" KÜFÜR VE YETİŞKİN UNSUR İÇERİR! "
AZİZ DEĞİRMENCİ;
Öfkeli Kibirli Zorba.
Yaşadığı Şehre Kan Kusturup Küçük Bir Bedende Soluklanıyor.
Sevdiği Kadını Zorla Kendinin Yapacak Kadar Bencil,
Yaraladığı Yüreği Karşılık Bulamayınca Parçalara Ayıracak K...
Bölümler gecikiyor diye bana kızıyorsunuz bilmiyorum ama, çalıştığım için küçük küçük aksamalar oluyor. İnanın bunun için bende çok üzgünüm, lütfen bana kızmayın 🙏 🖤
Yeni bölüm'den haberdar olmak için beni takip etmeyi unutmayın.. 🤗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar...
&
Cansel aralamıştı gözlerini erkenden. Saatin erken olmasına rağmen uykusuna haylice kanmış gibiydi. Başını sol tarafa çevirip Aziz'e baktı. Yüz üstü yatmış derince uyuyordu. Ama kalkmasından korkar gibi de koca elini karnını üzerine atmıştı kendisinin. Hoş atsama bile artık Cansel ona dokunmadan rahat uyuyamaz olmuştu.
Sanki aylar öncesine kadar ondan korkan, kaçan kendisi hiç değilmiş gibiydi. Aziz yanından hiç gitsin istemiyordu. Sürekli, her saniye beraber olsunlar, zaman geçirsinler istiyordu. Bu yanında uyuyan adama yavaş yavaş âşık olmaya başlıyordu. Onu seviyordu, evet ama, aşk başka bir şeydi. Aşk her saniye onu yanında istemekti. O olmadan herşeyin anlamsız olduğunu hissetmekti. O gülünce senin daha da fazla gülmendi. Aşk bir tüm dünyaya sahip olsan da sadece onu istemekti.. Cansel artık bunları yavaşça hissediyordu. O Aziz'e çok feci aşık oluyordu.. Aziz'in kolunu yavaşça kaldırıp kenara koydu. Usulca yataktan çıkıp yavaş adımlarla dolaptan kendine rast gele giyecek birşeyler aldı. Banyoya geçip rutin işlerini hallettikten sonra üzerini giyip odadan çıktı. Saat daha sekiz bile yoktu. Ama onun da hiç uykusu yoktu. Merdivenleri inip mutfağa girdi. Sevim hanımın gelmesine daha vardı. Buz dolabını açıp içinden kahvaltılık çıkartmaya başladı.
Dün gece Aziz onu nasıl sevindirip sarma yemeğe götürdüyse, Cansel de ona küçük bir jest yapıp kendi elleri ile kahvaltı hazırlayacaktı. Tabii ki de içine sevgisini ve aşkını katarak.. Eline aldığı tavayı ocağın üstüne koyduktan sonra omlet mi yapsa yoksa menemen mi düşünmeye başlamıştı. Her ikisini de yapabilirdi, ama o Aziz'in en sevdiği şeyi yapmak istiyordu. Ne sevdiğimi bilmediği için, ikisini de yapmış desin istemiyordu. Sanki biliyormuş gibi yapmalıydı. Ama en yazık ki bilmiyordu. Aziz ne severdi? Omlet mi? Menemen mi? Birden hüzünle omuzları çöktü. Neden o sevdiği adamın neyi sevdiğini bilmiyordu? Bir ara, hatta hemen Aziz'in nelerden hoşlanıp nelerden nefret ettiğini acilen öğrenmeliydi. Aklına gelen fikirle hemen mutfaktan çıkıp kapıya ilerledi.
Fazlası ile heyecan yapmıştı.
İlk defa bir erkeğin neleri seviyor olduğunu merak eder olmuştu. Şüphesiz Aziz ona iyi geliyordu. Sandığı gibi kötü biri veya canavar değildi. Ama Aziz'in de o zamanlar ona zor kullandığını göz ardı edemezdi. Kapıyı açıp etrafa bakındı. Bahçenin her yanı korumalar ile kaplıydı. Serin hava yüzünü yalayıp geçiyordu. Ama iyi gelmişti gözleri açılmıştı. Başları yerde olduğu için korumalara bir şey sormaya çekiniyordu. Aradığı kişiyi göremeyişiyle içini hüzün ve ağlama isteği kapladı. Şimdi o yapamayacak mıydı istediğini? Birden bire İlyas'ın ona doğru seri adımlarla gelmeye başlamasıyla yüzü aydınlandı.
