Pergjithmone bashke ✔

Pjesa 14

Kalon ora e pare dhe ne 5 minutsh Klea nuk me thote asgje, ndoshta sepse edhe une nuk u ngrita nga banka, por ndenja ulur duke bere muhabet me Anin dhe Luisin. Ani dhe Luisi
ishin shok te ngushte, gjithmone I kishe bashke.
-Ani: Sa bukur kishit dal matchy-matchy.
-Eiden: Eee, lere tani. Ku ka shanse te mos dalim bukur ne! (Nderkohe Klajdi dhe Emilio vijn te dritarja)
-Emilio: Ckemi cuna! Miremengjesi Deni!
-Eiden: Miremengjesi!
-Klajdi: Miremengjesi. O Ani ka ardhur Flori se nuk po me hap telefonin? (Flori!! Sa e urreja ate njeri, me acaronte, madje fakti qe Klajdi ishte shoku I tij me acaronte edhe me shume. Po, I flisja Klajdit vetem si shok, nuk kisha lidhje me te edhe sikur te kisha nuk do ti zgjidhja une shoket me te cilet ai do rrinte, por nuk e di. Thjesht nuk doja qe ai te rrinte me nje njeri te poshter si Flori)
-Ani: Nuk e di! As nuk e kam pare e as nuk kam folur me te sot.
------
Oren tjeter Klea semuret dhe dalim nga ora e mesimit.
-Eiden: Kle, mer leje dhe shko ne shtepi.
-Klea: Nese rri pak ulur me qeteson.
-Eiden: Mire, hajde ulemi te stolat mbas shkolles. (Te dyja shkojm te stolat, ku ishin dhe Klajdi me Emilion. Gjithsesi ne ulemi ne nje stol tjeter. Klea kishte vendosur doren ne stomak dhe mbeshtet ne stol, ndersa une ulem prane saj, me fytyre nga stoli ku ishin ulur ata te dy)
-Eiden: Klea, me degjo te pakten nje here te vetme. Mer leje dhe shko ne shtepi.
-Klea: Eideni, mund te shkosh te me maresh nje shishe uji te lutem?
-Eiden: Sigurisht! (Ngrihem dhe sapo largohem disa hapa degjoj zerin e Klajdit)
-Klajdi: Eiden! (Kthej koken nga ai) Prit se do vij dhe une. (Vjen dhe largohemi te dy) Ku po shkon?
-Eiden: Ne dyqan.
-Klajdi: Cfare ka Klea?
-Eiden: I dhemb pak stomaku, I them te mar leje te shkoj ne shtepi, nuk me degjon. Do me kaloj thote.
-Klajdi: Qenka kokeforte!
-Eiden: Me shume se mua nuk eshte. Neqoftese nuk I kalon brenda kesaj ore di une cfare I bej. (Une mar ujin, Klajdi blen cokollate dhe kthehemi te stolat)
-Eiden: Mere! (I jap ujin Kleas) Si je tani?
-Klea: Jam me mire!
------
Kishte kaluar rreth nje cerek ore dhe Klea ndihej me mire. Vazhdonim te rrinim te stolat, ku na ishin bashkuar dhe Klajdi me Emilion. Teksa ishim duke biseduar e duke qeshur me njeri-tjetrin, shoh qe drejt nesh vjen ai tipi qe me thirri bukuroshe dhe e qeshura ime kthehet ne seriozitet. Shikoj Klean e cila ishte duke qeshur dhe duke pare nga mua sapo pa ate.
-Ai: Ckemi cuna! (I jep doren Klajdit dhe Emilios)
-Emilio: Mire, Paul! (Quhej Paul dhe ata e njihnin)
-Paul: Uaa, qenka edhe kjo bukuroshja ketu! (Duke pare nga mua e duke qeshur) Si je?
-Eiden(Gjithe nerva dhe seriozitet): Me fal, por si mund ti flasesh dikujt si do ti? Pastaj ku e gjen te drejten te me quash mua "bukuroshe"?
-Klajdi: Opa! U rikthye Eiden e javes se kaluar. (Dhe qesha. Ai njeri me bente te ndihesha e lumtur, thjesht duke qene afer meje, duke me folur)
-Klajdi: Shiko si qesh! Por kjo eshte padrejtesi! Me mua silleshe akoma me keq!
-Eiden: Se kush sillej keq, nuk dihet! 😉
-Klajdi: Je shume e poshter. (Afrohet drejt meje dhe zemra ime qe rrihte sikur do dilte nga kraharori)
-Paul: Por eshte edhe shume e bukur.
-Eiden: Ka mundesi te mos e thuash me dicka te tille? Nuk e kupton qe po me bezdis?
-Klajdi: E di une si do kjo ti flasim!
-Eiden: Jam shume kurioze per mendimin tend.
-Klajdi: Meqe nuk do te thone e bukur, edhe ne do te te flasim e shemtuar. 😜 (Klea dhe Emilio qeshin)
-Paul: Jo! Une do vazhdoj ti flas ashtu! Shihemi me vone...bukuroshe! (Largohet duke qeshur)
-Eiden(Perplas kemben ne toke): O Zotttt! Sa injorant qe qenka!
-Klajdi: Qetesohu, mos e mer kaq seriozisht...shemtaraqe! (Me hedh doren ne qaf) Bej shaka ëëë? Mos me merzitesh! (Ai ishte aq afer meje, dora e tij ishte mbi qafen time dhe trupat tane ishin ngjeshur me njeri-tjetrin. Ne te njejten kohe kthejm koken nga njeri-tjetri dhe syte e mi perplasen me te tijet. Duke e pare, humbas ne syte e tij kaf, qe me dukeshin me te bukurit qe kisha pare ndonjehere!)