ride or die // minsung

24

İyi okumalar💜

Oy ve yorumlarınız benim için değerli^^

O günden sonra Minho onlarda kaldı hep. Yanlarından ayrılmıyordu. Minji ilaçlarını içiyor, gün geçtikçe daha iyi oluyordu. Herkesten önce Mırmır hep yanındaydı. Başından ayrılmıyordu.

Jisung ilacını ve suyunu Minji'ye uzattı.

Minji hapı ağzına atıp suyu içerken Jisung koltuğa oturdu.

" Özür dilerim. "

Minji kaşlarını çattı. " Ne için? "

Jisung eliyle onu gösterdi. " Bu hale gelmene sebep olduğum için. " Nefes verdi. " Hem genel olarak da... Benim için çok şey yapıyorsun ama ben hiç yapamıyormuş gibi hissediyorum. Aksine, zarar veriyorum. İyi bir abi olamıyorum sanırım. "

Minji onu eliyle yakınına çağırdı. Jisung eğilerek yanına geldi.

Minji kafasına bir tane geçirdi.

Jisung kafasını tutarak bağırdı. Minho'nun içeriden gelmesi ile ışık hızı yarışırdı.

" Ne aptal aptal konuşuyorsun sen? Özür dilenecek bir olay yok. Sana yaptığım hiçbir şey için karşılık beklemiyorum ben... Her yaz buraya geliyorum, bunca işinin arasından benimle vakit geçirmeye çalışıyorsun. Ki buna gerek yok, ama yine de yapıyorsun. Yapmasan da seveceğim seni çünkü yaptıkların için değil sen olduğun için seviyorum seni. Sürekli üstüme titremene ya da bana bir şeyler katmak için ekstra çabana gerek yok. Yanımda olman bile yeterli benim için. "

Jisung dikkat ederek Minji'ye sarıldı. Minho kenardan gülümseyerek onları izliyordu.

İçinden geriye doğru saydı, üç..iki..bir.

Jisung ağlamaya başlamıştı. Sırtı hıçkırdıkça inip kalkıyordu.

Minho tahmininin tutması ile gülümsemişti. Nasıl bu kadar hisli bir çocuk olduğunu asla anlayamayacaktı.

Minji onu geri ittirdi. " Ay git sevgilinin kollarında ağla, seninle uğraşamam ben."

Jisung kaşlarını çattı. " Çok kötüsün. "

Minho kahkaha atarak kollarını açtı. Ona doğru yürüdü.

" Git, sen de benimle dalga geçiyorsun zaten. "

" Gel buraya, gel gel. "

Minho gülerek sarıldı arkasından sıkıca. Jisung yanaklarını silerek yüzünü döndü ona, kollarını sardı.

Minji gülümseyerek onlara baktı, o burada olmadığı sürece Jisung'un yanında olacak birinin olması düşüncesi ona huzur veriyordu.

Bu süreçte Chaeyoung ve Melany arkadaş olmuşlardı. Melany Chaeyoung'un suçsuz olduğunu öğrenince ondan özür dilemek istemişti. Yalnız kaldıkları bu mahallede birbirlerinden güç alıyorlardı.

Beraber mezarlığı ziyaret ettiler. Aynı mezarlıkta, ayrı bölgelerde duruyorlardı.
Başlarda bu zordu, hem de çok. İkisi de her gittiklerinde ağlıyorlar, kendilerini yıpratıyorlardı.

Zamanla bu durum normalleşmeye başladı. Artık dışarı vurmak yerinde içlerinde veriyorlardı mücadelelerini. Zaman sadece alıştırıyordu, unutturmuyordu. Zaman geçtikçe daha çok kazınıyordu zihinde yaşananlar.

Melany her geldiklerinde yaşadığı hüznün yanı sıra gördüğü bir manzara yüzünden içi burkuluyordu.

Chaeyoung'un Mina'nın mezarının karşısına geçip uzun uzun sustuğu manzara.