A strange world

Hoofdstuk 14.

POVSallie:

Ik keek naar Jace die naast me reed op zijn paard Dark-Fire we waren inmiddels onderweg en deden een spelletje. Je moest een stuk eten noemen en met de laatste letter van het woord weer eten noemen.

‘’Oké, euh… Banaan.’’ Zei Jace en keek me glimlachend aan. ‘’Nectarine.’’ Zei ik en grijnsde, vond het best knap van mezelf dat ik dat wist. ‘’Met een E he?’’ zei hij en dacht diep na. ‘’Oké, ik weet niks meer we hebben alles al gehad.’’ Zei hij lachend.

Ik keek hem aan en knikte. Na een lange tijd in stilte te hebben doorgereden kon ik de vraag die op het puntje van mijn tong lag niet meer inhouden. ‘’Hoe gaan we het doen als we aankomen bij het landgoed? Wat gaan we tegen je vader en tegen Marc zeggen?’’ vroeg ik zachtjes en twijfelend aan hem en beet op mijn lip. Ik was bang, zo bang om hem alweer kwijt te raken. Dat mocht en kon niet gebeuren, hij was de liefde van me leven en mocht niet al bij me weggaan.

POV Jace:

Ik keek moeilijk voor me uit, had er eigenlijk nog niet echt over na gedacht. Maar ze waren namelijk inmiddels al een paar dagen onder weg en zouden bijna aan de tweede week beginnen.  ‘’Dat weet ik niet, moet ik je eerlijk toegeven. Ik denk dat ik tot mijn grote spijt je gewoon als mijn gevangenen moet behandelen dan.’’ Zei ik en keek haar aan. 

Haar ogen stonden groot van angst en ik zuchtte. ‘’Niet bang zijn lieverd, ik zou je dan helemaal niks aandoen. Het komt alleen niet echt geloofwaardig over als je niet geboeid wordt binnen gebracht door me en ik je niet als een gevangen behandel. Ook al wordt je de vrouw van mijn broer, dat maakt mijn vader niks uit. Hoe meer pijn jij hebt in zijn ogen des te beter het is, volgens hem. Hij houdt ervan als vrouwen onderdanig naar hem zijn, naja eigenlijk houdt hij ervan dat iedereen onderdanig naar hem toe is.’’ Zei ik en keek haar aan. ‘Dus snap je mijn punt?’’ vroeg ik aan haar en wachtte op antwoordt. 

Ze knikte en keek nog steeds angstig. ‘’Stop, we gaan pauze houden.’’ Zei ik. Ik liet een klein hutje tevoorschijn komen en nam haar mee naar binnen en trok haar op mijn schoot op de bank. ‘’Luister goed nu naar me. Ik zal je altijd, maar dan ook echt voor altijd beschermen. Ik zal dus ook nooit iemand je laten pijn doen, en als het wel gebeurt ik ben er gelijk… Dus je hoeft echt niet bang te zijn dat ik je wat aandoe.’’ Zei ik zachtjes en lief en streelde over haar wang heen en glimlachte naar haar. Ze knikte naar me en ik gaf haar een kusje. 

‘’Ik ben blij dat je niet al te bang voor me bent. Ik snap dat ik je vertrouwen in me zwaar op de proef heb gesteld, maar ik hou van je en zou je dus ook nooit meer pijn doen.’’ Zei ik lief. Ze keek me liefdevol aan en voor ik het wist zoende me ze, helemaal uit zichzelf. Ik twijfelde geen moment en deed voorzichtig met haar mee, wou me niet opdringen.

Na een lange tijd stopte ik de zoen en we hadden allebei moeite onze ademhaling onder controle te houden. ‘’Ik hou ook van jou.’’ Zei ze lief tegen me terug.

POV Sallie:

Ik weet niet wat me bezielde maar opeens moest ik mezelf even met hem binden en dus zoende ik hem maar. Ik was blij dat hij meedeed en me niet afwees, ik haalde snel adem toen hij stopte en ik bloosde. ‘’Ik ook van jou.’’ Zei ik lief tegen hem. Ik kwam toen van zijn schoot af en ik maakte een schaaltje met vers fruit en ging op een van de twee stoelen aan tafel zitten. ‘’Kom je mee eten?’’ vroeg ik lief aan hem en glimlachte naar hem en grijnsden toen ook breed. 

Hij stond op en liep naar me toe en pakte het schaaltje met vers fruit van me af. Ik keek hem vragend aan, hij grijnsde alleen even en begon toen te eten. ‘’Sukkel.’’ Zei ik lachend en keek hem aan. ‘’He, blijven we even aardig tegen me?’’ zei hij grinnikend en smeerde een brood toen zijn fruit opwas.

