ÊZA

1.Bölüm

Lütfen oy verip yorum yapabilir misiniz arkadaşlar .🌹
Teşekürler ve iyi okumalar 💙💙

~~~~~~~~~~

Küçük bedeni bir kelebeğin 24 saatlik ömrü gibi yaşamaya direniyordu. Ruhu ölü olan bir kızın bedenine isyan edercesine hayatta kalma çabaları artık son bulmaya çalışıyordu . Fakat unuttuğu bir şey oda hiçbir zaman ruhuyla gireceği savaşta bedeni kazanmayacaktı. Yaşama hevesi, ellerinden alınmış bir çocuğun ruhu hiçbir zaman yaşanmazdı . İşte o kızın ruhuyla bedeni arasında olan da buydu . O ruhuna aşıkken bedeni onun için hiçlikten ibaretti....

Ona bakıp duran adamında anlamadığı buydu, bilmiyordu ki karşısında duran kızın ruhu çoktan ölmüştü , bilmiyordu ki hiçbir zaman ona ait olmayan bir ruha aşık olacaktı. Oda tıpkı o kız çocuğunun bedenine duyduğu hisler gibi , onuda çoktan öldürmüşler ama üzerine toprak atılmamıştı . O yüzden susmayı diledi , sonsuza dek .

"Büyümek istemiyorum . Farkında mısın bilmiyorum ama ben çocuk olmama rağmen bu kadar acı çekiyorum , büyüsem daha fazlasına maruz kalırsam ben yok olurum. Bedenimin ölü ruhuma direndiği savaşı kaybederim . Bedenimde ölür o vakit. Ben hala ölü ruhuma rağmen bedenimin hayatla savaşına direneceğim ..." elinin tersiyle , ondan habersiz akan göz yaşlarını sildi,

" biliyorsun buna mecburum ...."

Hala çocuk olmaya çalışan 19 yaşındaki Lola , aslında hayatın acı meyvesinide tatlı meyvesinide o istemeden tatmıştı. Çektiği onca acının arasında bir güzel haberle sevinen bir çocuktu Lola.

Çocuk diyorum çünkü çocukluğunu yaşamayan her insan çocuktur.

Onun babası öldüğünde bir yanı ölmüştü, kalan diğer yanıda annesine aitti. Ama işte birmiyordu ki bir yok oluşun başlangıcıydı annesine diğer yanını vermek . Hiç var olmamış gibi yok oluşuna teslim etmişti bu bedeni .

Son kez babasının mezarına baktı , uzun bir süre belki görmeyeceği bu mezara son kez baktı . Son kez dudaklarını değdirdi babasının mezar taşına . Ona her türlü sevgiyi ve nefreti yaşatan babasına son kez ona sarılırmışçasına sarıldı. Kokusunu bile bilmeyen babasının kokusunu topraktan ciğerlerine genzini yakacak derecede içine çekti . Her nekadar çektiği toprak kokusu olsada , bu koku toprağın altında yatan babasına aitmişçesine kokladı .

"Baba...."

Son kez yaşadığı şehre baktı , yıllardır onu sevdiğini bilen adamla beraber son kez bu şehrin görkemli manzarasına baktı . Artık onun için yeni başlangıçlar yapmanın vaktiydi . Bu şehir onun için zindana atılmış bir mahkumdan farksızdı . Ve bu gün onun affı çıkmıştı , sonsuza dek bu şehirden uzak durmak .

Çocukluğu ,.hayalleri , var oluşu , yasamı , vicdanı , yok oluşu , sevgiyi , aşkı.... Hepsini bugün burda bırakıp yeni bir şehire gidecekti .

Yıllardır görmediği , görmekten tiksindigi annesinin yanına gidecekti . Onu terk eden , bir hicmiş gibi sokağa atan annesinin yanına gidecekti . Başka bir adam uğruna terkeden annesinin yanına gidecekti.

Buna mecburdu.

Bir kız olarak tek başına kalamzdı bu yerde , annesi her nekadar umursamazsada abisi buna izin vermezdi . Oda tıpkı annesi gibi onları terk etmişti ama annesinin aksine onları terk etmesinin nedeni sevdiği kız yüzündendi. Bu şehri ona zindan eden bir kız yüzünden terk etmişti. Hiçbir zaman abisine kızamazdı .