Çapulcular: Geri Dönüş

Fotoğraf ve Dans

Tarih 27 Mart değil 23 Mart çünkü ben James'in doğum günü olduğunu bilmiyordum🤩.
Bölüm 64 sayfaymış...

Bu iki bölümü yazmak beni fazlasıyla çöktürdü.

İyi okumalar!

"Hanımlar ara verelim." En yaşlıları yirmi yedisine yeni giren Harpie takımı, çimlere dağıldılar. Daha günün ilk antremanı olmasına rağmen onların pestilleri çıkmıştı.

Emmeline kaptan olarak daha canlı durması, herkesi gaza getirip onları sınırlarına kadar zorlaması gerektiğini biliyordu ama iliklerinde bir gram enerji kalmamamıştı. Kalsaydı, onu ayağa kalkmak için kullanırdı.

"Mektuplarınız var! Kaptan!" Antrenör çağırınca mecbur doğruldu, mektubu aldı.

Güzelim Emmeline'e

Yazı, James'indi. Mektubu çantasına koydu.

Ne bir şey okuyacak gücü vardı ne de geçen akşamki tartışmalarından sonda James ile uğraşabilecek duygusal kapasitesi.

"McKinnon!" Marlene de yerinden kalkmış, ona verilen birkaç mektubu almıştı.

Emmeline, bir an çantasına sıkıştırdığı tek mektuba baktı. Başka kimse bir şey yazmamış, onun nasıl olduğunu sormaya tenezzül etmemişti.

Marlene üzerinde hissettiği gözlerle Emmeline'e döndü. Zaten sevmediği bu kadın tarafından ters ters bakılmak iyice canını sıkmıştı. Elindeki mektupları alıp soyunma odasına geçti.

İlk mektup her zamanki gibi Mary'dendi. Beraber yaşadıkları için kira vaktinin geldiğini haber vermişti. Altına da yine uyduruk bir karikatür çizmiş ve gazeteyi almayı unutmamasını yazmışı.

Bir sonraki mektup Dorcas'tandı. İçinde siyah beyaz garip bir fotoğraf vardı ve fotoğrafta bir şey kırmızı halka içine alınmıştı. Üzerinde de "Bebek!" yazıyordu.

Marlene fotoğrafı evirip çevirdi, uzun uğraşlar sonucu fasulyeye benzer bir şey görmüş, gülmüştü.

Fotoğrafı tekrar zarfa geri soktu. Bir iki tane abonelik mektupları da gelmişti. En son gelen mektup James'dendi.

Sevgili Marlene,

Sen iflah olmaz bir hıyarsın.

Kolsuzlukla alakalı şeyini okudum ve seni yakın zamanda evire çevire dövmeye geleceğim.

-James

Marlene gülerek mektubu yerine koydu. Elinde bir iki tane daha mektup kalmıştı, Lily ve Frank yollamıştı. Mektupları açtı, sayfaların baştan sona dolu olduğunu görünce oflayıp katladı ve sonra okumak üzere çantasına bıraktı.

Soyunma odasından çıktığında ilk işi mektupları getiren antrenörün yanına gitmek oldu. "Koç, bu mektuplar ne zamanın?"

"Dün ve ondan önceki günün karışımları. Niye, bir şey mi oldu?"

"Yok da, arkadaşım kira için yazmış. Ondan sordum." Koç başıyla onayladı, Marlene konuşmalarının bittiğini fark edip yeniden ayaklanmış takıma dönerken kenarda hala oturan Emmeline'i gördü.

Elindeki kağıdı tutuyordu ve gözlerine bakılırsa okumak yerine sadece boş boş bakıyordu.

Bir an, bu asla hoşlanmadığı kız için endişelendi. Yaşlı anne babasının olduğunu biliyordu, onlara bir şey olmuş olma ihtimali kafasında canlanırken hızla yanına yürüdü.

"Vance iyi misin?" Emmeline ona baktı. Marlene beklediğinin aksine kocaman bir gülümsemeyle karşılaşmıştı. Emmeline akan burnunu çekip nemli gözlerini koluyla sildi.