A strange world

Hoofdstuk 7.

POV: Jace.

Ik keek naar Sallie die vredig lag te slapen. Ik streek over haar wang en drukte een kus op haar voorhoofd, aangezien ik dacht dat ze lag te slapen. Ik liep de tent uit en plofte neer op het stoeltje voor de tent en prikte wat met een stok in het vuur. Ik leunde achterover en zag via de schaduwen die het licht wierpen in de tent, dat Salli nog rustig lag te slapen.

Ik had haar misschien wel iets te hard voor haar geweest. Toen ik haar zo zag zitten bij die boom, dat deed me best pijn. Ze was lijkbleek, haar lippen waren blauw paars geworden en bloede, ze rilde en ze zag er gebroken uit. Ik had best wel spijt dat ik haar niet goed had behandeld.

Ik hoorde Sallie gillen en ik liep snel de tent in. Ze sliep, een nachtmerrie dus. ''Sallie!'' zei ik en ik schudde haar wakker. Ze werdt happend naar adem wakker en tranen stroomde over haar gezicht. ''Ze hebben hem, ze pakte hem van me af!'' zei ze helemaal in paniek. ''Sallie wie?'' vroeg ik aan haar. ''Hem, degene waar ik zo van houdt in mijn dromen.'' zei ze en ze klampte zich aan me vast. Ik liet me handen slap langs me lichaam hangen en sloeg ze toen toch maar om haar heen, ik troosde haar. ''Shht, Sallie het was niet echt.'' zei ik en ik wreef zachtjes over haar rug heen. ''Jawel, ze zei 'Dit is je toekomst.' en toen werdt die bij me weggetrokken en gedood wegens verraad.'' zei ze. ''Sallie wie?'' vroeg ik nog een keer. ''Jij.'' zei ze zachtjes. Ik verstijfde en ik keek haar aan. ''Hoe bedoel je? Wat voor een droom.'' zei ik tegen haar.

POV: Sallie.

Ik keek naar hem op en ik schudde mijn hoofd. ''Ik mocht het niet vertellen.'' zei ik zachtjes. ''Jawel, Sallie het is goed vertel maar.'' zei hij tegen me. Ik knikte en begon mijn droom te vertellen.

''Ik liep door een donker bos, er was niks of niemand. Ik heb uren rond gelopen, uiteindenlijk zag ik licht in de verte branden. Het was zo helder, ik twijfelde niet en liep er meteen op af. Er was een vrouw die een liedje zong, het ging zo.

Het meisje met de twee gezichten,

de een zo vriendenlijk als een engel,

de ander zo kwaad als een duivel.

Het meisje met het hart van goud,

zo kwetsbaar en ijskoud.

Ze zal de goede keuze moeten maken,

anders is haar liefde gedaan.

Zij zou dan voor eeuwig in pijn moeten leven,

omdat ze dankzij haar liefde heeft geleden.

En zo begon ze weer op nieuw, elke keer weer. Ik kreeg er kippenvel van, maar ik liep door. Ze zweefde boven de grond en het witte licht lag als een aura om haar heen. De vrouws haar waaide als golven om haar heen. Ze begon het liedje steeds harder te zingen, omdat ik dichterbij kwam. De bomen waaide en leken de instrumenten te zijn op het lied. Ik liep veder naar haar toe en ze deed toen haar ogen open. Ze waren lichtgevend blauw, ze sprak. ''Je bent gekomen, het meisje uit mijn duizende de dromen. Ik heb hier op jou gewacht, en het toeval heeft jou gebracht.'' Haar zinnen rijmden viel me op, ze sprak weer veder. ''Meisje met het hart van goud, haar vervloekt liefde laat haar zo koud.'' op dat moment zweeg ze en zij niks meer. Ik snapte haar laatste zin niet.  Ze stak haar hand naar me uit. Ik stapte er twijfelend op af en raakte hem aan, toen ging alles in een flits voorbij.

Ik zag ons, we waren verliefd. Ik droeg zelfs een verlovingsring, maar die had ik niet van jou gehad. Er was een anderen jongen in het spel. Hij was kwaad omdat ik gevoelens voor jou had en niet voor hem. Hij lichte zijn vader in toen ik weer eens wegglipte uit mijn kamer om jou op te zoeken. Toen ik bij je aankwam werdt je weggetrokken. De volgende dag werdt je gedood wegens verraad aan je broer.

Ik trok me hand met een ruk terug, die ervaring was zo hartverscheurend geweest. De vrouw zag de angst in me ogen en zei ''Dit is je toekomst.'' ze wou nog meer zeggen, maar toen verdween ik in een zwart gat.''

''Dat was het moment dat je me wakker maakte.'' zei ik met alweer tranen in me ogen. Ik schudde mijn hoofd. ''Het leek zo echt.'' zei ik zacht.

POV: Jace.

Ik keek haar aan en luisterde aandachtig naar haar verhaal en schudde toen mijn hoofd. ''Het was maar gewoon een droom, ik zou nooit van je kunnen houden.'' zei ik gemeen, met die woorden stond ik op. Ik liet Sallie verbaasd achter en ik liep de tent uit. Ik plofte neer op de boomstronk voor de tent en staarde naar het vuur. Ik geloofde haar wel, ik wist dat ik van haar kon houden. Als ik mezelf er de kans voor zou geven, maar ik was Jace zonder gevoelens.