Nadat we nog de halve middag in de hut hadden doorgebracht en geslapen besloten we een heel groot stuk in een keer door te rijden, Jace was amper aanspreekbaar. Hoe dichterbij we kwamen hoe stiller hij werd en chagrijniger. 

‘’Jace…’’ zei ik twee dagen later zuchtend. Hij was al de hele dag stik chagrijnig en ik kon ook echt niks meer goed doen. ‘’Niet zo brompoten, ik duik echt het bed met je broer niet in. Want ik weet dat je daar bang voor bent.’’ Zei ik en keek hem aan en beet op mijn lip. ‘’Sorry, dat weet ik. Maar ik ben gewoon bang dat ze je ertoe dwingen. Want ik kan avonds niet meer bij je zijn om je in veiligheid te houden.’’ Zei hij boos, duidelijk op zichzelf. ‘’Dat weet ik, maar ik kan echt wel een beetje van me afbijten en hij kan me toch niks maken voor de bruiloft, dus als we gewoon daarvoor weg vluchten.’’ Zei ik simpel weg. Als het zo makkelijk kon gaan, waren we nu al omgekeerd en hard weggereden.

Jace zuchtte en keek me aan. ‘’Het spijt me, we komen er samen wel uit.’’ Zei hij en glimlachte en gaf me een kus toen onze paarden even heel dicht naast elkaar reden. Ik bloosde hevig zoals ik elke keer deed als hij mij een kusje gaf. ‘’Zullen we zo een slaapplek zoeken? Ik ben kapot.’’ Zei ik tegen hem en glimlachte, het was vroeg in de avond en de zon begon ons te verlaten en de maan begon te komen. De lucht had de mooiste kleuren en ik keek erna, zoals altijd werd ik weer betoverd over hoe mooi de natuur wel niet kon zijn. ‘’Ja is goed.’’ Zei Jace en glimlachte naar mij. We reden naar een mooi gedeelte toe waar hij wat druppeltjes liet vallen zodat er een hutje, stal en een vuurtje buiten kwamen te staan. Boven dat vuur hingen kippen aan een stokje. ‘’Hmm, heerlijk.’’ Zei ik lief en glimlachte naar hem.

Jace en ik zette beiden onze paarden in de stallen en we borstelde ze en prate over van alles en nog wat. Ik gaf Silver ondertussen haar wortel en daarna een appel en keek hoe Jace de hoeven van beide paarde krabden zodat ze weer lekker liepen. Silver betekende zoveel voor me, ik had haar al sinds ik negen was dus vanaf dat zij een veulentje was. Altijd als ik op haar reedt voelde ik me zo vrij en ongeremd.

Niet veel later zaten we op een boomstam lekker van onze kippetjes te eten en ik likte me vingers erbij af zo lekker vond ik het. Ik rekte me uit en ging liggen toen mijn buik vol was en keek naar de sterren hemel. ‘’Weetje, ik zou echt wel is willen weten hoe het daarboven is, dicht bij de sterren.’’ Zei ik tegen Jace. Mijn hoofd lag op zijn schoot en hij keek ook omhoog. ‘’Ik laat het je wel een keer zien.’’ Zei hij. Ik fronste en keek hem aan. ‘’Hoe dan?’’ Vroeg ik en beet op mijn lip en keek hem nieuwsgierig aan. ‘’Dat is nog een verassing maar ik weet wel dat je het geweldig gaat vinden.’’ Zei hij. Ik knikte en niet veel later gingen we naar binnen om eens een goede nachtrust te pakken en omdat het weer begon te sneeuwen.

Ik kleedde me uit in de ‘badkamer’ of hoe je het ook wou noemen. Ik keek naar mijn lichaam in de spiegel, nog steeds zaten her en der diep blauwpaarse plekken, ma\ar sommige werden al groengelig omdat ze aan het genezen waren. Ik streek met mijn vingers even over de wonden op mijn polsen die dicht aan het gaan waren en kleedde me toen aan in een nachtjapon en liep naar het bed en kroop naast Jace. Ik merkte dat hij niets meer aanhad dan zijn onderbroek en ik werd al snel in zijn armen getrokken. ‘’Slaaplekker.’’ Zei hij glimlachend en zoende me even. ‘’Slaapzacht, mijn ridder op het zwarte paard.’’ Zei ik grijnzend. Hij lachte even zachtjes, wat zo goed voelde om hem even de stress te laten vergeten. Met een glimlach viel ik inslaap onder de streling en lieve blik van Jace over me.