A strange world

Hoofdstuk 9.

POV: Jace.

Ik liet me handen over haar bovenbenen heen glijden en ik zoende zacht veder. Ze zoende geweldig, dat moest ik toegeven. Ik duwde haar mond zacht open met mijn lippen en mijn tong ging op verkenning af. Na een tijdje friemelde mijn vingers aan de knoop van haar broek. ''Jace..'' hoorde ik haar zacht zeggen. ''Hmm?'' vroeg ik zacht. ''Niet doen...Ik wil niet.'' zei ze zacht. Ik liet haar gelijk los en keek haar fronzend aan. ''Hoezo niet?'' vroeg ik terwijl ik een plukje haar uit haar gezicht streek.

POV: Sallie.

''Omdat...omdat, waarom zou ik jou me eerste keer geven als ik voor je broer ben?'' zei ik en ik keek hem aan. ''Jezus, zeikwijf laat maar!'' zei hij nijdig en hij gooide de wijnfles tegen de muur aan en beende het hutje uit. Wat had hij nou weer opeens? Ik zuchte diep en liet me achterover zakken op de bank. Ik staarde naar het plafond en beet op mijn lip. Ik wou graag meer van Jace, ook al kende ik hem totaal niet. Maar iets hield me tegen, waarschijnlijk het feit dat hij voor mijn moordlustige dood zou zorgen. Ik zuchtte en rolde me op mijn zij. Ik besloot maar is even het hutje rond te kijken. Na vijf minuten had ik het alweer gezien en wiebelde onrustig van mijn ene been op mijn anderen been. Ik liep toen het hutje uit, opzoek naar Jace. ''Jace!?'' riep ik de donkeren nacht in. Ik bleef even stil, geen reactie. ''Jace! Aljeblieft, waar ben je?'' schreeuwde ik, weer geen antwoordt. Ik zuchtte en begon het donkeren bos in te lopen, ik was bang. De ijskoude wind sloeg mijn haren rond mijn gezicht en blies sneeuwvlokjes in mijn gezicht. Ik rilde van de kou en trok mijn jas dichter om me heen. ''Jace?'' riep ik toen ik iets zag bewegen in de bosjes. Ik kneep mijn ogen tot speeltjes en zag twee lichtgevende gele ogen me aanstaren vanuit de bosjes. ''Jace?'' zei ik verbaasd, dat werdt beantwoordt door een dreigende grom. Ik slikte en stapte langzaam naar achter, mijn ademhaling verhoogde zich en ik keek bang om me heen, opzoek naar een uitweg. De bosjes bewogen en een groot beest kwam tevoorschijn, een Arja. De meest gevreesde wilde beesten in deze bossen, ze zijn groot ongeveer drie meter,ze hebben vier rijen aan scherpen hoetanden, ze zijn ook meestal zwart en verplaatsen zich als een windvlaag. De eenigste manier om ze te doden is om een mes recht in hun hart te steken of hun ogen te doorboren. ''Jace!'' piepte ik. Ik was hier onbeschermt en helemaal alleen, ik zou nooit kunnen ontsnappen aan dit moordlustige beest. Ik draaide me om en zette het op een rennen terwijl ik Jaces naam gilde. Ik keek achterom en zag de Arja in beweging komen. Ik keek voor me en bleef met mijn voet achter een boomstronk haken. Ik haalde mezelf open, fijn nu kan die me dus al helemaal vinden. Ik stond op en zette het weer op een rennen. Ik knalde vol tegen Jace aan die me opving. Mijn ogen stonden doodsbang en vroegen hem om hulp. ''Jace!'' zei ik opgelucht.

POV: Jace.

Ik was op het geroep van Sallie afgegaan. Ze knalde vol tegen me op. ''Wat i.....oh!'' zei ik toen ik de Arja achter haar zag verschijnen. Ik trok mijn zwaard en schoof Sallie achter mijn rug. Ik duwde haar wat meer achter een grote boom en ik grijnsde toen gemeen naar het beest. ''He, kleine dwerg, kom je spelen?'' vroeg ik uitdagend terwijl ik mijn zwaard liet ronddraaien in mijn handpalm. De Arja gromde en schoot toen als een speer op me af. Ik schoot tussen zijn benen door en ik stak mijn zwaard in zijn been, de Arja piepte even en draaide zich vliegensvlug om, om mij weer aan te vallen. Het werdt een kat en muis spel, ik besloot dat beest uit teputten. Na een kwartier had ik er genoeg van en begon ook in de aanval te gaan. Ik sprong met behulp van een boom boven op het beest en ik stak mijn zwaard keer op keer in zijn rug. Hij gromde en piepte en spartelde om me van zijn rug af te krijgen. Ik grijnsen en sneed zijn oren de af, de Arja jankte en bokte, waardoor ik eraf viel. De lucht werdt even uit mijn longen geperst toen ik vol met mijn rug op de grond terecht kwam. Het was even zwart voor mijn ogen maar al snel sprong ik weer overeind en ik keek het beest uitdagend aan. Hij viel weer aan en ik sneed zijn voorpoot eraf. Hij hinkte veder en viel weer aan, die beesten bleven je aanvallen tot jij of hun dood zijn. Ik keek even naar de plek waar Sallie stond, dat had ik beter niet kunnen doen. Ik werdt achteruit geslingerd en hoorde Sallie een kreet slaan. Ik kwam overeind en kromp even ineen door de pijn in mijn schouder. Ik gromde en viel toen aan, de genade slag. Ik stak hem recht in zijn hart toen hij op mij afsprong. Hij viel jankent neer, niet veel later stopte zijn lichaam met schokken, hij was dood. Ik liep naar Sallie die stond te trillen als een rietje. ''Kom Sallie, hij is dood.'' zei ik terwijl ik naar haar paarsen lippen keek door de kou. Ik nam haar mee naar het hutje en verzorgde de wonden op haar benen. ''Dankje Jace, dat je me hebt geredt.'' fluisterde ze. Ik knikte en glimlachte. ''Altijd, zou ik je redden.'' zei ik. Ze knikte en niet veel later dommelde ze inslaap op bed. Ik grijnsde en ik at nog wat, niet veel later kroop ik naast haar in bed en viel ook inslaap, waakzaam.