A strange world

Hoofdstuk 2.

Ik knipperde even met mijn ogen en keek in het rond, het is al avond en mijn zus had net wat te eten gebracht. Ik ging rechtop zitten en keek naar het dienblad met eten, ik had geen honger. Ik stapte uit bed en liep naar de badkamer waar ik een warme douche nam. Toen ik klaar was stapte ik in mijn spijkerbroek en trok me shirt over mijn hoofd aan. Ik pakte mijn dolk en klemde die achter mijn riem en liep toen naar beneden, ondertussen deed ik mijn bruine haren in een staart. Ik keek naar mijn ouders die in de woonkamer zaten maar ze keken niet eens naar me op, nee me ouders gaven niet eens om me. Ik zuchtte diep en ging zitten op de roden satijnen bank tegen over waar mijn moeder op zat. Ze keek toen pas op en maakte een afkeurend gebaar door met haar tong te klakken.''Kijk hoe je eruit ziet Sallie, je zou op zijn minst wat kunnen doen aan je uiterlijk.'' zei ze en ze nam me van top tot teen in zich op waarna ze haar hoofd schudde. Ja, mijn moeder mocht me niet. Ze heeft me nooit gemogen, mijn tweeling zus is dood gegaan door mij. Ik zuchte en keek verveeld naar de openhaard die aanstond. ''Je vader en ik moeten wat met je bespreken.'' zei me moeder en ze keek me aan en haalde een hand door haar glanzende rode haren.

Ik leek totaal niet op mijn moeder, zij was lang en had mooi golvende rood, bruine haren en knal blauwen ogen, ze was lang en had een mooi lichaam voor een vrouw van haar leeftijd. Ik daarin tegen had bruin golvend haar, zoals de kleur van mijn vader. Knal groene ogen die geen een van mijn ouders hadden en ik was klein, terwijl allebei mijn ouders lang waren net zoals mijn zus die echt een meneling was tussen mijn ouders.

Me moeder zuchtte en klakte met haar tong. ''Sallie, hoor je me? Je gaat trouwen met een man boven onze stand.'' zei me moeder en ze keek me afwachtend aan. ''Wat! Dat kunnen jullie niet menen, ik ben pas zestien, pás mam!'' zei ik en ik keek hulpzoekend naar mijn vader die alleen even zijn schouders ophaalde. Ik zuchte geïriteerd en keek woest, ja ik was kwaad. Ik had altijd gedacht dat mijn ouders mij dit niet zouden aandoen, maar ik had het zo te horen flink mis. ''Wanneer? Hoe oud is die man?'' vroeg ik met een trillende stem en ik keek mijn moeder hopenloos aan. ''Volgende maand zul je met hem trouwen, hij is zesentwintig dus het scheel maar tien jaar.'' zei me moeder opgewekt. Ik slikte en keek strak naar mijn moeder. ''Máár tien jaar ouder! Mam het is tien jaar, jullie hadden het op zijn minst met me kunnen bespeken. Niet dat ik het er dan mee eens was maar toch!'' zei ik nijdig en ik stond op en keek haar aan. ''Ik ben klaar met jullie!'' zei in en met die woorden draaide ik me om en liep de kamer boos uit.

Ik moest trouwen! hoe konden ze me dat aandoen, ik was net een week zestien en wordt nu al weggeven. Ik slikte diep en keek even in het rond, ik moest hier weg komen. Maar hoe? Opeens kreeg ik een geweldig idee, ik zou ontsnappen. Vannacht nog. Ik grijnsde en begon toen een rugzak in te pakken met: kleren, wapens, eten en een kaart van de bossen. Die ik uit mijn vaders kantoor pikte. Ik besloot maar dat dit de beste oplossing zou zijn.

Met een tevreden gevoel lag ik later die avond in bed naar het plafond te staren. Ik had een brief voor me zus achter gelaten, met de tekst erin waarom ik weg zou gaan en nooit meer terug zou komen. Dat ik van haar hield en haar nooit zou vergeten.

Ik keek op toen ik de voetstappen van mijn ouders op de trap hoorde en vervolgens hun kamer in verdwenen, nog een uur en dan was ik vrij.