13:SAAT

bölüm, onbir

merhabalar, nasılsınız?
💗
Bir sonraki bölümde görüşmeyi dilerim!

   Editler ve yeni karakterlerimizin modelleri için instagram sayfamıza bakmayı unutmayın!

Keyifli okumalar dilerim🫶🏻
__________

Partilemek, kutlama, eğlence.

Hayatıma yıllar önce veda eden şeylerde ilk sıradalar -babamdan sonra elbette- babamın şehit haberini aldığımız günün ertesi sabahıydı doğum günüm. Elbette kutlanmadı. Hiçbir zaman da kutlanmasını beklemedim zaten ama yaşıtlarım doğum günü kutlamak için davetiyeler, pastalar, hediyeler hazırlarken ben her doğum günümü sessiz evimizde annemin gizliden çıkan hıçkırıklarıyla geçirdim.

Bir çocuk olarak ilk düşündüğünüz şey babanızın neden doğum gününüze gelmediği olurdu elbette. Çevremdekiler her sene aynı hafta için için ağlarken ben bir kaç yıl sadece babamın beni sevmediği için doğum günüme gelmediğini düşündüm.

Çocuk aklı işte, bir dönem ona kin bile bağlamıştım ki rüyalarıma girdiğinde ona küstüğümü söyleyerek uyanıyordum. Bağıra çağıra uyanırdım onu gördüğüm zamanlar geceleri ama asla kabus diyemem o ânlara ben babamı görebildiğim tek yer oldular çünkü zamanla.

Çıkmış sakallarını bana sarılırken batmasın diye kesişini, kahveye gitse bile dönüşte eli boş dönmemek için bana marketten bir şeyler alışını, herkes beni kışkırtıp ağlatırken onun "dokunmayın kızıma" deyişini ve daha çok fazlasını dün gibi zihnimde taşıyorum ben, ama yüzünü..

Hayal meyal belki fotoğraflardan biraz daha aklımda canlandırabiliyorum, sesini kulaklarımda hissediyorum ama
bir gün yüzünü tamamen unutucam diye ödüm kopuyor. O gün gelirse bir gün bilin ki ya hafızamı kaybetmişimdir ya da ölmüşümdür.

Uzay'ın bizi kuzeninin doğum gününe davet etmesinden sonraki günler iş koşuşturması ve ailem ile sürekli yaptığım görüntülü konuşmalarım arasında gidip geldi. Henüz mersin'e yeni gidip gelmiş olmama rağmen şimdi onlar buraya gelmek ve birlikte olmak istiyorlardı.

Onlara hayır diyemem ama bir süreliğine daha erteliyordum çünkü henüz annem ve anneannemin gelip tüm ev eşyalarımın yerini değişmesine, düzenimi oynatmalarına ve bana karşı tekrar otoriter kuralları ellerine almalarına hazır değildim. Yeni bir düzen oluşturmuştum ve çıkan haberlerden sonra sinirlerini zar zor yatıştırdığım ailemin beni tekrar baskısı altına almasına izin veremezdim. İçten içe nedenini bilmeden Uzay ile tanışmalarını istesem bile.

Telefonumdan gelen bildirim sesi ile düşüncelerimden sıyrıldım ve telefonu cebimden çıkardım.  Bilinmeyen bir numaranın bana attığı mesaj ile irkilsem de direkt engellemek yerine mesajı açtım. Bir süredir bilinmeyen ya da gizli numalardan tehdit ya da böylesi saçma mesajlar alsam bile birisinin benimle dalga geçtiğini ya da canı sıkıldığı için NY Times'a falan çıkmaya çalıştığını düşünüyordum.
Ancak bu mesaj daha önce gelenlerden çok daha fazlasıydı..

Bu kişi her kim ise nerede yaşadığımı kimlerle ne konuştuğumu ve az sonra gidecek olduğum partiyi biliyordu.

"Partide güzel eğlen küçük hanım, güneşin batışı ve doğuşu bir olmasın."

🌷

"Gelmenize çok sevindim, Ada da buralarda arkadaşlarıyla takılıyor." Uzay'ın neşeli sesi uzun bir zaman sonra duyduğum en dinlendirici şeylerdendi. Ona içtenlikle gülümseyerek yanımda ki Ahsen'in kolunu dürttüm. Geldiğimizden beri bakışlarını bulunduğumuz ayaklı kokteyl masasına bir kez olsun getirmemiş konuşmalarımıza dahil olmamıştı.