The Rusty Game -Negros Series #2 (Completed)

Chapter 17: Chryseis Athena

I looked at Tracy who's sleeping peacefully beside me. It's already three in the morning, ala una kaming nakatulog dalawa dahil sa kwentohan at nanood pa kami ng dalawang palabas. She's the one who picked the movie and I can say it was useless like her mind sometimes.

"Enrollment na ngayon, ano plano mo?" She asked while eating a fries.

"Wala. Wala naman akong pera." I shrugged.

"Paano yon? Akala ko ba ginagamit mona ulit ang cards mo?" She interrogate. "At kaya mo nang bayaran ang three hundred thousand pesos na yon."

"Pinapunta ako ni Mommy nakaraan sa Iloilo, nag-away kami dahil gusto niyang pumirma ako na ilipat ang share at iba pang ari-arian na nakapangalan sa akin sa kanya." I said.

"What?! Such a gold digger wench!" She said at tinignan ko naman siya ng masama. She give me a peace sign. "So ano ang plano mo ngayon? Paano na ang pangarap mo? Alam mo namang narito lang ako para pahiramin ka ng---"

"Wag na, kaya ko naman. Maghahanap na lang ulit ako ng trabaho." I said.

"Let me guess, they got your cards and your brother?" She spat. "Your family is a mess!"

I nodded. "She got him, they forced him to signed the papers, pinagsamantalahan nila ang kahinaan at kundisyon ng kapatid ko. She got my two cards, may naiwan na isa sa akin na hindi niya alam. Kami lang naman nakakaalam ni daddy nito, he told me before to keep it a secret card from my mom." I said.

When I turned eighteen he gave me an atm card, hindi ko naiintindihan hanggang ngayon kung bakit ayaw niyang ipaalam kay Mommy na pina-open account niya ako. Siya at ako lang ang nakakaalam.

Mas malaki ang pera na pumapasok doon buwan buwan kesa sa dalawang cards ko na kinuha na ngayon ni Mommy sa akin. Kahit gusto kong umapela ay wala akong nagawa nakaraan.

"Ayon naman pala eh. May good side naman pala si father dear mo, gamitin mo. Wag mo ng pahirapan ang sarili mo kasi ako ang naaawa sayo." She said.

"Okay lang ako. Maybe I will pause my dream, baka siguro hindi talaga sang-ayon sa akin ang tadhana." I said.

"Anong hindi? Duh kung hindi sang-ayon sayo edi sana hindi ko ipapakila kay Frince. Ang swerte mo naman, ang gwapo, matalino, taga-pagmana , at mabait!" She said at sinundot ang tagiliran ko.

I smiled. Yeah, right.

Tuwing naiisip kong nandyan siya para sa akin ay gumagaan ang loob ko. Hanggat nandyan pa siya at nasa akin pa siya ay hindi ko kailangan isipin na ang malas ko dahil siya ang pinakamagandang biyaya sa akin ng mundo ko.

Siya lang ang trumato sa akin nang tama. Siya lang ang nagparamdam sa akin na kamahal-mahal ako. Siya ang nagparamdam sa akin na importante akong tao.

Love can really changed the world in a moment. Love can really change a person.

"Te, ngumiti ka! Ikaw lang ang nakita kong tao na malungkot ngayon. MassKara festival kaya ngumiti ka, hindi porket taga Iloilo ka ay sisirain mo tong vibes ng masskara kaya wag ka ng mainggit. Alam naman namin na sobrang ganda at saya ng festival namin pero isipin mo nga dalawa ang festival niyo roon, ang saya more walwal. Sabihin mo nga sa akin ang totoo? Lumipat ka talaga rito to spy us no?"

"Gago, hindi!" I spat. "Saan tayo?"

"Ayon! Ayon na!" Turo niya sa nagpa-parade. She lend me a masskara, magkapareho kami pero iba lang ang kulay.

She dragged me at sumabay kami sa parade at ganon din ang ibang tao. Sinasabayan namin ang bawat patik ng drums, hindi makilala ang isa't-isa dahil nakasuot ng masskara. The people are laughing and playing like a kid while dancing some funny steps.