A strange world

Hoofdstuk 3.

Ik sloop op me tenen het huis uit en liep richting de stallen. Ik zadelde Silver op en sligerde me rugzak goed op mijn rug en trok mijn muts beter over mijn hoofd heen. Het sneeuwde en ik had me toch een hekel aan die natte, koude, plakkerige vlokjes. Ik steeg op zilver en ik keek nog een keer achterom naar mijn ouderlijk huis voor ik de bossen in verdween, die achter ons huis stonden.

Ik was inmiddels al ongeveer een paar uur onderweg en was nat van de sneeuw. Me handen waren om de teugels heen bevroren en ik had moeite met mijn vingers nog normaal te kunnen bewegen. Ik merkte ook dat Zilver het zwaar begon te krijgen dus ging met haar opzoek naar beschutting. Na een tijdje had ik een grot gevonden waar ik met Zilver in verdween.

Ik keek naar de grote dichte ruimte om me heen en ik glimlachde even toen ik wat gedoofde fakkels zag aan de muren, ik stak ze aan en gelijk werdt de donkeren grot verlicht met een oranje gloed. Ik keek even naar de tunnel waar ik doorheen was gekomen, hij liep in een bocht en kon daardoor de ingang niet zien. Het was fijn hier, de fakkels warmde al snel de ruimte op en ik trok mijn muts en handschoenen uit en legde ze op een rots om te drogen. Vervolgens pakte ik wat aanmaak hout uit mijn rugzak en ik stak die aan met een van de fakkels en ik gaf Zilver een appel waarna ik bij mijn vuurtje op de grond ging zitten.

Ik zat tussen slapen en waken in. Met elk geluidje schoten mijn ogen open en keek ik de verlichte grot rond. Ik was tegen Zilver aan gaan zitten die was gaan liggen en al lang en vredig lag te slapen. Ik glilachde en aaide even door haar sneeuwwitte manen en ik legde mijn wang tegen haar flank aan terwijl ik naar het kampvuurtje staarde op de grond die ik soms aanwakkerde. Ik vond het tot nu toe niet eens zo erg om hier alleen te zijn, misschien was dit wel een goede plek om de komende paar dagen te verblijven.

Na ongeveer drie dagen in de grot te hebben gezeten heb ik besloten dat het maar is tijd werdt om weer veder te trekken, voor me ouders me vonden.

POV: Jace.

Ik keek naar mijn vader die wat comando's uitdeelde over de bendeleden. Mijn vader is de leider van de Saluria de meest gevreesde bende in heel het koningkrijk. Mijn vader heeft er lucht van gekregen dat Sallie er vandoor is gegaan. Het meisje waarmee mijn ouderen broer zou moeten trouwen. Mijn vader had het geregeld zodat het koningkrijk weer meer vertrouwen in ons zou krijgen en we niet langer meer de 'gevreesde bende' zouden zijn maar gewoon: De bende van Valjura.

Mijn vader keek me aan. ''En jij Jace, jij gaat achter het meisje aan.'' zei mijn vader. Ik keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan. ''Hoezo moet ik dat nou weer doen en niet Marc voor wie het meisje is?'' zei ik nukkig en ik keek hem aan. ''Omdat, ze dood moet en Marc dat nooit over zijn hart zou kunnen verkrijgen. Die zwakkeling.'' mompelde mijn vader. ''Waarom moet zij dood? Ze is de aanstaande vrouw van Marc?'' vroeg ik niet begrijpend en ik keek hem aan. ''Dat klopt, ze moet dood nadat ze een kind heeft gekregen.'' zei hij. ''Huh? hoezo dat nou weer?'' vroeg ik. Ja ik had altijd veel vragen, ik wou overal een antwoord op.

''Omdat haar eerst geboren kind de weg naar roem zou zijn. Wie zijn bloed zou drinken gaat opslag dood. Dus alle vampiers sterven dan uit, omdat zijn bloed onweerstaanbaar zou zijn. Weet je hoe dat komt? Omdat ze vervloekt is door een oude heks, niemand weet het behalve ik. Aangezien ik degene was die haar heeft weggebracht naar de oude heks. Toen haar ouders sliepen heb ik haar uit huis meegenomen naar de heks. Ze had gezegd dat het meisje voor elke jongen onweerstaanbaar zou zijn. Ik had de heks opgedragen dat ze het meisje zou vervloeken, zodat ik haar eerste kind van haar kan wegnemen zodra het is geboren en ik de machtigste ben van het land.'' zei mijn vader met twinkelde ogen. ''De heks zou het doen, er zat alleen een maar aan. Als het meisje verliefd zou worden op de jongen van haar dromen en  hij haar haar eerste keer schenkt, zou de vloek worden opgeheven en komt er geen kind. Dus had ik het idee gevat om haar met Marc te laten trouwen, daar zou ze nooit van kunnen houden en ik zou dan de machtigste man van het koningkrijk worden. Iedereen zou me voeten kussen en me op mijn wenken bedienen. Alleen maar omdat ik het moord machine heb.'' zei mijn vader en zijn ogen stonden nu kwaadaardig. ''Dus ik zal iedereen uit de weg kunnen ruimen die ik niet mag en die mij altijd al in de weg hebben gestaan. Te beginnen met je broer, hij is te laf. Hij is me zoon niet en zal nooit mijn opvolger kunnen worden, jij daar in tegen Jace. Jij bent perfect, je bent kwaardaardig, hebt geen hart, hebt het een na het anderen meisje en de mensen mogen je ondanks dat je mijn zoon bent. Perfect dus.  De mensen zullen je vertrouwen. Dus je broer moet uit de weg geruimd voor hij hoogte krijgt over dat hij mijn niet zou kunnen opvolgen en hij weet wat ik van plan ben, dan kan ik fluiten naar het kind en de roem.'' zei mijn vader.

Ik keek hem aan met een walgende blik, hoe kon hij nou weer Marc vermoorden? hij is me broer! Dit is allemaal de schuld van dat meisje en ze moet uit de weggeruimd worden voor ze in mijn vaders handen terecht komt en ik zal daar voor zorgen. ''Best ik ga achter haar aan, ik vertrek vanavond nog.'' zei ik en ik grijnsde . Mijn vader gaf me een klopje op mijn schouder en liep toen ons grote landhuis binnen.

---

Hoi hoi!

Ik ben nu bezig met het volgende hoofdstuk te schrijven! Dit is mijn eerste boek, dus ik hoop dat jullie niet te fel oordelen. Veder zou ik het leuk vinden als jullie misschien af en toe een comment plaatsen met bijv.: Een idee, of me schrijfstijl goed is en natuurlijk als je wilt dat ik jou verhaal ook lees! :D

xx Jamie-lee