Pergjithmone bashke ✔

Pjesa 30

Erdhi mengjesi! Mengjesi ne Londer ishte ndryshe, koha ishte e vrejtur e dielli nuk dukej fare. Sapo hapa syte mar telefonin, ora ishte diku rreth 10, kisha sms nga Klajdi.
-Klajdi: "Pse ma ke mbuluar fytyren apo ke frik mos me marin mesysh?" Gjesi, zemra ime. Hey, Eiden, ti e di qe motra ime jeton ne Londer, duhet te shkosh te maresh dicka te ajo. Mos e refuzo te lutem."
Cfare po thoshte ky? Si do ta takoja une motren e tij pa e njohur fare?
-Eiden: Ah more Klajdi ah!
Aman dhe une, sikur cfare do te ndodhte! Do mar cfare kam per te mar dhe do iki! E keshtu behem gati dhe dal. Pas disa minutash shkoj ne vendin ku do takoja motren e tij, por askush nuk ishte aty! Epo ndoshta kisha ardhur shpejt, te pres dhe pak. Keshtu u ula ne nje prej stolave qe ishin aty.
------
Kaloi rreth nje ore dhe askush nuk po vinte. Mar telefonin per te mar Klajdin, por ne ate moment ndjej dy duar qe me mbyllin syte. Ishte e pamundur te mos I njihja ato duar, te mos e njihja ate arome...prit cfare dreqin po thoja, si mund te ishte Klajdi aty? Kap duart e tij, I largoj nga syte dhe kthehem per te pare kush ishte. Kisha te drejte, ishte Klajdi! Si e cmendur ngrihem menjehere nga stoli dhe I hidhem ne qaf!
-Klajdi: Avash moj se me mbyte!
-Eiden: Po ti? Kur erdhe? Si erdhe?
-Klajdi(Me largon pak nga vetja): Une per ty shkoj ne fund te botes jo ne Angli qe vij gjithmone.
-Eiden: Hahaha, I cmendur!
-Klajdi: Nuk mund te rrija pa ty! (Me puth ne faqe)
------
Duke shetitur e duke u argetuar kaluan disa ore qe as I vume re fare. Elisa me kishte telefonuar disa here keshtu qe me duhet te kthehesha ne shtepi.
-Eiden: Kla, eja dhe ti me mua!
-Klajdi: Por, Eiden cfare do bej une atje?
-Eiden: Elisa ka shume deshire te te njoh, eja te lutem!
-Klajdi: Po ta prish une ty? (Me shtergon nga vetja. Te kapur perdore dhe duke buzqeshur nisemi per ne shtepi)
------
Sapo trokasim ne dere ajo hapet nga Elisa duke buzqeshur, por nje buzqeshje qe zgjati shume pak. Sapo na pa ajo shtangu dhe nuk foli asnje fjale, Klajdi po rrinte I heshtur gjithashtu. Epo, fundja nuk njiheshin.
-Eiden: Elisa, erdhem ne! Me luteshe te sillja dhe Klajdin e solla, pse je e habitur?
-Elisa(Buzqesh): Hahaha, jo zemer ashtu te duket ty. Ejanj brenda!
-Klajdi: Eiden, po sikur mos te vij?
-Eiden: Mos ia fut kot, erdhe deri ketu! Pastaj cfare ke ti? Jam une prane teje!
-Klajdi(Me afron nga vetja e tij): E di zemer. (Po shikonte nga Elisa) E di qe je prane meje dhe nuk do me braktisesh kurre! Nuk do me lendosh kurre!
-Eiden: Kurre! (E puth ne faqe dhe hyjm ne sallon)
------
Biseduam gjate me njeri-tjetrin, por ishte nje bisede e ftohte, kete e vura re shume mire. Nuk thashe asgje sepse nuk doja qe Klajdi apo Elisa te merziteshin.
-Eiden: Po shkoj te pi nj gote uje! (Largohem duke lene Elisen dhe Klajdin ne sallon)
Pas disa minutash kthehem ne sallon, por do doja te mos isha kthyer! Doja te me ndodhte gjithcka tjeter vetem ate pamje mos ta shikoja! Elisa ishte ulur afer Klajdit dhe te dy I kishin kapur duart njeri-tjetrit. Ishte gjeja me e tmershme qe mund te shikoja, e gjithe bota mu shemb per 1 sekond!