ÊZA

2.Bölüm

Gözlerini açtığında artık onun şehrinden daha büyük bir şehre gelmişti Lola . Mardin'den İstanbu'la ....
19 yılını Mardin'de bırakıp geri kalan yıllarını İstanbul'da yaşayacaktı Lola. Otogara yaklaşan otobüsün camından yolu izlemeye başladı . Kafasında merak ettiği sorularla yüzleşmeye dakikalar kalmıştı artık . Tüm bu sorular annesine dairdi tek bir soru haricinde . Oda geride bıraktığı kırık bir kalp...

Serhan...

Eğer o şehirde kalsaydı Serhan'a bir şans verecekti Lola ve bunu biliyordu . Ona iyi gelen tek insan Serhan'dı. Artık oda yok , adını bilmediği bir huzursuzluk oluşmuştu Lola'nın kalbinde. Tanrıdan tek dileği Serhan'ın iyi olmasıydı . Belki zamanla yokluğuna yokluğuma alışacaktı. Ben de o da buna alışmamız gerekirdi.

"Merhaba " yanındaki adama doğru döndü Lola. Siyah takım elbise , kirli sakal , sert yüz ifadesi , bir manken edasına bürünmüş boyu posu ....

Kim olduğunu bilmeyen bu adam Lola konuşmadan, konuşmasına devam etti .

"Lola Doru galiba ."

Bu adam kimdi ve Lola'nın adını nereden biliyordu , Lola'nın gerildiğini gören adam daha fazla merak bırakmamak adına konuşmadına devam etti.

" Beni anneniz Züla Hanım gönderdi . Sizi almak için..."

Şimdi daha rahat nefes almıştı Lola . Hiç tereddüt etmeden hemen adamın gösterdiği arabaya binip daha öncesinde görmediği üvey babasının ve 10 yıldır görmediği annesinin yanına doğru yola koyulmuşlardı.

İşte o an yine Lola eskiye döndü . Annesi onu eskiden de sevmezdi ama bunu hiç ona göstermemişti. Zaten bugün yine onu sevmedigi ortaya çıkmıştı . Çünkü 10 yıldır kızını görmeyen bir anne özlem duyar ve uzak yoldan uzun zamandan sonra gelecek kızını karşılamaya başkalarını değil kendisi gelirdi . Fakat Lola aldırış etmedi . Zaten fazla kalamazdı yanlarında , bir iş bulup onların yanlarından ayrılacaktı. Babasını perişan eden bir kadınla aynı çatı altında fazla kalamazdı .

Araba ormanlık yollardan geçerek bir kapının önünde durabilmişti sonunda, arabadan inerek önüne doğru baktı . Nereye geldiğini öğrenmek yada artan merak duygusu Ve karşısında duran devasa sanat eserine bakakaldi .. Bir rüyanın içindeymiş gibi hissetmişti Lola o an . Karşısında duran ev bir şatodan farksızdı . Daha eve girmeden onu karşılayan 20 ye yakın siyah takım elbise giymiş adamlar bu karşıda duran villaya daha doğrusu şatoya ayrı bir hava katıyordu . Her nekadar kendisini biraz huzursuz hissetsede bir kere buranın büyüsüne kapılmıştı Lola.

"Buyrun Lola hanım " arabadan çıkmış yanına yaklaşan adamı bile unutmuştu Lola. Ellerini öne doğru uzatmış işaret ettiği kapıdan içeriye geçmişti . Zaten Mardin'den yanına sadece küçük bir sırt çantası almıştı . Bütün hayatını orada bırakmış.. Eskiye dönüp üzülmemek adına herşeyi bugün buraya gelerek arkasında bırakmıştı .

Eve girer girmez onu karşılayan kişi annesi olmuştu . Hala ilk günkü gibi güzel ve gençti annesi . Sarı saçları omuz hizasında bitiyordu , hiç değişmemiş olan bu saç stili babasının en sevdiği saç stiliydi . Bembeyaz cildi hala onları bıraktığı gibi parlıyordu ... Tıpkı o zamanlar gibi . Heleki o gözler hala o zamanlar gibi aşkla sevgiyle sanki ağlayacak gibi ıslak duruyordu ....

"Lola "

tüm bu düşüncelerden onu alıkoyan annesi olmuştu. Yıllardır görmediği annesi şuan tam karşısında duruyordu .