Guillaume was expecting her to be here. Ngunit hindi niya inaasahan ang makikita. He looked at his dad. He saw him with his Tito Dimensio. They're talking but they are smiling at him.
Naestatwa ang binata nang ngumiti ang dalaga sa kanyang harapan. Gayon pa man ay hindi niya ito hinayaang mahalata ng kung sino mang naroon. Nais niyang yakapin ito at halikan hindi dahil naaalala niya sa dalaga ang kasintahan kundi dahil sa atraksyon na naramdaman niya para rito. Agad niyang pinigilan ang kanyang sarili.
This is not Vieux Marché! She's Peur Fierschelle, Guillaume! Take a note of that!
"Hi," Guillaume replied with his cold dark brown eyes.
He saw the sadness on her eyes but it just fade away. Agad iyong napalitan ng matamis na mga ngiti sa kanyang labi. Even he treated her on that way, she chose to be kind. Ibang iba ito sa kanyang kasintahan. Vieux Marché is a robot that can be easily controlled.
Maybe that's the reason. And Peur's emotions are real. Itong dalaga sa kanyang harapan ay nagagawang ngumiti kahit malamig ang pakikitungo niya rito.
I should stop comparing them!
"Can we talk?" Peur asked with a friendly tone. "But it's okay if you don't want to."
Nabaling ang atensyon ng dalaga sa kanyang ama nang inanyayahan itong mananghalian kasama sila ngunit marahan niyang inagaw ang pulsuhan nito at hinila patungo sa malawak nilang hardin.
"Hey, Guillaume, baka magtaka sila kung bakit ako nawala."
Naiinis siyang lumingon sa ibang direksyon. Hindi niya alam kung bakit nais niyang ibahin ang tawag sa kanya ng dalaga. He feels like his name is not special dahil kapareho lamang iyon sa kanyang ama. He wants a unique one. A special one.
"Tungkol saan ang pag-uusapan natin?" panimula nito na ikinagulat ng dalaga.
"Marunong ka palang mag-tagalog," puna nito habang matamis na nakangiti sa kanya.
Guillaume just nodded and looked away. He felt something different in his heart when he saw her smiling. Kahit noong narito pa ang kasintahan niyang si Vieux Marché ay hindi niya naman naramdaman ang hindi pamilyar na pakiramdam na ipinararamdam sa kanya ng dalaga.
"Honestly, I don't want you to be rude at me," prangkang saad ng dalaga.
Ikinagulat ito ng binata. "Why?"
"Because I want us to be friends. Just like Tito Guillaume and dad."
Tumaas ang kilay ng binata. "In one condition," saad nito.
Sumenyas ang dalaga. Nagpapahiwatig na handang pakinggan kung ano man ang kanyang sasabihin.
"Mag-isip ka ng ibang itatawag sa akin. I want a unique one."
"Iyon lang ba?" nangingiting tanong ng dalaga. Tumango siya bilang tugon.
"Walang problema, 'gom."
"'Gom? What's that?" kunot-noong tanong ng binata.
"Agom or 'gom. That is the often endearment of other bikolana and bikolano married couples in my home country. Iyon na ang itatawag ko sa 'yo." nagpipigil ng tawa na saad ng dalaga.
Naiilang na tumingin ang binata sa kanya kaya't tuluyan ng binalot ang hardin ng kanyang tila musikang halakhak.
"Happy, huh?" iyon na lamang ang sinabi niya. Pinipigilang maengganyo sa mala-anghel nitong tawa.
YOU ARE READING
Dirigeant's Third Rule
Romance"Failure should be our teacher, not our undertaker. It is delay, not defeat. It is a temporary detour, not a dead-end street." She shared this to her students as she remembered what exactly William A. Ward have said. She was a believer, who once f...
