Մարդասպանի Վանդակում

~ՄԱՍ 6~

Յ։Քաղցած կլինես,գնամ քեզ ուտելու մի բան բերեմ։
Նա դուրս եկավ սենյակից Թեհյոնին թողնելով մթության հետ մենակ,միակ լույսի աղբյուրը այնտեղ դա զզվելի ձևով ճոճվող լամպն էր,որի լույսը այնքան չնչին էր մթության հանդեպ որ ուղղակի կուլ էր գնում մթությանը։
Յունգին վերադարձավ ինչ որ տարօրինակ կերակուր ձեռքին(որը ավելի շատ շների կերի էր նման) և մի բաժակ ջրով։Նա ուտելիքը դրեց վանդակից դուրս,իսկ հետո նայելով տղայի ոչինչ չհասկացող հայացքին սկսեց ժպտալ։
Յ։Սա քեզ,կուտես եթե իհարկե կարողանաս հասնել,իսկ եթե չստացվի կանչիր ինձ,բերանիկով կաշխատես ուտելիքիդ դիմաց։
Թ։Տականք...ավելի լավ է մահանան սովից։
Յ։Դու գիտես։
Այդ խոսքերով նա կրկին հեռացավ թողնելով տղային ցուրտ սենյակում ընդհամենը մեկ սպիտակ շապիկով,որը արդեն արյունոտ էր,Թեհյոնի սեփական արյունն էր ներծծվել սպիտակ թելերի մեջ,իսկ հատակը խոնավ ու սառն էր,եթե չցրտահարվի մի ուրիշ հիվանդությունից կմեռնի։Յունգին կրկին եկավ մի փոքրիկ վերմակով և այն տալով տղային դուրս եկավ։
Թեհյոնը ուղղակի շատ էր հոգնել,նրա ուժերը չէին հերիքում ,որ նա աչքերը բաց թողներ,ու նույնիսկ այն շան կերին չնայելով նա քնեց,բայց անգամ գիշերն էր անհանգիստ,ամբողջ գիշեր նա երազում տեսնում էր մահացած մորը, ով գլուխը կտրված պահել էր ձեռքերում ու այդ կտրված գլուխը ժպտում էր իրեն,շշնջալով մի տող ընդհամենը "ես քեզ սիրում էի ինչպես հիմա նա,բայց նրա սերը քեզ ինձ մոտ կբերի",այդ խոսքերին խառնվում էր նաև Յունգիի հերթական զոհի գոռգոռոցը նկուղից,որը այդքան նվաստ ձևով աղաչում էր որ իրեն չսպանեն,բայց դա իհարկե չէր օգնի նրան,ինչքան ցածր է մտածելը որ մարդասպանին գումար  առաջարկելով կփրկես սեփական կյանքդ,քանի որ նրանց այդ հաճույքն է պետք ոչ թե ձեր գումարը,դրանից հետո Յունգին ուղղակի կտրեց այդ մարդու գլուխը և դրեց եռման ջրի մեջ։Ինչու?ինքն էլ չգիտի,ուղղակի իր սպանության ոճն է այդպիսի ,նրան դուր է գալիս նայելը խաշված գլխամաշկին որը արդեն քիչ էր մնում ընկներ գանգի վրայից։
Թեհյոնը մղձավանջ էր տեսնում ջերմության մեջ,իսկ Յունգին իր ծարավն էր հագեցնում սպանելով։Մի անգամ զոհերից մեկի հարցին թե ինչ է զգում դա անելով նա պատասխանեց'
"Դուք բոլորդ արժանի էք մահվան,ես հենց այնպես զոհեր չեմ ընտրում,կարդացել եք 6 մահացու մեղքերի մասին?այն մեղքերը որոնք Սատանան իր աստղին էր գրել,ես ընտրում եմ այն մարդկանց ովքեր գոնե երեք մեղք արել են այդ աստղից։Ամեն անգամ երբ գիշերը քայլում էս նկատում էս շողքդ ինչպես է փոփոխվում?երբ դեռ հասնում ես փողոցային լույսի հիմքին շողքդ ավելի մեծ է,այդ շողքը սպանությունն է որով ես իմ ներքին ծարավն եմ հագեցնում,բայց լույսից հեռանալիս շողքը փոքրանում է,ու այդ ժամանակ ես զգում եմ որ նոր սպանության ժամանակն է"
