𝐜𝐢𝐠𝐚𝐫𝐞𝐭𝐭𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐥𝐨𝐥𝐥𝐢𝐩𝐨𝐩 ✓ [chanbaek + tamamlandı]

nothing can come,

Chanyeol, omzuna konan başın sahibine baktı, sanırım Tanrı kabul etmişti dualarını çünkü ona aşık olmuştu. Kimse göremezdi onun gözlerinden güzelliğini ya da kimse anlayamazdı ona olan ihtiyacını. Bir avuç toprağın bile nasıl ihtiyacı varsa suya, Chanyeol'un de ona o kadar çok ihtiyacı vardı ki, bütün Dünya'nın suyu susuzluğunu giderse bile ona olan açlığını, susuzluğunu durduramazdı.

Kalbi ona o kadar çok bağlı, itaatkar ve sevgi dolmuştu ki, gökyüzü sevdası bile sönmüştü. Çünkü o bir ömür izlese bile doyamayacağı gökyüzü gibiydi, renkli, canlı ve bir o kadar da sonsuz. Derin bir iç çekerken sigara tablasını çıkardı cebinden, hareketleri her zamanki uyuşukluğu ile yavaştı.

"Hey, sana kaç kere bunu bırakmanı söylemedim mi ben? Yoksa renklendirdiğim Dünya'nın tekrar solmasını mı istiyorsun?"

Chanyeol, elinin üstündeki ele baktı, dudakları yukarı doğru kıvrılırken tablayı yanına koyup zarif elleri kendi elleri arasına aldı. Gözleri renklerin patlamasıyla birlikte karşısındaki tabloya bakıyordu. Güzel, dikkat çekici ve bir o kadar da parlak bir çalışmaydı gözünde.

"Küçük bir dokunuşun bile renklerin patlamasına sebep olurken, söylesene bana sen hep yanımda olduğun sürece hangi renk solar? Usta bir elden çıkmış gibi olan suratındaki hangi renk solmak ister? Emin ol ben bir renk olsaydım, en çok sende canlanmak isterdim."

Elinin biri konuşurken usulca yanağına çıkmış, yavaş ve zarif bir şekilde okşamıştı. Baekhyun, gözleri hafif bir şekilde dolarken başını onun ellerine yasladı, bu eller yanaklarındayken sanki bütün bir evrenmiş de kendisi ise evrene yaslanan bir gezegenmiş hissiyatını veriyordu, ne vardı sanki bütün bir ömrünü burada geçirebilseydi?

"Sözlerin çok güzel Yeol, ama ben gerçekten onu içmeni istemiyorum. Gözümün önünde kendini zehirlemene izin veremem, ben bir gezegen olsaydım; sen beni kirletmek, zehirlemek ister miydin?"

Bunun konu ile bağlantısını kuramasa bile düşündü, aslında cevabı zaten hazırdı. Hayır, onu asla kirletmek istemezdi, onun başına bir şey gelsin hiç istemezdi. Bu yüzden başını hayır anlamında sağa sola salladı.

"O zaman bende benim gezegenimin kendisini zehirlemesini hiç bir zaman istemem. Beni anlıyorsun, değil mi?"

"Baek.."

Sıcak dudaklarına değen sıcak parmaklarla susmak zorunda kalmıştı, eğer sigarayı bırakırsa yeni bağımlı olduğu şey o, olurdu ve bu çok büyük bir risk taşıyordu. Baekyhyun, diyeceği şeyi az çok tahmin etmişti ama işte garantisi yoktu, hasarlı kalbinin onu yarı yolda bırakıp bırakmayacağı.

Bu yüzden susturmayı seçmişti, susarak çoğu şeyde anlaşılırmış ve bu anlaşmalar en geçerlilerden sayılırmış çünkü gözleri derin bir şekilde bakarken birbirlerini anlatıyorlardı, her kelime anlamını yitirmişti o an. Gerginlik yerin tatlı bir sessizlik oldu, birkaç tane yağmur damlası düştü, hem gözlerinden hem de gökyüzünden.

"Konuşma, çünkü konuşursan yıkılırız. Biliyorum konuşursan eğer, kötü düşüneceğiz. O yüzden sadece gülümse olur mu sevgilim?"

Yüzlerinde kırık ama bir o kadar da mutlu bir gülümseme belirdi, yağmur şiddetini arttırırken elleri birleşti. Şu an için o kadar şiddetli değildi, Chanyeol her ne kadar bir yere saklanma konusunda ısrar etse de Baekhyun, bunun belki de göreceği son yağmur olma ihtimali yüzünden reddediyordu. 

Yağmur güzeldi, her şeyi arındırırdı. Bulutlara yükselen zehirli gazlara rağmen buna inanıyordu, küçüklüğünden beri hep yağmurda durmayı sevmişti ve her zaman sevecekti; çünkü yağmur, hiç dökmek istemediği göz yaşları gibi akarken kendini daha mutlu hissediyordu. Ama hissettiği soğuklukla uzun olana uydu ve yağmur altında koşarak bir yer bulmaya çalıştılar.

⋆

evet, bu bölüm diğerlerine göre daha kısa oldu çünkü bir türlü rahat bırakmadılar tam havaya girdim sürekli rahatsız ettiler.

böyle bölük pörçük bir şey oldu, birkaç cümle hoşuma gitti ve umarım senin de gitmiştir. umuyorum ki duygu selinde ilerliyorsundur.

.