The Prowess Inside - COMPLETED

Final Chapter

THE harsh and unforgiving freezing breeze of wind gushed on my skin the moment the wheels of my wheel chair touched the ground, lalo pa at naka-hospital gown pa rin ako hanggang ngayon. It swayed my long black straight hair harshly pero agad ko rin itong sinakop para hindi magulo. I looked around with a careful gaze for a swift second bago itinuro sa taong kasama ko ang gusto kong puwestohan.

I am with Lluvia tonight at masuwerteng siya lang ang bantay ko ngayon, or else I will be having a very hard time convincing Louise and the other guards. Lalo pa at nagkaroon ng order ang aming agency na bawal akong palabasin at baka balikan ako ng mga natitirang hindi pa nadadakip na mga myembro ng organisasyong kaka-raid lang namin.

Dalawang linggo na simula nang magising ako at dalawang linggo na rin akong hindi makatulog ng maayos dahil sa nararamdaman kong kulang sa pagkatao ko. I cannot clearly remember what exactly happened the night we did our mission to that old and desserted industrial edged mansion. Ang tanging nalalaman ko lamang ay ang objective na pinag-uspan namin bago ang misyong iyon. Ito ay ang pabagsakin ang siyentipikong laboratoryo ng hindi pa napapangalanang organisayon at kung maaari ay mailigtas ang mga sibilyang hawak nila. Other than that ay wala na, Louvre and Lluvia will not even disclose anything to me! Para akong others sa ginagawa nila!

" I know that look, Flamma, pero pasensyahan tayo, trabaho lang, " nakakalokong aniya ng mapansin ang ekspresyon na nakabalandra sa mukha ko.

I sighed and frowned even more as a reply. I have lost my temper and now irritated with the way they are doing things. Kung noon ay naiintindihan ko ang protocol na ito, ngayon ay hindi ko magawang itago ang sama ng loob ko. I have always understood the rules that was given and disseminated by our agency pero iba pala kapag ako na ang ginagamitan nito. They are keeping me on the dark and I am going to lie if I say, I am not frustrated about it. It is stressing me out! Crap! Kapag talaga nalaman ko kung ano itong tinatago nila pag-uuntugin ko sila!

" I am your superior, Lluvia. I hope you remember that, " wika ko ng hindi man lang makitaan ng kahit na katiting na emosyon. Tiningnan ko ang kaniyang tila kulay kahel na mga mata ng masinsinan para ipakita sa kanyang seryoso ako sa sitwasyon ngayon pero nginusuan niya lang ako habang pilit niyang ikinukubli ang kanyang ngisi.

" Says who? Flamma..., " she trailed playfully. I raised an eyebrow at her urging her to speak more, which she, thankfully did.

" I got promoted! Which means I am not under you anymore, dear, " she added and then mischievously laughed at me.

" Oh, " the only thing that I managed to utter pero hindi ko parin siya pinakitaan ng kahit na kaunting interes. I remained silent and emotionless for a few minutes habang nakayuko at nilalaro ang aking mga daliri. Nang hindi ako makuntento ay itinaas ko ang aking paningin sa mga puno na tumitingkad na tila mga kristal ang mga dahon tuwing natatamaan ng sinag ng buwan. I am contemplating if I should use this card but I was left with no choice.

" Then as a friend, will you tell me what happened? " I asked her and when she looked at me softly, I think I heard the angels from above sang in their most melodious voice. A little hope lit in me. " Flam-. "

" Call me Flare, you know when we are outside, you can always call me Flare, " I cut her off habang tinitingnan siya ng mariin and in return she just laughed at me.

" Oh come on dear, you are asking too much from me, don't you think? " Aniya sa tonong nang-uuyam.

" Eurieee, come on! Pleeaaasse? " I begged her but then again she just laughed at me.

" Sa ating dalawa ay alam nating pareho na ako ang hindi madadaan sa ganyan, " saad niya habang nakangising aso. Pasalamat siya at hindi ako makatayo ngayon at baka nakwelyohan ko na siya kanina pa.