𝐜𝐢𝐠𝐚𝐫𝐞𝐭𝐭𝐞 𝐚𝐧𝐝 𝐥𝐨𝐥𝐥𝐢𝐩𝐨𝐩 ✓ [chanbaek + tamamlandı]

,between you and I

Müzik ruhu dinlendirirmiş, hatta bazen insanların ruh sağlıklarını düzeltmek için kullanılırmış eski zamanlarda. Şimdi Chanyeol piyanonun başına oturmuş, sevdiği kişi ile birlikte çaldığı herhangi bir şarkıyı çalıyordu, Baekhyun ise güzel sesi ile mırıldanıyordu. Gerçekten çok güzel bir şeydi sevdiğin insanla yapmak istediğin şeyi yapmak.

İnsan kendini sahte bir cennette hissediyordu, zaten geçici değil miydi? Er geç yaklaşan sonu fark edeceklerdi, bileceklerdi. Bu acı öyle bir şeydi ki insan kaçmaya çalıştıkça ona yakalanıyordu, bir yol kenarında; izlediği gökyüzünde, söylediği şarkıda hatta ve hatta yaşadığı aşkta.

"Çok garip değil mi Yeol? Acıyı her yerde tatmak.."

"Acım, sen yanımda oldukça hep derinlerde Baek.. o yüzden düşünmek istemiyorum."

Baekhyun, sırtını yasladığı göğüsten hafif doğrulup ona baktı, yüzünde her zaman güller açtıracak gülümsemesi vardı. Her zaman böyle gülümserse eğer Dünya'sındaki siyahlar bile yok olacaktı.

"Seni ve beni kimse ayırmasın Baek.."

"Ölüm ve kaderden başka bir şey bizi ayıramaz Yeol.."

Yine ortama sinen hüzün yüzünden yaramaz gülümsemesini yüzüne yerleştirdi ve sevgilisinin her zaman iç cebinde taşıdığı sigara tablasını alıp kaçtı, tablayı hızlıca açıp bütün sigaraları tek tek kırıp yere atarken içinde büyük bir huzur oluşmuştu.  Hepsini kırma işi bittiğinde tablayı piyanonun üstüne koyup kolunu yavaş bir şekilde oraya dayadı, yüzünde hala mutlu bir gülümseme vardı.

"Bağımlısı olduğunu biliyorum Yeol ama artık içmeyeceksin. Hem seni anlamıyorum ki?!"

"Niye sevgilim?"

"Bak Chanyeol, sigara ne buluyorsun bilmiyorum ama eğer lolipopun tadını bilseydin eminim sigarayı hemen bırakırdın."

Elleri belinde yanına adımladığında yanında durdu ve her zaman cebinde bulundurduğu lolipoplardan bir tanesini çıkartarak ona uzattı, gözleriyle adete yemeni bekliyorum der gibi bakıyordu. Yüzüne hafif bir tebessüm yerleştirirken elindekini aldı ve ambalajından kurtulup ağzına attı, tatlı şeyler o kadar güzeldi ki!

Dediği gibi neden hala sigarda bağımlı kaldığını bilmiyordu, sadece içiyordu ve ağzı artık acı dumandan tatlı tadı alamaz olmuştu. Aslında bir haftadır içmiyordu, öylesine yanında taşıyordu ki artık o devirde bitmişti. Hep yanında lolipop bulunduracaktı, sigara değil.

"Artık yanımda eskiyi değil yeniyi taşıyacağım. Sağol Baekkie."

"Heh şöyle, sonunda dediğime geldin. Anlayabilmene sevindim sevgilim her neyse hadi şimdi biraz ruhumuzu arındıralım hadi çal bakalım."

⋆

Baekhyun, ilk defa gözlerinden yaşlar akarken yağmur altında duruyordu, normalde dediğim gibi yağmur yağarken dökmediği gözyaşlarını döküyormuş gibi hissederdi. Bu yüzden hiç bir zaman ağlama gereği duymamıştı, hiç bir zaman bulutların gözyaşlarından başka yaşlarda arınmamıştı ama şimdi kendi gözyaşı akarken yanakları sırılsıklam olmuştu.

