The Prowess Inside - COMPLETED

Chapter 2: Mister and Miss

PAGKATAPOS ng kamustahan namin ni Nanay Eveth ay agad niya na akong pinatulog. Eh kasi naman daw ay baka pagalitan siya ng mga nakatataas sapagkat siya pa ang naging dahilan ng pagkapagod ko pagnagkaharapan na kami kinabukasan. Although wala naman iyong magagawa dahil dis oras na ng gabi ang pagdating ko. Natural lang na mapagod ako. Tss! Wala naman silang pinagbago eh, kahit kailan ay ang kagustuhan lang naman nila ang masusunod kaya nasanay na ako.

Kanina pa ako nagising ngunit nakatihaya parin. Bakit!? Eh hindi pa naman sila kumakatok kaya ayos lang iyon. Ganoon naman ako palagi this past few years. Hinihintay na may kumatok muna sa pinto bago gumising ng tuluyan. Kaya habang naghihintay ay nag-isip muna ako ng mga maaaring maging mga pangyayari mamaya pagkalabas na pagkalabas ko sa kwartong ito. Nakaligo na ako at lahat-lahat kaya ayos lang at hindi na ako mahuhuli pagnagkataon. I opened my phone as I think of the possible scenarios though mabilis din akong nairita dahil naalala kong hindi ko pala nadala ang isa ko pang phone na kung saan pwede akong mawili.

I've been waiting for almost ninety minutes ngunit walang kahit na isang katok ang dumating kaya naman mas naging masama pa ang timpla ng araw ko. Huwag nilang sabihin na walang susundo sakin dito! Ano ba naman 'to, ba't ba kasi nag sabay-sabay pa ang lahat ng kamalasan sa araw na ito?

Bumangon ako atsaka inayos ang nagusot kong kama pati na rin ang damit kong simleng putting shirt lang at itim na ragged black jeans bago inilibot ang aking tingin sa bawat sulok ng nakagisnan ko noong kwarto. Halos wala namang pinagbago ang kwartong 'to mas malinis nga lang kumpara noong umalis ako. The theme of this room remains the same, classic. Although may isang part sa kwartong ito kung saan hindi maipagkakailang mas advance kesa sa ibang kagamitan. Yung part na kung saan naaalala kong naglalaro ako. Ngunit hindi bilang isang bata kundi bilang isang naatasang nilalang na maprotektahan ang lupaing aking kinalakihan.

Isang buntong-hininga ang aking pinakawalan bago napa-iling ng tululuyan. Ba't ba kasi ang tagal ng pagkatok? I rolled my eyes irritatedly bago napagdesisyonang buksan nalang ang kwarto para lumabas.

" Your f*cking late! " bungad sa akin ng isa sa mga Hizards nang makapasok na ako and I can't help but to roll my eyes again before completely entering the dining area.

" Eh sa walang kumatok sa pinto ko eh, " diretsong wika ko habang nakatingin kay Spades. His dark charcoal eyes peirced through me ngunit binalewala ko lang iyon. Nasanay na ako sa ugali niya. Alam kong mamaya ay magbabago nanaman ang mood niyan. Tss!

" Stop! Being a brat Clary, umalis kana nga at lahat-lahat hindi pa rin nagbabago yang ugali mo, " matabang na wika naman ni Heart na nakapagpatawa sa akin.

" Oo na po! Oo na kasalanan ko na! Miss mo lang ako eh, " natatawang wika ko sakanya.

" Eww! Mandiri ka nga sa sinasabi mo, " she said while making a disgusted face.

" Respetohin niyo ang hapagkainan at wag ng magbangayan, " maawtoridad na wika ni Watson.

" Psh! " inis na wika ko.

I am about sit on my favorite chair but my eyes widen when I saw someone is sitting there already.

" Who are they? " I asked then I remembered the lines on the invitation letter.

Dali-dali kong kinuha ang black letter na meron ako atsaka binasa iyon.

