A strange world

Hoofdstuk 13.

POV: Sallie.

Die nacht sliep ik heerlijk in de armen van Jace, ik voelde me veilig bij hem. Het verhaal dat hij me gisteravond vertelde zat me wel heel erg dwars, hij is zo geworden door zijn vader. Ik keek naar Jace die nog naast me lag te slapen, ik streelde zachtjes over zijn arm die over mij heen lag. Ik stapte uit bed en ik schuifelde naar het raam toe en deed het gordijn open, er was vannacht een sneeuwstorm overgekomen. Ik hoopte zo erg dat ik niet door het sneeuw heen hoefde te rijden en gewoon op mijn trouwe merrie mocht zitten.

 Ik besloot een brief aan mijn zus te schrijven, ik moest haar laten weten dat ik oké was. Ik liep naar de tafel en pakte het papier en een ganzenveer om in de inkt te dopen. Ik rolde het papier uit en ik begon te schrijven.

Lieve Medelaine,

Ik mis je zo erg, ik ben ontdekt door de Saluria.

De leider zijn zoon Jace heeft me gevonden.

Hij wou me doden, omdat ik een vloek met me meedraag.

Dat gaat voor de dood van zijn broer zorgen.

Het blijkt dus dat ik ben vervloekt door een heks.

Als ik een kind baar van de man die niet echt van me houdt, dan beval ik van een moordmachine.

Dan wordt het bloed van het kind, vergif.

Iedereen die dan ook maar een druppel drinkt van het bloed, sterft langzaam en pijnlijk.

Als ik de vloek wil opheffen moet ik mijn eerste keer delen met een man.

Die zowel van mij houdt als ik met hem.

Nu is dit dus het probleem ik ben aan Jace zijn broer, Marc, uitgehuwt.

Dat is gedaan omdat hun vader denkt dat ik nooit van Marc kan gaan houden.

Ik weet dat het waar is, ik ben namelijk hopeloos verliefd geworden op Jace.

Ik heb trouwens iets nieuws ontdekt, ik kan de toekomst inkijken via dromen.

Het engste is dat ik een droom heb gehad over de toekomst van mij en Jace.

Jace sterft, tot mijn grote verdriet.

Maar dat zien we dan allemaal wel weer.

 Ik wil niet trouwen Laine, ik ben net zestien geworden.

Dit is echt vreselijk, Marc is namelijk zesentwintig.

Het is gewoon vies.

Niet dat Jace zo jong is, hij is namelijk tweeëntwintig.

Maar ik houdt echt van hem.

 In het begin heeft Jace me mishandeld.

Het deed zoveel pijn.

Hij heeft me ook dagen lang zonder eten laten zitten.

Mijn polsen liggen nog steeds open, omdat ik achter zijn paard aan moest lopen.

Ik heb al een paar dagen niet op Zilver gereden.

Ik voel me nu wel veilig in zijn armen.

Niet iets dat je wilt horen,

Maar ik ben gelukkig.

 Ik mis je Laintje.

Laat me weten hoe het met je gaat alsjeblieft.

Zeg vader en moeder ook gedag.

 Tot ziens,

 Je kleine zusje Sallie.

 

Ik zuchte en las de brief nog eens door. Ik miste Medelaine echt heel erg, maar ik zou haar alleen maar in gevaar brengen als ik haar opzocht. Ik haalde mijn stempel van mijn ketting af en rolde het papier op. Ik dompelde mijn stempel in het kaarsvet en drukte hem op de brief en liet het drogen. Ik keek naar Jace die langzaam wakker werd en ik glimlachte. Ik kroop op bed, ik drukte voorzichtig en wat terughoudend een kusje op zijn wang.

POV: Jace

Ik werd langzaam wakker en voelde de warmte van Sallie niet meer tegen me aan. Ik voelde het matras wat indeuken toen ze op het bed kroop en ik glimlachte en drukte een kusje terug op haar lippen. ‘’Goeden morgen schoonheid.’’ Fluisterde ik in haar haren. Ik hoorde haar glimlachen en ik voelde haar ademhaling over mijn oor heen strijken. Ik trok haar op me en deed mijn ogen open, ik werd gelijk weer verblind door haar schoonheid. ‘’Zo mooi..’’ fluisterde ik lief tegen haar. Ik zag dat Sallie rood werd en ik grinnikte en gaf haar nog een kusje. ‘’Kom we moeten veder reizen.’’ Zei ik zacht en lief.