Kardeşlerim

Bölüm 14 🌈

~ Berk ~
4 gün koskoca 4 gün olmuştu . Ama hala uyanmamıştı . Her gün Yoğun bakımın camından ona bakıyordum.

Doruk:Kanka bak hadi bu tosttan biraz ye. Kaç gündür buradan ayrılmıyorsunsun ? Oğulcanlarda aynı .
Doruk bunu diyince kafamı çevirdim. Gerçekten hepsi ben gibiydi. Annesi ve babası bir kenarda duruyordu Oğulcan camdan öyle bakıyordu. Kadir Oğulcan'ın yanında ona destek olmaya çalışıyordu . Ayşe ve Melisa , Asiye ve Ömer'in yanında duruyordu. O sırada doktor geldi . Hepimiz ayaklanmıştık.
Şengül: Kızım 4 gündür uyanmıyor bu ne zamana kadar sürecek.
Oğulcan: Gercekten kardeşim ne zaman uyanacak.
Doktor : Aybike çok zor bir ameliyat geçirdi. Verdiğimiz ilaçlar da biraz ağır ilaçlardı. Bugün veya yarın uyanır ama her türlü sonuca hazır olmalıyız. Travmaları karşı da .
Doktor bu dediğini bitirir bitirmez bir çığlık duyduk bu Aybike'nin sesine benziyordu . Aynı düşmeden önce attığı çığlık gibi .
Biz tam kapıya yönelmişken. Doktor bizi durdurdu .
- Önce benim girip konuşmam gerek . Sonra size haber verırım.

~ Aybike ~
Kapı açılmıştı içeri doktor girmişti.
- Aybikecim ne oldu nasıl hissediyorsun kendini.
- Kötü . Her yanım ağrıyor . Basım çok kötü ve ...
- Evet
- Anılar Her şey üstüme geliyor .
Doktor bir süre bir şeyleri söyledi sonra içeri biri girdi . Psikologmuş sanırım bana bir süre soru sordu . Bende cevapladım . Sonra hemşire gelip seruma bir şey enjekte etti . Bir süre sonra gözlerim kapanıyordu. Sonra karanlıkta iki kişi gördüm.
- Yenge , amca...

~ Yazardan ~

Psikolog dışarı çıktı. Herkes ona dönmüştü.
- Aybike ile konuştum. Bir tür travma geçiriyor . Anıları sürekli zihninde canlanıyor. Bir dakika hastamızın duygularını daha iyi yansıtması için ses kaydı almıştım isterseniz dinleyelim.

• Ses Kaydı •
- Evet anlat bakalım .İçindekileri her şeyi .
- Biz o günden önce normal hayatımızı sürüyordu. Amcam,Babam,annem,yengem işe bizler okula gidiyorduk. O günden önceki gün de her zamanki gibi akşam sohbet edip yattık. Sonda her şey y-yengem ve a-amcamın ölüm haberiyle başladı. İnanmıyordum . Amcam ve yengemin cenazesinde Asiye'lerin yıkılışı bağırışı. Çaresizliğimiz . Zengin okuluna gitmemiz herkesin bizi dışlaması. Kadir abimin bıçaklanması ,hapishaneye girmesi zehirlenmesi. Ömer'in hapse girmesi, araba çarpması zehirlenmesi . Asiye ile bana atılan iftira . Asiye'nin gözümün önümde düşmesi . Emelin zehirlenmesi . Babamın felç kalması . Evden atılmamız. Ya biz bütün bunları yaşadık ezildik . Herkesin parası altında ezildik . Fakir olduğumuz için. Bize gelen vurdu giden vurdu. Sokakta kaldık biz. Bazen yemek yemedik. Gerçekten gelen herkes bize acı çektirdi. Ben acımı kimseye belli edemedim . Zaten herkes yeterince ü-üzgün.(Aybike burada ağlıyor)
- Tamam sakin ol. Şimdi  Ailen hakkında
Ne düşünüyorsun.
- Annemi çok severim ama yengemler ölünce kuzenlerimi istemedi . Annem ve kuzenlerim arasında kalıp duruyordum.
Bu beni zorladı . Şimdi öyle değil .Babam çok iyi . O yoklukta bile hepimize baktı şikayetçi olmadı. Kuzenlerim çok güçlü . Her şeyi kaldırabilecek güçte hep benim yanımda oldular. Oğulcan benim canım abim . Her daim ben destekledi. Her sorunda biz birbirimize sarılırız . Tabii bu süreçte bizim yanımızda olanlar vardı . Ayşe , Süsen, Talya,Melisa ,Doruk ... birde Berk .
Berk benim için arkadaştan fazlasıydı. Hep yanımda olmuştu...
•Ses Kaydı Sonu•
Evet dinlediğiniz gibi şimdi ilaç verdik bir iki saate kendine gelir
Sorna bir kaç test yapacağız sonra çok kalabalık olmamak şartıyla içeri girebilirsiniz. En fazla 9 kişi .
( 9 kişi de ne kalabalıklığı ksjslslsj)
Herķes üzüntülüydü . Kadir ilk kendine gelip konuştu .
- Tamam .