A strange world

Hoofdstuk 17

POV Sallie

Ik werd wakker van een hand die mijn schouder aanraakte. Ik keek op en zag de mooie heldere ogen van Jace. ''Jace..?'' Zei ik zachtjes, nog half slapend. ''Kom meis, we gaan je fatsoeneren en ontbijten.'' Ik knikte en kwam overeind. Samen met Jace liep ik naar boven toe. De bewakers keken me allemaal boos aan. Waarom ze me zo aankeken ik had werkelijk geen idee, ik had gedaan wat ze van me verwachtte. 

Jace liep drie meter voor mij uit, dit zodat het zou lijken dat hij nog steeds niets om mij gaf. Ik keen in het rond, het kasteel was eigenlijk heel erg mooi. Sierbogen vormde de gangen tot iets sprookjesachtig, om de zoveel meter waren er hoge grote ramen met glas in lood, waardoor alles in  verschillende kleuren werd gekleurd. Ik keek naar links, een grote dubbelen deur hield verborgen wat er achter lag. Daarnaast was een duidelijk bordje dat het verboden toegang was. Mijn interesse kreeg de overhand, wat zou er achter liggen? Ik keek naar Jace die stug door liep en niet op mij lette. Ik bedacht me geen moment en glipte snel de gang in naar de deur toe. Ik gaf een kleine duw tegen de deur aan en het schoot open. Nog voordat ik de deur veder kon openen werd ik naar achter getrokken en een boze Jace keek me aan. ''Kan je niet lezen?'' vroeg die geïrriteerd. Ik sloeg mijn ogen neer een beet op mijn onderlip. ''Ik was nieuwsgierig en dat nam de overhand.''Zei ik zachtjes terwijl ik hem langzaam aankeek. Jace schudde zijn hoofd en trok de deur dicht. ''Ik hoop dat je nooit hoeft te zien wat daarachter zit.'' Zei hij en hij pakte een sleutel en draaide de deur op slot. Ik trok mijn wenkbrauw op, waarom deed hij ineens zo afstandelijk, ik had toch helemaal niets fout gedaan? '' Wat zit daar dan? '' Vroeg ik en keek verwachtingsvol naar Jace. ''Als je zo doorgaat zul je uiteindelijk zelf mee maken wat er in die kamer zit.'' Hoorde ik ineens een oudere en zware stem zeggen. Jace zijn vader kwam naar ons toegelopen. Hoe lang had hij daar al gestaan en ons staan te bekijken. ''Daarachter zit een martelkamer, bedoeld voor mensen die niet naar mij luisteren.'' vervolgende zijn vader. Ik slikte, ik wou daar helemaal niet komen, en zeker niet om gemarteld te worden. ''Het spijt me vader, ik zal beter op haar lette.'' zei Jace tegen zijn vader. Zijn vader knikte en liep vervolgens veder. ''Ik hoef daar toch nooit naartoe..?'' Fluisterde ik zachtjes tegen Jace toen zijn vader om de hoek was verdwenen. ''Nee, ik hoop van niet schoonheid.'' Zei Jace en hij gaf me vluchtig een kusje en streek met zijn hand even over mijn wang. Die aanraking had ik zo gemist de afgelopen vierentwintig uur.

POV Jace

Ik keek Sallie aan en gaf haar snel een kusje, ik miste haar zo erg naast me. ''Kom, ik laat je je kamer zien en stel je voor aan je dienstmeisje.'' Ik nam Sallie mee naar haar kamer, ze zou net zoals mij en Marc in de Westvleugel van het kasteel gaan slapen, haar kamer lag gelegen tussen die van mij en Marc. ''En dit is dus je nieuwe slaapkamer. '' Ik zag hoe ze met grote ogen de kamer rond keek voordat ze naar binnen toe stapte. ''Is dit allemaal voor mij?'' Fluisterde ze zachtjes terwijl ze me vol ongeloof aankeek. Ik glimlachte naar haar en knikte toen mijn hoofd. ''Je dienstmeisje zou zo wel binnenkomen om je te helpen met verzorgen en je klaar te maken voor het diner van vanavond.'' Zei ik en ik keek naar Sallie die een beetje in elkaar kromp toen ik haar zij aanraakte. ''Wat is er ?'' Zei ik en ik keek haar bezorgd aan. Ze haalde haar schouders op en gaf geen antwoord. Ze zou nog wel last hebben van de keren dat ik haar heb geslagen toen we net op weg waren naar het landgoed. Ik schrok op uit mijn gedachte toen iemand op de deur klopte en langzaam de deur opende. Haar kamermeisje kwam binnen lopen en stelde zich voor aan Sallie. Sallie toverde een oogverblindende glimlach op haar gezicht toen ze door had dat het kamermeisje erg vriendelijk tegen haar was.  ''Ik laat jullie alleen, ik haal je zo weer op voor het diner.'' Zei ik tegen Sallie en ik liep de kamer uit. Ik bleef door een kiertje van de deur kijken hoe ze zicht uitkleedde. Ik schrok toen ik zag hoe erg haar lichaam er aan toe was. Ze was echt heel dun geworden, je kon haar ribben tellen en ze had nog veel blauwe plekken. Waaronder de grote blauwe plek op haar zij, nu had in inderdaad mijn bevestiging dat ze nog pijn had eraan toen ik haar aanraakte net.  Ik liep verslagen weg, wat had ik haar aangedaan? Ik moest hier verandering in brengen, ik moest haar gaan beschermen, want nog meer pijn en ze zou breken. 

POV Sallie

Feerla had me omgetoverd tot iemand die ik niet herkende toen ik in de spiegel keek. Ik zag er mooi uit, zo mooi had ik me nog nooit in mijn leven gevoeld. Na een aantal uurtjes bezig te zijn geweest om me klaar te maken voor het diner, werd er op de deur geklopt en Jace kwam binnen lopen. Hij bleef ineens stil staan toen hij me zag en liet zijn ogen over mijn lichaam glijden en hij stopte toen zijn ogen de mijne ontmoette. Een onschuldig glimlach vormde zich om mijn lippen en ik keek hem met blosjes aan. ''Wat ben je toch mooi.'' Zei hij zodra mijn kamermeisje de kamer uit was. Ik had een lange donker rode jurk aan, mijn haren waren opgestoken en diamanten sierde mijn hals en oren. Ik moest grinniken om zijn reactie voordat ik het wist stond hij voor me en trok hij me naar zich toe voor een diepe zoen. Ik liet me mee gaan en merkte gelijk dat ik ontspande zodra ik tergen hem aan stond. Ik duwde hem langzaam en voorzichtig van me af. Hij keek me teleurgesteld aan. ''Heb ik iets fout gedaan?'' Vroeg Jace en hij sloeg zijn ogen op mijn lippen neer. ''Nee, maar zo meteen betrapt iemand ons nog en eindigt een van ons in de martelkamer. '' Zei ik zachtjes en ik keek hem sipjes aan. Ik wou zo graag bij hem zijn, met Jace trouwen en gelukkig met hem worden, maar ik wist diep van binnen dat dat waarschijnlijk iets zou zijn wat nooit zou gaan gebeuren. Jace knikte en nam me mee de kamer uit naar beneden richting de eetzaal. Ik was nerveus, ik wist niet hoe ik me moest gedragen en wat me te wachten stond tijdens het eten. Toen we aankwamen bij de eetzaal keek Jace me aan en glimlachte even liefdevol naar me voor we de zaal binnen liepen. Wat ik daar aantrof had ik nooit verwacht.