Pergjithmone bashke ✔

Pjesa 23

E kur permendem e gjej veten ne spital. E lidhur me ato serumet qe I urreja, e shtrir mbi ate shtrat te ftohte dhe me masken e oksigjenit ne fytyre! Perpiqesha te levizja, por nuk mundesha. Pas disa minutash ne dhome vjen nje infermiere!
-Ajo: Si je? Ndien dhimbje?
-Eiden(Flas me veshtiresi): Pak, por nuk mund te leviz.
-Ajo: Per shkak te operacionit! Por do behesh me mire, mos u shqeteso!
-Eiden: Operacionit?
-Ajo: Do flasim per keto pasi te mbledhesh veten! Edhe njehere te shkuara!
Cfare operacioni te kem bere valle? Duke veshtruar tavanin ne dhome hyjn mami dhe babi,sapo I shoh me kujtohet gjithcka.
-Mami: Eideni, je mire? Zemra ime!
-Eiden(Duhet ti pergjigjesha, me vinte keq kur e shikoja duke qare, e doja shume, fundja ishte nena ime): Jam mire, mos u shqeteso! (Teksa po I flisja mamit, ne deren e dhomes shoh Klajdin dhe babin qe bertete)
-Babi: Cdreqin do ti ketu? Akoma nuk ka ardhur ajo dreq policie?
-Klajdi: Shikoni zoteri une...une dua te shoh si eshte Eiden!
-Eiden: Klajdi? Babi, cfare po ndodh?
-Babi: Ti e njeh kete?
-Eiden: Po, e njoh. Por do te me thote ndokush se cpo ndodh?
-Babi: Ta them une! Ky I njohuri jot ishte ai qe te perplasi dhe tani pa piken e turpit hyn ne dhomen tende!
-Eiden: Babi! Ai ka emer dhe quhet Klajdi! Pervec kesaj ai nuk ka faj, isha une ajo qe I dola makines perpara. Pastaj mua me duket sikur fajin me te madh per gjendjen time e keni ju qe me keni mashtruar me vite! (Syte me mbushen me lot dhe zeri me dridhej) Tani, ju lutem mund te dilni jashte? (Babi dhe mami me shikojn) Ju lutem? (Te tre nisen per te dal) Klajdi, mund te rrish sepse dua te flasim pak!
-Babi: Eideni!
-Eiden: Babi, duhet te flas me te! (Babi del, por pasi I ben nje shikim me urrejtje Klajdit)
-Klajdi(Ulet prane meje): Eiden, nuk ke pse e ben kete! Fundja une jam fajtor! Mos e lendo familjen, ata jane gjeja me e shtrenjte qe cdokush ka!
-Eiden(Qaj): Nje familje e vertete nuk te mashtron per plot 16 vite me radhe. Ata nuk jane familja ime e vertete, Klajdi! Une jam nje femije I braktisur, nje femije qe nena e vet nuk e ka dashur, nje femije I gjetur dhe rritur nga prinder te tjere!
-Klajdi: Cfare?
-Eiden: E pabesueshme apo jo? Sot e mora vesh edhe, prandaj doja te vdisja, prandaj ecja ashtu derisa dola para makines tende!
-Klajdi: Ne rregull, harroji keto tani. Ti duhet te sherohesh! Eiden, ti je nje vajze shume e forte, por mbi te gjitha nje njeri shume I mire. Une jam shume I lumtur qe te njoha! (Ngrihet ne kemb) Vazhdo gjithmone keshtu, ne rregull? Mua tani me duhet te iki! Ndoshta nje dite do takohemi serish! (Afrohet dhe me puth ne faqe) Mirembetsh! (E kuptova qe e kishte fjalen per burgun dhe sapo ai largohet pak, I kap doren dhe e ndaloj)
-Eiden: Klajdi! Nuk do lejoj qe ti te vuash per fajin tim, isha une ajo qe dola para makines tende, jam une fajtore per gjithcka. Ti nuk do hysh ne burg, nuk do ta lejoj kete!
-Klajdi: Mire, qetesohu tani! (Nderkohe hapet dera dhe me vrap brenda hyn Ardi)
-Eiden: Ardi! (Lotet me rridhnin pa pushim)
-Ardi(Vjen dhe me perqafon): Zemra ime! Me friksova shume, sapo e mora vesh! Po sikur te te kishte ndodhur dicka cfare do beja une?
-Eiden: Me mire te kisha vdekur se sa te merja vesh kete!
-Ardi(Me vendos doren mbi buze): Shshsh!! Mos e thuaj kurre kete! (Mbeshtes koken ne supin e Ardit dhe ai me perqafon edhe me forte e ne ate moment shoh Klajdin qe largohet ma thene asnje fjale)
------
Kishin kaluar disa ore dhe ndihesha pak me mire edhe pse vazhdoja te isha e shtrire. Kishte ardhur policia, dhashe deshime dhe sigurisht qe thash se isha une fajtorja per gjithcka, por pavarsisht fjaleve te mia ata e moren Klajdin per nje hetim tjeter. Isha e shqetesuar per, por nuk kisha si te zbuloja ndonje gje keshtu qe e vetmja rruge qe kisha ishte te prisja. Dhe dija vetem dicka, nese ai hynte ne burg per fajin tim nuk kisha per tia falur kurre vetes. Teksa isha une menduar gjithe keto gjera me vete, hapet dera dhe brenda hyn ai, me nje buqete me lule ne dore!