Kardeşlerim

Bölüm 17🌈

~ Aybike ~
Telefonu kapatır kapatmaz Ali abiye döndüm.
- Eee anlatır mısın Ali abi .
- Tesadü-
- Neyin tesadüfü ya biz Doruk ile ikiz çıktık ve sen ikimizin ailesini de tanıyorsun nasıl oluyor bu !
- Tamam ama sakın olun .
- nasil sakin olalım dayı . Aybike haklı.
- bakın biliyorsunuz ben bir süre hastanede çalıştım. O sırada ablam . Yani anneniz size hamileydi. Bana gelmişti ikiz olduğunuzu duyunca çok sevindi. Her şey hazırdı . Ablam ve Şengül aynı gün doğum yaptı. Ama Şengül'ün bebeği öldü . Doruk ve sen ikinizin ayrı yerde o masum halde yatarken. Ben isim bilekliklerini takmak için geldim. Şengül Aybike koymuştu kızının adını . Ben Doruk'un bilekliğini taktım . Senin adını da Melisa koymuştu ama ben senin bilekliğini unutmuşum . Almaya gittim. Getirdim . Tam bileklikleri takarken. Bir hastanın acil doğuma alındığı söylendi. Bende bileklikleri yanlış takmışım. Şengül de hastanede senin öldüğüne inanmayıp seni bulmaya gelmiş. Bileklikte Aybike yazınca sen sandı. Ama riske atmak istemediği için seni aldı ve gitti. Bulamadık sizi hiç bir yerde.
Ablam yıkıldı . Seni ararken hep Aybike diye aradık. sonra bir daha hamile kalınca yeni kızının adını Melisa koydu ama seni hep aradı. Meğerse siz başka şehirdeymişsiniz . Bir gün İstanbul'a taşınmışsınız . Ve okula Kayıtlarınızı yapılacakmış. Hatırlıyor musun Doruk ben size gelmiştim. Ve baban okula kayıt yapanların ismini okuyordu. Aybike Eren diyince annen donmuştu.
Doruk'un sesi zor çıkmıştı.
- Evet.
- İşte o günden beri araştırıyoruz ve bir gün bir şekilde DNA testi yapmış .Sonucu biliyorsunuzdur zaten. Bunu Şengül ile tartıştılar . Ablam size söyleyecekti .
- y-yani benn başkasının çocuğuyum. Nebahat Hanımın.
Gozlerimi kapadım .Akan yaşları durduramıyordum. Kendimi dışarı attım. İzmirde sahile yakındık. . Şu an tek istediğim oraya gitmekti.

~ Yazardan ~
Aybike sahile geldi. Dorukta ardından. Aybike denize doğru öylece baktı. Doruk ise sırtını denize döndü. Akifler ve Berk'ler karakola gitmiş kesin emin olduklarında İzmir'e gelip .Ali'nin yanına gittiler.
- buraya geldiler mi abiii.
- Geldiler her şeyi anlattım.
- Ne nasıl yaptın bunu .nereye gider Aybike. Şengül söyle. Dorukta yanındadır.
- Sahile gider Aybike. Kafasını dinlemek ister. Hadi gidelim.
Berk: BİR DURUN YA NELER OLUYOR AYBİKE VE DORUK NE ÖĞRENDİ NEDEN BURADAYIZ.
NEBAHAT: AYBİKE VE DORUK İKİZ.
HERKES : NE !
ÖMER: NE DİYORSUNUZ SİZ.
ASIYE : EVET YA .
Oğulcan   ,Asiye ve Ömer ağlıyordu.
Oğulcan: NASIL YA OLMADI OLAMAZ MÜMKÜN DEĞİL.
Ali olanları anlattı .herkes şok olmuştu.
Nebahat : Herkes şok oldu biliyorum ama Aybik ve Doruk'u bir bulalım.
Kimse bir şey demedi . Herkes sessizce kalktı.
Denize geldiklerinde Aybike ve Doruk'u gördüler. Aybike kimseyi görmemişti. Doruk görmüştü herkese susun ve durun diye işaret etti . Herkes Aybike'yi duyuyordu. Ve sessizce dinlediler

- YA BEN DAHA NE KADAR VURGUN YİYECEĞİM . SÖYLE VANA İZMİR. YA SÖYLE .ÖNCE AİLEM SANDIĞIM KİŞİLER ZARAR GÖRÜYOR HER TURLU BELA BULUYOR BİZİ . HASTANEDEN ÇIMAMIYORUZ. ŞİMDİ NE ÖĞRENDİ TAHMİN et . Edemezsin.EDEMEZSIN ÇÜNKÜ YOK BOYLE BIR ŞEY. YILLARDIR AYRILMADIĞIM HER GÜN YUZUNU GÖRDÜĞÜM KUZENLERIM , ABİM, ANNEM,BABAM BENIM AILEM DEĞİLMIŞ YA DEĞİLMİŞ. BU NE DEMEK . BEN HER KORKTUĞUMDA ANNECİM DIYE SARILAN ANNEM GERÇEK DEĞİLMİŞ. ÜZÜLME KIZIM SANA İSTENDİĞİNİ ALIRIZ DIYEN BENI ÜZMEYE KIYAMAYAN BABAM YALAN.
KİMSEYE ANLATAMADIĞIM DERTLERİMİ ANLATTIĞIM ASİYE, ÖMER YOK . BANA YOL GÖSTEREN BİR KADİR ABİM YOK .
AYBİKE bağırmayı bırakır.
- Birde Oğulcan. Bana iftira attıklarında hasta olduğumda beni üzmeye çalıştıklarında elimi tutup omzumu yasladığım Biricik abim . Yok yok YOK YOK . YOK İŞTE YOK BENİM AİLEM. BIKTIM ARTIK YETER YETERRRRRR.
Aybike olduğu yere çöktü. O sırada Şengül'ün sesini duydu.
- Annem ,kızım sakin ol.
- BEN SANA DA KIZAMIYORUM. BENI KIZIN SANMIŞSIN. AMA sonra niye açıklamanın her şeyi.
- Alışmıştık sana .
- Bende alıştım ama hayatım bir kez daha alt üstü oldu .
Sinirli iki elimi kafam vurdum.
Berk : Aybike dur canın yanacak.
Güldüm.
- Canım mı acıyacak benim canin artık yanmıyor biliyor musun bak .
Kendimi akşamın bu buz gibi havasında denize attım. Sonra hemen çıktım . Bu gibi esen rüzgar tenimi biraz üşütmüştü. Ama canım yanmıyordu.
- Ben kimseye kızamıyorum. Burada bir suçlu yok ama her şeyin bedelini niye ben çekiyorum .