Hastaneden kaçmıştı, hayatının artık son dönemlerinde olduğunu ve kalbinin piller için bile zayıf olduğunu öğrendiğinde yıkılmış gibi hissediyordu. Bunca zaman bile bile ölüme koşmuştu, hiç korkmamıştı çünkü arkasında bağlandığı kimse yoktu, şimdi sevgilisi vardı. Her zaman yanında olduğu, sevgi gösterdiği ve sevgi aldığı..

Ama şimdi doktor gelmiş, az bir ömrün kaldı öleceksin diyor. Hem de kendini o kadar zinde ve mutlu hissederken, bu.. bu çok ağırdı. Camdan kalbine ve duygularına oldukça acı veriyordu, buradan kaçmak istiyordu, sonsuzluğa doğru belki orada kalbi ölmezdi; her zaman yaşar ve Chanyeol ile olurdu.

"Baekhyun! Baekhyun!!"

Yağmurdan üstü ıslanmış, saçları alnına yapışmış ve nefes nefese kalmış sevgilisini gördüğünde içinden bir şeylerin kopup gittiğini hissetti. Bütün iyi duyguları sanki o an bırakıp gitmişti kendini, artık umudun yok diyerek terk etmişlerdi sanki.

"Git buradan Yeol! Beni kendi mutsuzluğum ve çaresizliğimde yalnız bırak!"

Ağlarken ağzından dökülen cümleler sadece bunlar olmuştu, hiç yükseltmediği sesi ilk defa ona karşı yükselmişti. O zaman anlamıştı Chanyeol zaten nasıl yıkıldığını ve kendisini de yıktığını.

"Asla! Ben, beni renklendiren kişiyi asla yarı yolda bırakmam, benden böyle bir şey isteme!"

Şiddetli yağmurla o da sesini yükseltmek zorunda kalmıştı, daha dün birlikte mesafeleri yok etmişken aralarındaki, şimdi iki adım uzaktaydı bedenleri. Nasıl bir ölüm haberleri hemen aralarına girivermişti?

"Bencil olma Baek! Biz tek beden iki ruh değil miyiz?"

Baekhyun, yakınına gelip kollarını ona soran sevgilisiyle dedikleri aklında canlanmıştı, kulağına fısıldadığı cümle ise kanını dondurmasına yetmişti. Aralarına ölüm ve kaderden başka kimse giremez demişti, oysaki şimdi kendisi aralarına mesafe koyuyordu.

"Ö-öyleyiz."

"O zaman neden benim ruhuma acı çektiriyorsun sevgilim? Neden bize bunu yapıyorsun, umutlar ölmemişken daha, neden onları diri diri mezara gömüp boğuyorsun?"

İkisinin hıçkırıkları geceye karışırken, Chanyeol zar zor bu cümleleri ağzından dışarı çıkartabilmişti, kendisi ilk defa bu kadar zorlanıyordu. Çünkü normalde kendisine moral veren taraf hep Baekhyun olurdu, hiç bir zaman beceremediğini düşünürdü ama şimdi burada bunu yapmaktan çekinmeyecekti.

"Chanyeol, umutlarımı gün yüzüne çıkaracağım."

"Çıkaracağım ama senden bir isteğim olacak. Beni iyi dinle."

Baekhyun, zor da olsa onu kendinden ayırdığında yüzüne buruk ve cam kırıklarıyla dolu bir tebessüm vardı, bu sırada ona uyan gökyüzü az da olsa ağlamayı kesmişti. O da en az onlar kadar duygulanmış ve duygu selinin bulutlardan aşağı dökülmesine engel olamamıştı.

"Söyle Baek.. dinliyorum."

"Eğer ölürsem-"

"Öyle bir şey olmayacak!"

Baekhyun, ellerini sevgilisinin yanaklarına yerleştirdi ve sakinleştirmek istercesine yanaklarını okşadı, yüzünde hala bir gülümseme varken gözlerini bir saniye bile ondan ayırmamıştı.

"Şş, sadece beni dinle Yeol. Eğer ölürsem cenazemdeki fotoğrafın gülümsemesini istiyorum, asık suratlı değil. Tamam mı sevgilim? Senden sadece bunu istiyorum, lütfen dileğimi unutma."

⋆

5 bölüm olacak.. ve kötü bitti.

üsgnm.