Յունգին իրոք հենց այնպես մարդկանց չէր ընտրում,հենց այդ բարդ ընտրության պատճառով էր ,որ ոստիկանները շատ չէին շտապում նրան բռնելու գործում,նա ուղղակի մաքրում էր քաղաքը այն մարդկանցից ում օրենքը պատժել չէր կարողանում։
Թեհյոնը բացեց աչքերը շատ դանդաղ,բայց զգում էր մարմնին մնացած սառը քրտինքը ու արյունը,որը ներծծվել էր սպիտակ վերնաշապիկի մեջ։Հիմա այդ սպիտակ վերնաշապիկից բան չէր մնացել,ուղղակի քրտինքի,փոշու և արյունի մեջ ներծծված կտոր։Ամբողջ գիշերը նրան մղձավանջներ էին  հետապնդում,մեծ մասամբ նրա մոր,ծնողների մահվան և դպրոցական ծանր կյանքի ու մանկատան մասին։Թեհյոնի անցյալը շատ ծանր էր,Հինգ տարեկանում նրա ընտանիքի անդամներին սպանեցին,բոլորին նույն սպանության ոճով։Երբ նա դրսից եկավ տուն(սպանության ժամանակ նա տանը չէր,այլ ընկերոջ հետ էր խաղում)նրան արյունալի տեսարան էր սպասվում,հատակին նրա ծնողներն էին ու ավագ քույրը,բոլորի գլուխները կտրված էր,արյունը հոսում էր գետնով ու ներկում սպիտակ մարմարե հատակը,իսկ պատին անհասկանալի նշաններ էին,կարծես թե աստղ կամ նման մի բան։Թեհյոնի աչքերից սկսեցին կաթիլներ թափել ու նա չորեքթաթ մոտեցավ ծնողների ու քրոջ դիակին,սկսեց նրանց հրել որ արթնանան,խոստացավ իրեն լավ պահել միայն թե չլքեն իրեն։Ապարդյուն....Նրա մայրը այլևս երբեք չէր կարող նրան քնից առաջ համբուրել ու անուշ երազներ մաղթել,նրա քույրը էլ երբեք նրա հետ չէր վիճի ու չէին խաղա միասին,իսկ հայրական ամուր ձեռքերը էլ նրան չէին գրկի աշխատանքից տուն վերադառնալիս։
Հիմա Թեհյոնը մենակ է այն բազում հանելուկների հետ, որոնք այսուհետ նրա կյանքի ու դեպրեսիաների մի մասը կկազմեն։Քչերը գիտեն որ մանկատուն գնալուց հետո(քանի որ բոլորը հրաժարվել էին նրա խնամքը իրենց վրավերցնելուց)Թեհյոնը անցել էր մանկական հոգեբույժի ձեռքերը, որովհետև նրա հոգեկան աշխարհը տուժել էր այդ ամենից։Ասել թե այդ այցերը հոգեբույժի մոտ նրան օգնել էն կնշանակի ստել ինքներս մեզ,նա ուղղակի այդ այցերից սովորեց որ եթե ծնվել է ուրեմն պիտի ապրի եթե անգամ գտնվի երկրի հետույքում, որովհետև բոլորը թքած ունեն ուրիշների խնդիրների վրա,ամենքին իր սեփականն է հետաքրքիր։Չնայած այստեղ մեծագույն խնդիրը դարձել է գումարը...մարդկային ուղեղները անգամ պատերազմներ են սկսում ավելի շատ կանաչ թղթեր ստանալու համար,բայց ում է պետք?Թեհյոնը ինքը չէր հասկանում թե որ մի գրողի տարած օրենքով ինքը պիտի արթնանա ժամը  6-ին 18 տարեկանից սկսած որ գնա աշխատելու այդ կանաչ թղթերի համար,չնայած մինչ այդ մանկատանն էր աշխատում։Նա հիմա արդեն 21 տարեկան է,ընդհամենը 6 տարի է փոքր իր առևանգիչից,բայց մեկ է նրանց ֆիզիոլոգիական տարբերությունը այնքան մեծ էր որ Թեհյոնը հիմա էլ չի համարձակվի մի բան անել,նա ուղղակի սպասում է....նա համբերատար սպասում է մահվան,սպասում է այնպես ինչպես երկու շաբաթ ոչինչ չկերած առյուծը կսպասեր իր զոհին բռնելու հարմար առիթին։