SWEET LOVE ๑TAEJİN๑

🖤9. BÖLÜM🤍

(◍•ᴗ•◍)İYİ OKUMALAR(◍•ᴗ•◍)

TAE'DEN
Sanki gittikçe ısınıyorum ona. Bana arkadaş gibi gelmiyor artık. Ben ona aşık olduğumu söylemiyorum, o da anlamıyor. Bu nasıl devam edecek bilmiyorum. Bugün annem ameliyat olacak. Eşyalarını hazırlayıp hastaneye gittik. Annemi ameliyata aldıklarında babam gelmemişti. Annemin yanında birtek ben vardım. Ha birde Yeontan.

Ameliyathane'nin kapısının önündeki koltuğa oturup beklemeye başlamıştım ki yanıma Jin geldi. Yanında tanımadığım kişiler de vardı. Oldukça şaşırmıştım çünkü bunu beklemiyordum.

"Jin sen neden geldin?"

"Seni yalnız bırakacağımı düşünmedin değil mi?"

"Peki bunlar kim? Aaa siz Jeon Jungkook değil misiniz?"

"Evet benim. Sende Kim Taehyung olmalısın."

"Evet. Tanıştığıma memnun oldum."

"Bende. Bu da sevgilim asistanım Park Jimin."

"Ne? Ha? Nasıl? Evet. Sizinle de tanıştığıma memnun oldum. Jin peki bunlar kim? Daha önce gördüğümü sanmıyorum."

"Onlar Hoseok ve Namjoon. Sana daha önce bahsetmiştim."

"Evet sizinle de tanıştığıma memnun oldum. Hepiniz iyi insanlara benziyorsunuz. Geldiğiniz içi teşekkürler ama gerek yoktu."

"Naz yapma Tae. Seni tek başına hastane köşelerinde bırakamazdım. Ayrıca onlara siz demene gerek yok. Sen diyebilirsin. Bu arada hani arkadaşım yok diyordun ya. Bak şimdi bir sürü arkadaşın var. Yalnız değilsin."

Sonra gelip kulağıma fısıldadı.

"Bu arada artık aramızda gizli saklı yok. Yani neler yaşadığını onlar da biliyor. Ayrıca telefon numaranı onlara verdim. İstediğin zaman arar konuşursun. Zaten Hoseokla aynı okuldasın."

"İyi peki. Sence annem düzelecek mi?"

Ben bunu söyler söylemez ameliyathanenin kapısı açıldı. Daha doktora soru soramadan hızlı bir şekilde koşarak yanımızdan geçti. Muhtemelen bir sorun vardı.

"Jin bu doktor neden koşuyor? Anneme birşey olmayacak değil mi? O beni bırakmaz değil mi Jin? Bırakmaz o beni."

Jin sesini çıkarmıyordu. Ben ise ağlamamak için kendimi zor tutuyordum. Az önce ameliyathaneden koşarak çıkan doktor ameliyathaneye elinde bir kağıtla içeri girdi. Korkum büyümüştü. Ailemden geriye kalan tek kişiyi. Annemi de kaybediyordum...

................................................

Yaklaşık 3,5 saat olmuştu. Saat 04:30 falandı. Jungkook ve Jimin şirkete dönmüşlerdi. Hoseok ve Namjoon ise koltukta uyuyakalmışlardı. Jin ve bende annemden gelecek iyi bir haber bekliyorduk ki ameliyathanenin kapısı açıldı. Çıkan doktorun yüzü gülmüyordu. Elinde de bir kağıt vardı.

"Doktor bey annemin birşeyi yok değil mi?"

Gözlerim dolu bir şekilde sorduğum bu soruya doktor kafasını kaldırmadan cevap verdi.

"Çok üzgünüm. Hastayı kaybettik."

Sonra elime kağıdı verip oradan uzaklaştı. Jin öylece bana bakarken ben de hıçkıra hıçkıra ağlıyordum. Sonuçta en önemli kişiyi kaybetmiştim. Annemi...

Hoseok ve Namjoon benim ağlamama uyanmışlardı. Neler olduğunu anlayınca onlar da bana sarılıp ağlamaya başladılar. Jin neredeydi? Bir anda nereye kaybolmuştu?

"Jin nerede? Onu gördünüz mü?"

"Boşver şimdi Jin'i. Gel seni bize götürelim kardeşim."

Hoseok'un dedikleri beni şaşırtmıştı. Sanırım onlar ev arkadaşıydı. Ne güzel. Kardeş gibiler.

"Kardeşim??? Biz??? Siz birlikte mi yaşıyorsunuz?"

"Hayır. Yani bizden birinin evine götürelim. İstersen benim evime gidelim. Annem ve babam yurt dışında olduğu için evde tekim. Ayrıca burda bekleyip ağlamanın bir anlamı yok."

Namjoon hep çok bilmiş bir şekilde konuşuyordu. Ama söylediği herşeyde haklıydı. Ağlamanın bir anlamı yoktu. Sonuçta annem geri dönmeyecekti. Ama bende istesemde eski neşeli, hayata hep iyi yönüyle bakan, pozitif Tae olamayacaktım.

...........................................

Namjoon'un evine gelmiştik. Hoseok sevgilisiyle buluşacakmış. Bu yüzden o gelmedi. Namjoon ile evde otururken aklım hala Jin'deydi. Jin neredeydi? Hani beni yalnız bırakmayacaktı.

"Taehyung daha iyi misin?"

"Evet iyiyim Namjoon. Jin nerede sence?"

"Bilmiyorum ama onu neden bu kadar çok düşünüyorsun? Yoksa aranızda birşey mi var?"

Sessiz kalmıştım. Ne diyeceğimi bilemiyordum.

"İnanmıyorum! Yoksa ona karşı birşeyler mi hissediyorsun? Anlat lütfen. Emin ol benden sır çıkmaz."

"Kimseye hatta Jin'e bile söylemeyeceğine yemin et."

"Tamam yemin ederim söylemeyeceğim. Söz."

"Off Namjoon. Yaptığı her hareket beni etkiliyor. Bana sarıldığı anda kalbim yerinden çıkacakmış gibi hissetmeye başlıyorum. En zor zamanlarımda bana en iyi o geliyor. Bu nasıl oldu bilmiyorum ama... Namjoon sanırım ben Jin'e aşık oldum!"

💞BÖLÜM SONU💞