Wishing On A Star pt.02

₄₇⍣, III

⍣Chapter 47⍣
Part III

Kim SeokJin's View

"ඔහොම කාලේ ගියා. අපිට බිනාවත් හම්බුණා. 2027 අන්තිම මාසේ වගේ යුන්ගි අපි කට්ටියට රෑ කෑමකට එන්න කියලා කිව්වා. ඒකට ආවේ අපි හයදෙනායි, ඔයායි, ජුලීයි, හීජිනායි, මිරී... තව සාරායි. යුන්ගි අපිට එයාව හදුන්වලා දුන්නා.. හ්ම්ම්.. මට මතක නැහැනේ අපිව කොහොමද හදුන්වලා දුන්නේ කියලා... ආයිශ්.. චින්චා මට මතක නැහැ...............!!" මම මගේ ඔලුව අස්සේ ඒ මතක හොයන්න හැදුවත්... ඒවා ඇත්තටම අවුරුදු හතක් පරණ මතක... මම කොහොමද දෙයියනේ.. ඔය ඔක්කොම මතක තියාගන්නේ?? ආයිශ්... මතක නැහැනේ......

"අනේ.... ආයිශ්.. ඇයි අනේ... මතක නැත්තේ? එයා කොහොමද හදුන්වලා දුන්නේ?? ආයිශ්..." Y/N මගේ අතකුත් අල්ලගෙන ඇහුවෙ කොහොමහරි මතක් කරගන්න කියන ගමන්. ඒත් ඉතිං.. මතක නැහැනේ.. දැන් මතක් කරගත්තේ නැත්නම් ඉතිං ඉවරයි.. ඒ නිසා අතින් හරි කෑල්ලක් දාලා කියන්න වෙන්නේ..

"ආ.......හ් මතක්වුණා.. යුන්ගි කෙලින්ම කිව්වා ඒ දෙන්නා ඩේටින් කියලා. ඒ දෙන්නා ගොඩක් කතා කරලා ගොඩක් එකට කාලය ගත කරලා තියෙනවා.. අනික එයාලට තිබ්බ එකම ප්‍රශ්නේ භාෂාව. ඒත් ඉතිං.. සාරා කොරියන් ඉගෙනගන්න පටන්ගත්ත නිසා ඒකත් හරිගියා.. කොහොමහරි.. හොදවෙලාවට යුන්ගි ජපන් ඉගෙනගන්න ගියේ නැතුව සාරා කොරියන් ඉගෙනගත්තේ. මොකද යුන්ගි ජපන් ඉගෙනගන්න ගියා නම් ඔය සම්බන්ධේ කවදාවත් හරියන්නේ නැහැ. හහ් හාහ් හා.............." මම මහ සද්දෙන් හිනාවුණේ ගොඩකාලෙකට පස්සේ.

"ඊට.. පස්සේ.. 2028 දී යුන්ගියි සාරායි බැන්දා.. හෝබීයි යුන්ගියි ජොන්ග්කුකා මිලිටරි එකෙන් එනකම් ඉන්න හැදුවේ බදින්න. ඒත් ඉතිං.. ඒකට තව අවුරුද්දක්ම තියෙනවා. අනික අපි එන්න එන්නම වයසට යනවා... අනික හීජින්ගේ ගෙදරිනුත් බදින්න කියලා පොඩි පොඩි කනු කුනු ගෑවිලි තියෙන නිසා අන්තිමේ ජොන්ග්කුකාව බලන්න ගියාම එයත් කිව්වා එයා නැතිවුණාට කමක් නැහැ බදින්න කියලා. අනික ඉතිං ජොන්ග්කුකා මිලිටරි එකෙන් එද්දී එයාට හුරතල් කරන්න බබාලාවත් ලෑස්ති කරලා තියන්න එපැයි. ඒ නිසා අන්තිමේ හෝබීයි, යුන්ගියි 2028 දී බැන්දා"