A strange world

Hoofdstuk 6.

POV: Jace

Ik ving Sallie op die in elkaar zakte voor mijn voeten. Ik tilde haar op en liep vervolgens met haar naar mijn paard waar ik haar op zette en haar handen vastbond met touwen. Ik liep weer naar binnen toe en lijde haar paard naar buiten toe en maakte die vast aan Dark-Fire. Ik ging achter Sallie zitten en pakte de teugels. Mijn armen vormden een soort vangrails voor als ze zou vallen, aangezien ze nog steeds bewustenloos was.

De reis naar huis zo minimaal een week of twee duren, aangezien me vader me had opgedragen naar het anderen huis te gaan. Daar zou de trouwenrij plaats vinden omdat dat huis vele malen groter was en wat afgeleger lag.

Ik stond niet echt te poppelen om twee weken met Sallie opgescheept te zitten, ik wist dat ze voor moeilijkheden kon zorgen. Maar ik kon haar wel aan, hoopte ik.

We waren nu al ongenveer drie uur onderweg en ik begon te merken dat Sallie langzaam wakker werdt. Ik maakte me ergens wel zorgen, ik had misschien wel iets te hard uitgehaald dat ze een hersenschudding kon hebben. Ze had een blauwe plek op haar slaap zitten, waar ik haar had geslagen. Het zag er ernstig uit, maar ik kon er nu toch niet meer veel aan veranderen. Ik keek naar Sallie die langzaam haar ogen opende en kreunde van de pijn, aanstelster. ''Hallo, engel van me.'' zei ik. Ik had besloten dat dat haar nieuwe bijnaam voor me zou worden, aangezien haar dat nog zou irriteren. ''Noem me geen Engel.'' kaatste ze nijdig terug. ''Waarom heb je me vastgebonden? Net alsof ik er vandoor ga als je me knock-out hebt geslagen, met je zwaard.'' zei ze en ze bleef voor zich kijken. ''Omdat je er nu anders vandoor was gegaan Sallie.'' zei ik terug als antwoordt. Ze mompelde wat onverstaanbaars en zweeg de rest van rit terwijl ze probeerde haar handen los te krijgen van de touwen.

''Gaat je niet lukken.'' zei ik na twee uur, toen ik zag dat haar polsen bloedde van het trekken en schuren aan de touwen rond haar polsen. ''Dat had ik zelf nog niet door.'' zei ze sarcastisch terwijl ze weer veder ging. Ik zuchte en liet haar haar gang maar gaan, ze zou nog wel zien dat het echt niet lukte. Vier uur later bloede haar polsen zo erg dat ik Dark-Fire liet stoppen en ik gleed van me paard af en hielp haar er toen ook af, ze was er niet meer helemaal bij ze had teveel bloed verloren. Ik maakte de touwen rond haar polsen los en keek naar de wonden rondom haar twee polsen. Ik pakte verband uit een van de tassen en begon haar polsen in te wikkelen. Ze staarde naar mijn handen die het verband om haar polsen wikkelde. ''Wat is er?'' vroeg ik wat nors en ik keek naar haar op en ik zag dat ze op haar lip beet voor ze begon te spreken. ''Ik snap niet waarom je me niet gewoon laat dood bloeden, ben je van me af.'' zei ze nors. ''Dat mijn engel zou een pijnloze dood zijn, daar heb ik toch geen plezier aan.'' zei ik en ik grijnsde gemeen. ''Klaar, kom we slaan ons kamp op, voordat we morgen veder trekken.'' zei ik. Ze knikte alleen maar en keek even om zich heen. ''Kom.'' zei ik en ik trok haar ruw overeind en zette haar tegen een boom aan en begon een touw rond haar lichaam en de boom heen te wikkelen, waarna ik een knoop maakte en tevreden naar haar grijnsde. ''Zo dan kan je nergens heen.'' zei ik.

POV: Sallie

Ik voelde me echt niet goed, mijn hoofd bonkte als een gek en ik stond wankel op mijn benen. Ik keek hem aan en zuchte. ''Maak me los, alsjeblieft. Ik kan toch nergens heen.'' smeekte ik, aangezien het voelde alsof ik elk moment weer van me stokje kon gaan. Ik keek naar Jace die me even aankeek en vervolgens zijn hoofd schudden. ''Nee, ik kom je straks wel los maken, als de tent opstaat en ik een kanvuur heb gemaakt.'' zei hij. Ik knikte alleen maar en keek toen naar Jace die een tent tervoorschijn liet komen uit een klein druppeltje paars vloeistof, Senurum Dellma. Zo heete het vloeistof, je moest aan iets denken en het kwam tervoorschijn. Eten en drinken, dieren, dingen en nog veel meer kon je laten verschijnen, zolang je er maar aan dacht. Ik keek naar het kampvuur die voor de tent tervoorschijn kwam. Ik keek verlangend naar de tent, ik had zo zin om eens lekker te kunnen slapen.

