" KÜFÜR VE YETİŞKİN UNSUR İÇERİR! "
AZİZ DEĞİRMENCİ;
Öfkeli Kibirli Zorba.
Yaşadığı Şehre Kan Kusturup Küçük Bir Bedende Soluklanıyor.
Sevdiği Kadını Zorla Kendinin Yapacak Kadar Bencil,
Yaraladığı Yüreği Karşılık Bulamayınca Parçalara Ayıracak K...
Merhaba sevgili okurlarım.. Evet senenin son günü. Umarım bu yeni yıl bizlere mutluluk ve sağlık getirir. 🙏
Şimdiden herkese mutlu yıllar ❤️🥳
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Keyifli Okumalar..
&
Mıh gibi yerine çakılmıştı Aziz. Doğru duyup, duymadığına emin olamıyordu. Onun kadınını mı dövmüşlerdi? " Hangi hastane? " Dedi sıktığı dişlerinin arasından. " Devlet hastanesi. " İlyas'tan aldığı cevapla holdingten nasıl çıktığını anlamamıştı. Arabaya binip hastanenin yolunu tuttu. İçindeki endişe gittikçe büyüyordu. Arabayı oldukça hızlı kullanmasına rağmen yol bitmiyor gibi geliyordu ona.
O kıza birşey olursa, o şerefsizin yedi sülalesini diri diri yakacaktı!
Yumruklarını ardı ardına direksiyona indirmeye başladı. Tutku'yu görmeden fırtınası asla dinmeyecekti! Çok mu kötüydü? Canı yanıyor muydu? Çok ağlamış mıydı? Bunları düşündükçe çılgına dönüyordu! Trafiğin anasını ağlatarak varmıştı sonunda hastaneye. Arabadan inip girişe ilerledi. Öyle delirmiş durumdaydı ki, kapıda onu bekleyen İlyas'ı görmüyordu bile. " Abi müşahede altına aldılar. " Lav gibi yanan gözlerini İlyas'a çevirdi.
" Kötü mü? "
Sessiz kaldı İlyas. Tutku'nun ambulansa bindirilirken ki hâlini görmüştü. Kız iyi değildi. Fazlaca darbe yediği haylice belliydi. Ama deyemedi abisine. Aziz onun sessizliğinden anlamıştı. İlyas'ı itip acile ilerlemeye başladı. Acile yakınladığında Tutku'yu götürdüklerini gördü. Doktorlar da Tutku da gözden kaybolmuştu. Aziz de onların ardından ilerlemeye başladı. " Abi oraya sokmazlar bizi. " İlyas'ın sesini dâhi duymuyordu Aziz. Tek istediği Tutku'yu görmekti. " Gel abi diğer tarafta bekliyelim. " Güç bela Aziz'i acilen almıştı İlyas.
" Kim bu ev sahibi! " Tıslayarak çıkmıştı ağzından kelimeler. Tutku'ya birşey olursa yakacaktı İstanbul'u! " Rasim denen biri. Çocuklar çoktan alıp arazilerden birine geçtiler. Ben gelmeden kimse dokunmayacak. " Burnundan soluyordu Aziz. İçindeki kanı bile fokurduyordu. Onun kadınına bunu yapanı öyle bir hala koyacaktı ki, tüm düşmanlarına ibret olacaktı!
Yanlarından ağlayarak geçen adamı görünce ikiside umursamadı. Fakat o adamın Caner olduğunu ikiside bilmiyordu. Tutku'nun çantası elinde sessizce ağlıyordu Caner. Nasıl oldu da Tutku'nun sesini duyamadığı için kendini suçluyordu. Bu kız onun tek arkadaşıydı ona birşey olursa, Caner de biterdi. Çok seviyordu Tutku'yu. Tutku belki de onun sevdiği adamdan sonra ikinci ailesiydi. İçini çeke çeke usulca ağlama devam etti Caner. Nekadar zaman geçti bilmiyordu kimse. Ama ne gelen vardı ne giden. Bu durum Aziz'in daha çok kafasını bozuyordu. Neredeydi bu doktorlar?
