadyang ang bilis ng tibok ng puso ko. ito naman si Kurt walang katapusan ang pag so-sorrrrrrrrrry sabing okay na nga lang. gusto ko ngang maulit yun ehh para karga mo ako. hahahaha! shhhhh
lumipas na ang isang oras at andito pa rin kami sa gym. wala nga pala kaming pasok ngayong hapon kasi may emergency meeting ang mga teachers. tadhana nga naman! hahaha.
wala lang usap usap lang kami at getting to know each other lang. tinanong niya rin kung bakit hindi na ako nakapag reply at pinaliwanag ko rin naman iyon kaya okay na. sarap niyang kausap napaka gentleman at walang ka hambog2.
