⍣Chapter 43⍣
Part IIKim SeokJin's View
මම දන්නවා ඒක විශ්වාස කරන්න අමාරු දෙයක්. ඒත් මම හිතන්නේ.. ඒක කොච්චර විශ්වාස කරන්න අමාරු දෙයක් වුණත් මට ඒක විශ්වාසයි. මොකද මම දන්නවා ජිමිනායි, ජොන්ග්කුකායි හොඳවෙනවා කියලා. මට ඒ දෙන්නව හොඳ කරගන්න පුලුවන් කියලා මම විශ්වාස කරනවා මගේ මුළු හදවතින්ම. ඔය කියන කුමාරිකාවත් ඇත්තටම ඉන්න ඇති. එයාගේ ආදරේ වෙනුවෙන් එයා ඔය කියන මතක තාරකාව ඇති කලා නම්, මට පුලුවන් ජිමිනාටයි, ජොන්ග්කුකාටයි තියෙන මගේ ආදරයෙන් ඔය කියන ප්රාර්ථනාවෙන් එයාලාව හොඳ කරගන්න. ඒත් Y/N? ඩොක්ටර් කියන්නේ එක ප්රාර්ථනාවක් විතරක් කරන්න පුලුවන් කියලා.
මම දන්නේ නැහැ මම මොකද කරන්න ඕනේ කියලා. ඒත් මට පුදුම දුකක් දැනෙන්නේ.
අන්තිමේ තවත් ටික වෙලාවක් ථේහ්යොනාගේ ගෙදර හිටියට පස්සේ මම තීරණය කලේ Y/Nවත් එක්කගෙන ගෙදර යන්න. තියෙන ප්රශ්න මදිවට Y/Nනුත් අර වොයිස් රෙකෝඩින් එක ගැන එහෙම දැනගන්නවට මම කැමති නැහැ. අනික ඉතිං... එයාට මේ මතකයත් අමතකවෙලා තියෙන අස්සේ එයා මේ දේවල් කොහොම බාරගනියි ද කියලා මම දන්නේ නැහැනේ. ඒ නිසා මට ඕනේ එයාව වගේම අපි හැමෝමවම ආරක්ෂා කරන්න. මං ආදරේ කරන හැමෝමවම!
"Y/N-ආහ්, ටිකකට මෙහෙ එන්න" මම කතා කලේ යුන්ගිගේ උරහිස්වලට මසාජ් එකක් දෙන ගමන්, ජුලී එක්කයි සාරා එක්කයි කියව කියවා හිටිය Y/Nට. මම දිහා බලලා ඔලුව වනපු Y/N යුන්ගිව සාරාට බාරදීලා. "කියන්න.. ඔයාට බඩගිනියිද? මම මොනාහරි හදන්නද?" එයා මගෙන් ඇහුවේ මගේ අත් උණුසුම් විදිහට අල්ලගන්න ගමන්. එයා... එයා කලින් අර ඩොක්ටර් කියපු කිසිම දෙයක් තකන්නේ නැහැ වගේ.. මං කියන්නේ.. එයා කියපු විදිහට මට Y/Nව හරි, ජිමින්ව හරි ජොන්ග්කුක්ව හරි කියන එක්කෙනෙක්ව තෝරගන්න වෙනවා. එයාත් ඒක දන්නවා. ඒත් එයා කොහොමද මෙහෙම සාමාන්ය විදිහට ඉන්නේ? "අනී... මට බඩගිනි නැහැ. අපි ගෙදර යමු?" මම ඇහුවේ මගේ අත් අල්ලගෙන හිටිය එයාගේ අත් අල්ලගන්න ගමන්. එයාගේ මූණ පුදුමයෙන් පිරිලා ගියේ මම එහෙම කිව්වාම. "ඔයා මොනාද මේ කියවන්නේ ජින්? අපි කොහොමද ගෙදර යන්නේ? හැමෝම ගොඩක් අප්සට් එකේ ඉන්නේ.. මේ වෙලාවේ ගෙදර යන්නේ කොහොමද?" එයා අදහාගන්න බැරි විදිහට මං දිහා බලාගෙන හිටියේ. "අනී... මේකයි... අපි.. අපි.. ටිකක් රෙස්ට් කලොත් හොඳයි වගේ.. අපි අද ඔම්මාලාගේ ගෙදරත් ගියානේ..." මම කිව්වේ එයාව කොහොමහරි කැමතිකරගන්න බලන්න.
YOU ARE READING
Wishing On A Star pt.02
FanfictionY/N is a University student. She was studying hard for the "Korean Literature" exam, which will held tomorrow. But suddenly she slept without knowing. Next day, on the very good morning, she woke up with a tiredness that could kill her. But the thin...