In Every Color in a Rainbow there are controllers.

A Rainbow Coalition is needed.

Wait don't tell me? Sila yun? Pero bakit sila pu-puro lalake? What the crap!? At iba-iba pa ang mga kulay ng buhok. Ang sakit sa mata ah!

" Alright at least you have noticed them already, " said Spades while smirking. I looked around waiting for an answer and as my gaze roam I sat on the other vacant seat at the edge of the table kahit alam kong may bakante pang apat na upuan sa tabi ng lalakeng pula ang buhok. I looked at every person in the table. Well it was a large rectangular table with fifteen occupants although labing isang tao lang ang nasa mesa ngayon.

First is Watson sitting on the edge of the table opposite to mine with his usual poker face, he's already thirty-four years old and he has these intellectual capacity that can beat Einstein's though hindi niya trip yung field ng tech kaya ako ang inaatasan nila when it comes to that matter simula noong bata pa ako. He's the highest among the three Hizards.

Then at his right is Spades. He's a playful jerk though masasabi kong siya ang pinakaclose ko sa tatlong Hizards. He's peircing charcoal eyes is one of my favorite among he's assets hindi maipagkakailang gwapo si Spades ganoon din naman si Watson though mas bata nga lang ng mga tatlong taon si Spades sakanya he's at the second spot among the higher wizards in the Kingdom. He can make anything or anyone float, if he wants trough his mind.

Opposite to Spades is Heart his sister. Mas bata ng isang taon si Heart kesa sa kanyang Kuya, the third and the last higher wizard. She's a role model to everyone although lingid sa kaalaman ng iba na masama ang budhi ng isang 'to.

" Clary, baka nakakalimutan mong kaya kong makabasa ng isip kaya wag na wag mo akong iinsultuhin gamit yang isipan mo dahil talagang nakakainsulto! "

Oh crap! I rolled my eyes again. Just great nakalimutan kong mind reader pala ang isang 'to and she can do telepathy as well.

" Flarey Claret Kingston! " tawag sa akin ni Watson na nakaagaw ng atensyon ng mga lalakeng iba-iba ang kulay ng buhok, should I call them Rainbow?

" Pft!? " si Heart na natatawa, I glared at her.

" Stop reading my mind! " I exclaimed with my deadly stare though wala namang epekto sakanya 'yon.

" Stop, blabbering nonsense and eat! Flare, kumain kana at ipapakilala kita mamaya sa mga kalalakihang nandirito, " Watson commanded and there everyone continued eating while I start. Now I wonder bakit kaya ang tagal nilang kumain eh mukhang kanina pa sila dito ah? They're too ladylike while eating, are they g--.

" No dear they are not gays pinaghintay mo kasi kami eh kaya ayon, " replied Heart again and then she laughed so hard while the boys around is now glaring at me. Of course, except Spades who's just smirking while eating.

" Excuse me miss? Are you insulting us? " asked the red hair guy with his dark gray eyes glaring at me. Well hindi lang naman siya ang masama ang tingin sa akin pati na rin ang iba pero bakit may kakaiba sa titig niya? Tss am I halucinating? Or did I really saw fire in his eyes?

Tinaasan ko siya ng kilay and then I spoke. " No, mister, but are you insulted? " I asked him, Naghahamon.

" I told everyone to continue eating and stop the nonsense, so eat and don't talk! " wika ni Watson na nakapagpatigil sa lahat, umiigting ang kanyang panga tanda na galit na siya.

" And you Flare I'll talk to you after this, " he added with finality in his voice.

Oh crap! Mukhang masesermonan na naman ako dahil sa lalakeng may pulang buhok na 'yon. Tss! I prayed first and started eating but before that I glared at him straight in his fiery eyes ngunit napagulantang ako ng marinig ko ang boses nito kahit hindi naman tumitikab ang kanyang bibig.

' You're messing with the wrong person, miss! '