SWEET LOVE ๑TAEJİN๑

🤍6. BÖLÜM🖤

(◍•ᴗ•◍)İYİ OKUMALAR(◍•ᴗ•◍)

YAZARDAN
Jin'in dedikleri üzerine Tae'nin sinirlenmiş olduğu belliydi. Bir anda Jin'in yanından kalkıp Jin'e bağırmaya başladı.

"Ne diyorsun sen? Ben seni hep arkadaşım olarak gördüm! Üstelik daha tanışalı 1 hafta bile olmadı! Nasıl böyle düşünebilirsin?"

"Üzgünüm ama bakışların herşeyi açıklıyor."

"Sen aptal bir gaysın tamam mı? Bunu o gereksiz beynine sok! Ayrıca bugünden itibaren olmayan arkadaşlığımız bitti!"

Jin hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlamıştı. Sadece böyle bir durumda Tae'nin tepkisini merak ediyordu ve cevabını da almıştı. Tae arkasına bakmadan Jin'i orada bırakıp gitti. Gidiyordu herkes. Sevdikleri bir bir yok oluyordu. Aynı gecenin bitip yıldızların kaybolması gibi...

..............................................

Tae bir yandan arabayı sürüyor, bir yandan da Jin'i düşünüyordu. Yanlış yapmıştı. Onu orada bırakmaması gerekiyordu. Yarasına tuz basması gerekirken daha da derinleştirmişti. Jin'in oradan ayrılmadığını düşünüp oraya geri döndü.

Tae uçuruma vardığında Jin'i orada bulamadı. Aşağı atladığını düşünmeye başlamıştı ve bu onu korkutuyordu. Sonra Jin'i bulmak ümidiyle uçurumun gerisindeki ağaçlık alana doğru ilerledi. Jin'i ağaca yaslanmış ağlarken gördü. Yanına gitti.

"Jin"

"Konuşmak istemiyorum. Gider misin lütfen?"

"Gitmeyeceğim. Yada giderim ama sende geleceksin."

Jin yerinden kalkıp ormana doğru yürümeye başladı. Tabi bu sırada Tae'de peşinden geliyordu.

"Neden peşimden geliyorsun? Az önce bana saydırıp arkadaşlığımızın bittiğini söylemiştin ya? Şimdi beni bırak ve defol git! Kendi başımın çaresine bakabilirim ben!"

Tae hiçbir şey demeden Jin'i kucaklayıp arabaya götürür. Jin ise o arada söyleniyordur.

"Ne istiyorsun benden pislik! Bırak beni! Zaten en başta senin ne kadar iğrenç biri olduğunu anlamıştım. Ben sana neden anlattım ki hayatımı? Senden hala nefret ediyorum! Nefret! "

"Özür dilerim tamam mı? Yeter artık uzatma. O sinirle ne söylediğimi biliyormuydum ki ben? Arkadaşlığımız da bitmedi. O söylediklerimin hepsini unut. Şimdi sus ve kafamı karıştırma!"

"Tamam beni evime bırak dinleneceğim."

Tae ilk önce kendi evinden Jjangu'yu alıp Jin'e teslim ettikten sonra Jin'i evine bırakır. Jin'i çok kırdığını biliyordur. Jin'in ne kadar duygusal biri olduğunu da.

"Off Tanrım! Ben ne yaptım?"

Tae eve girdiğinde annesi onun dediklerini duymuştu.

"Tae ne yaptın oğlum?"

"Anne ben en sevdiğim arkadaşımı kırdım. Onu üzdüm. Ona belki de hayatında yaşayabileceği en kötü anı yaşattım anne. Ben çok yanlış yaptım. Hayatımın en büyük yanlışıydı bu."

"Üzülme oğlum. Bir şekilde kendini affettirirsin. Zaten eğer seni seviyorsa affeder. Kendini yıpratma Tae."

"Tamam anne. Teşekkürler."

"Bu arada babam nerede? 2 gündür görmüyorum."

Annesi sessiz kalmıştı. Çünkü babası annesini aldatıyordu. Annesi gözleri dolu bir şekilde konuşmaya başladı.

"Oğlum bunu sana nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum."

"Neyi anne?"

"Tae baban beni aldatıyor. Senden bunu saklayamazdım oğlum. Lütfen kendini üzme. Bak bende üzmüyorum. Aldatan üzülsün."

"Ne? B-bu nasıl olabilir?"

Annesi hiçbir şey söylemezken Tae ise evden çıkıp o uçurumun kenarına geri gitti. Gözyaşlarını daha fazla tutamamıştı. Önce Jin'i sonra babası olacak o lanet adamı kaybetmişti. Onu koruyacak bir kardeşi de yoktu. Yanında sadece kanser olan annesi kalmıştı. Ve ona bakabilecek tek kişi Tae'idi.

Arabadan inip Jin ile oturdukları yere doğru baktı. Jin'de oradaydı. Tam geri gidecekken Jin'in seslenmesiyle duraksadı.

"Tae bekle!"

Jin'e dönüp baktı. Belliydi. Onun da bir derdi vardı. Gidip yanına oturdu göz yaşlarını saklamaya çalışırken.

"Ne oluyor Tae? Neden ağlıyorsun ve neden buraya geldin?"

"Hiçbir sebebi yok."

"Yalan söylediğin o kadar belli ki. Lütfen bana herşeyi anlat."

"Önce söyle beni affettin mi?"

Jin bir süre sessiz kaldıktan sonra konuşmaya başladı.

"Evet Tae. Anlat artık."

"Jin babam annemi aldatıyormuş. Annem kanser ve ona bakabilecek tek kişi benim. Artık onun benden başka kimsesi yok. Benim de..."

Tae bunları söylerken gözyaşlarını tutamamıştı. Jin onu kendine çekip sardı. Çünkü o ağlayınca Tae de kendisine aynısını yapmıştı. Yaşadığı zorluğu anlayabiliyordu. Ailesinden birini kaybetmenin verdiği acıyı da...

"Var Tae. Ben varım ya."

"İyi ki varsın Jin. Sen çok iyi bir insansın."

"Sende Tae. Ayrıca sana birşey söyleyeceğim."

"Söyle Jin"

"Seni seviyorum."

💞BÖLÜM SONU💞