Müptela - Askıya Alındı

11. Bölüm

Ada gözüne vuran güneş ışıkları ile uyandı. Yatağından kalkıp pencereye doğru ilerledi. Perdeyi kapatıp yatağına geri döndü. Biraz daha uyumanın bir zararı olmazdı. Öyle değil mi?

"Allah!"

Aklına gelenler ile yataktan zıpladı. Sarhoşluğun etkisi ile unutması gerekmez miydi?

"Hayır Ada hayır. Sakın hatırladıklarının gerçek olduğunu düşünme."

Gözlerini kapatıp bir kaç saniye bekledi.

"Gerçek ama!"

Odanın içinde bir o yana bir bu yana yürüyordu.

"Benim hatırlamamam gerekmiyor muydu? Filmlerde öyle oluyordu hani?"

Derin bir nefes alarak sakinleşmeye çalıştı.

"Abartma Ada, sonuçta şey yapmadınız. Sadece bir yakınlaşma. Sende amma abarttın kızım hee."

Her ne kadar kendini motive etmeye çalışsa da her şey ortadaydı.

"Sapıksın Ada. Sapık. Adamı taciz ettin bildiğin. İnşaallah polise gider de kodese girersin gerizekalı. Sonra da gençliğin orada çürür. Bir de taciz ettiğin için seni şişlesinler. Mükemmel!"

Kendi kendine konuşurken odaya Afra girdi. Burada ne işi vardı ki?

"Günaydın güzellik."

"Günaydın, gece burada mı kaldın?"

"Evet."

Afra gözlerini kısarak Ada'yı süzdü.

"Neyin var senin?"

"Afra, ben bir bok yedim."

Kahkaha atmaya başladı. En fazla ne yapmış olabilirdi ki?

"Ne oldu anlat bakalım."

"Biz dün Mert ile.."

"SEVİŞTİNİZ Mİ?!"

"Hayır hayır hayır hayır hayır! O kadar ileri gitmedim."

"Haa, ön sevişme tarzı şeyler. Seni gidi seni.." diyerek göz kırptı.

"Ben yürüdüm çocuğa. Of bir daha aynı ortama giremem onunla."

"Abartma kızım. O da karşılık verdiyse sıkıntı yok. Normal yani."

"Bilmiyorum."

••••

Olanların üstünden yaklaşık 1 hafta geçmişti. Ada Mert'i görmemişti zaten. Mert de aramamıştı zaten onu.

"Ada akşam bir parti olacak. Sende benimle gel olur mu?"

"Gelmesem?"

"Teklif var, ısrar da var. Geliyorsun. Bu arada senin dolabında ki giysiler aşırı minnoş. Benim evime geçelim. Benden giyiniriz."

Ada kafasını sallayarak onayladı onu. Bir kaç saat sonra Afra ile birlikte evden çıktılar. Ada arabayı sürüyor, Afra ise yolu tarif ediyordu. Kısa bir süre sonra Afra'nın tarif ettiği yere ulaşmışlardı.

Sessiz ve sakin bir yere benziyordu. Elit insanların oturduğu bir yer olduğu belliydi. Her yerde villalar yer alıyordu.

"İnin bakalım Afra Hanım."

"İndik bakalım Ada Hanım."

Afra anahtarı ile kapıyı açtı. Ada mesleğinin verdiği alışkanlık ile hemen nasıl dekore edildiğine baktı. Sade ve hoş duruyordu. Gri renkler ağırlıktaydı.