Chapter 17: Later

3 2 0
                                    

NAGISING ako ng masakit ang ulo ngunit komportableng nakahiga sa isang malambot na kama. I don't want to wake up dahil sa bigat ng ulo ko but I need to dahil malamang sa malamang ay mas sasakit lang ang ulo ko kapag nagtagal pakong humiga dito. Kinapa ko ang cellphone sa aking side table ng  hindi binubuksan ng lubos ang aking mga mata ngunit ganoon nalang ang pagkakaunot ng aking noo ng wala akong makapa. I checked my pillow ngunit wala din akong nakuha mula doon kaya naman naiinis na binuksan ko ang aking mga mata para lang magulantang sa masasaksihan ng mga ito.

"Crap! I forgot I'm not in my room," mariing bulong ko, my phone's on my room dahil iniwan ko iyon doon matapos kong mag half bath kagabi. But wait, I'm missing a point here, Where's Datu Pula and why am I on his bed?

Uh Crap again, did I fell asleep? Napangiwi nalang ako ng makaramdam ng kirot sa ulo. I sighed before lifting my body to stand up atsaka dahan-dahang lumipat sa kwartong katapat ng kinasasadlakan ko.

This is too much for my morning! A head ache before training tss...

I'll take a shower first bago bumaba at humingi ng gamot. I also need to check on Datu Pula dahil baka pinilit  lang nitong tumayo at mabinat pa siya, mahirap na. Mabilis akong kumilos para maligo at magbihis and after a few moments, I am now in front of the grand staircase at akmang pababa na ng marinig ko ang mga papalapit na yabag ni Zach patungo sa direksyon ko.

" Hey Flare," Zach's confident voice spoke and as he approach me, I can smell his sweet yet spicy, cardamom fragrance.

" Oh hey to you too Zach," I answered ngunit hindi diretso ang tingin sakanya because if I do, surely my head ache will be worsen. Hindi ko masyadong magalaw ang ulo ko sapagkat tuwing ginagawa ko iyon ay tila umiikot ang paningin ko.

" You fine?" He asked ng makita nito ang mukha ko. " No," I honestly answered as I started walking down the stairs while my right hand is touching the railing's wooden handle with some force for support.

" Mind if I'm the one to support?" Zacharion asked when we reached the last case and was about to go towards the kitchen, where in everyone is in except mine, Zach's and I guess Walter who's just walking behind us kanina pa. Tango lamang ang naging sagot ko atsaka hinawakan ng mahigpit ang kanyang braso bilang suporta.

" Walter can I ask you something?" I muttered politely. Tumigil naman si Zach sapaglalakad kagaya ko. " Yeah sure, what is it?" He asked.

" I'm sorry but can you bring me a medicine for head aches? Please," Ani ko sa mahinang boses hoping that the dizziness would stop. I have a high pain tolerance although the dizziness I'm feeling is not tolerable. Tango lang ang naging sagot sa akin ni Walter bago siya naunang maglakad sa amin at kahit ganoon ay amy na amy ko parin ang kanyang pabango, cypress.

" Tsh, Same old Walter," Zach muttered out of the blue habang naglalakad kami patungong kusina.

" What?" I breathed heavily.

" Oh nothing, I just noticed that Walter didn't change at all," he answered na ikinakunot naman ng noo ko.

" What do you mean?" I questioned again, ang isang kamay ay nakakapit sakanya habang ang kaliwa ay minamasahe ang aking ulo.

" He's still shy, It's not obvious though mahiyain parin ang asul," sagot niya na mas nakapagpakunot ng noo ko. I am not slow pero ano daw!? Correct me if I'm wrong pero ang pagkakaintindi ko ay mahiyain si Walter but seriously? Sa lagay nilang 'yon, mahiyain? Now I'm curious kung ano ang ibig sabihin ng mahiyain sakanila.

" Hey! Hey! Don't look at nothing with that furrowed brows, you could just ask Walter his self," he told me with his mischievous smile as he opened the enormous, well furnished wooden door for us to get inside the dining hall.

The Prowess Inside - COMPLETEDWhere stories live. Discover now