Maar helaas, de eerste twee uur bleef ik aan de boom zitten en het bloed was ondertussen alweer uit mijn verband gekomen en druppelde op de grond, de druppels vormde langzaam twee kleine plasjes rond me voeten en ik had moeite om nog te blijven staan. Pas na nog een half uur te hadden gestaan ruimde Jace zijn eten op en hij liep naar me toe en keek naar de plasjes bloed en fluite. ''Wauw, ziet er niet best uit.'' zei hij en hij liep naar me toe en maakte de touwen los. Ik viel op mijn knieën voorover en me hele broek zat nu onder het bloed en modder van de grond. ''Kom engel, dan verbind ik je polsen opnieuw.'' zei hij en hij trok me overeind zette me op een omgevallen boomstam neer en begon mijn polsen weer te verbinden, na een tijdje was hij klaar en hij keek me aan met zijn bruine ogen, vol spijt. Hij nam me onderzoekend in zich op en ik sloeg me ogen neer, zijn blik was te intens. ''Kom, je kan even gaan slapen. Je krijgt geen eten.'' zei hij simpel weg en ik keek weer naar hem op en zijn blik stond weer hard. Ik knikte alleen maar en hij trok me omhoog. Ik dacht dat hij me de tent in zou brengen maar hij zette mee neer tegen een boom naast de tent in de ijskoude sneeuw en hij bond weer touw om mijn lichaam en de boom. ''Slaaplekker.'' zei hij met een gemene grijns en ik keek hem aan en zuchte, dit gingen nog langen dagen worden.

Ik probeerde te slapen maar niets lukte, ik gaf het op en keek verdwaasd voor me uit. Jace zat nog steeds voor de tent, maar zo te zien was hij niet echt moe. Ik zuchte diep en bestudeerde zijn lichaamstaal even. Hij zag er verdrietig uit, maar hij had ook iets kwaads in zijn gezicht staan, ergens maakte ik me zorgen. ''Jace?'' zei ik met klapperende tanden en een schorre stem. Zijn blik verzachte maar heel even toen hij me aankeek en werdt toen gelijk weer hard. ''Wat?'' zei hij nijdig en hij keek naar me en ik slikte een moeilijk. ''Mag ik misschien wat water.'' vroeg ik zacht. Mijn lippen waren gebarsten door de kou en bloede op sommige plekjes, mijn ademhaling was snel en ik voelde het bloed alweer door het verband heen komen, daarnaast was ik niet instaat mezelf te bewegen ik was gewoon aan het brevriezen. Hij maakte het me nu al tot een hel. ''Hmm, even denken.'' zei hij en hij kee vervolgens in het vuur en gaf pas na een kwartier antwoordt. ''Ja, dat mag wel.'' zei hij. Hij stond op en liep op me af waarna hij een flesje water aan mijn lippen zetten en ik het met pijn en moeite naar binnen slokte. Hij haalde het flesje na drie slokjes alweer weg en zette het naast zich neer.

Ik trilde helemaal en keek hem aan terwijl sneeuwvlokjes nu als kleine ijspegeltjes op me wimpers lagen, het was aan het sneeuwen en ik zat te ver van het kampvuur om ook maar een beetje warm te worden. Ik deed mijn ogen dicht en leunde met mijn hoofd tegen de boomstam aan, als hij dit vol zou houden zou ik over een paar dagen niet meer bestaan. Ik hoorde Jace opstaan en zijn schoenen ketterde in het verse sneeuw rond om me en voor ik het wist waren de touwen los, maar ik bleef zitten. Ik kon me niet bewegen, terwijl alles in mij zei om naar het kampvuur te gaan. Jace zuchtte en keek op mij neer. ''Kom, je nou nog is of hoe zit dat?'' vroeg hij kil. Ik probeerde op te staan en gleed toen langs de boom weer naar beneden. Ik probeerde het keer op keer, maar ik kwam niet veder dan een stap. Jace leek na zeven keer geprobeert te hebben eindenlijk te snappen dat ik niet zou kunnen opstaan. Hij zuchte en tilde me toen op. Hij liep met me de tent in, ik voelde een warmte vlaag me gezicht inslaan en ik ontspande me een beetje. Hij zette me neer op bed en keek me aan onder zijn zwarte wimpers. Zo bleef hij staan kijken.

Ik rilde toen ik warm begon te worden, ik kon niet meer stoppen. Warmte sijpelde langzaam mijn lichaam binnen en ik was blij dat ik tenminste niet meer buiten hoefde te slapen. ''Ga maar slapen, ik maak je wakker als we gaan.'' zei hij en hij keek me aan. ''Oke.'' zei ik terwijl ik knikte en ik trapte mijn schoenen uit en deed ook mijn jas uit. Ik ging op bed liggen en keek nog even naar Jace. Zijn ogen stonden bezorgd en ze keken mij aan. Ik glimlachde even en viel toen inslaap, ik voelde een kus op mijn voorhoofd en een warme hand die langs mijn wang streek en toen viel ik veder in dromenland.