HARCANMA

Bölüm 2

Yurda vardıktan sonra vedalaşıp arabadan indik. Yurdun kapısından içeri girdiğimde Alya beni bankda oturup bekliyordu.

-Alya ne yapıyosun burda?

-Onu boş verde sen neden Amirle geldin..?

Olanları Alya'ya anlatdım.

-Hadi şimdi sen git dinlen bende uzanıcam görüşürüz.

-Kendine iyi baak, görüşürüz.

İçeri girip sıcak bi duş alıp üstümü değiştirdim. Sonra odamın kapısı çaldı.

-Giir. Buyurun

Bir adam hızla gelip beni kucakladı ve canım kızım nasılsın? dedi...

-Bi dakka ya siz kimsiniz?

-Babanım kızım ben Musa.

-Ha şu 19yıldır beni aramayan babammı?
Diyip adamı geri itdim.

Yurt müdürü:-Kızım baban seni yanına alıcak eşyalarını topla ve hazırlan!

-Ne? Ama ben istemiyorum!

-Malesef kurallar böyle, bizim elimizden bi şey gelmez.
***
Babam beni kapıda beklediğini söyleyip odadan çıktı. Bende çaresizce gitmek için hazırlandım.Ona çok kızgın ve kırgındın ama elimden bi şey gelmiyordu.Arabada babam benden özür diledi...

-Kızım seni bi daha bırakmıycam beni affet.

Tamam baba diyip ona sarılırsın.
Ve eve vardığınızda babam inip içeri geçer. Ve ben eve gitmeyip biraz bahçede gezmeyi seçdim. Hiç değişmemiş bütün her şey aynı, gözlerimden yaş akmaya başladı. İçeri girdiğimde,kapıda bekleyen bir kadın gördüm ve hoşgeldin Hira nasılsın dedi...

-Merhaba, siz kimsiniz?

-Ben babanın karısıyım adım Kübra...

O anda ne yapıcağımı şaşırdım. Ne bi şey diye bildim nede hareket ede bildim. Bir kaç dakka sonra...
-Nasıl ya inanamıyorum baba sana yazıklar olsun.

-Kübra hanım boğazını sertce temizleyip, (ıhımm ıhımm) içeri girellimi dedi.

Ben içimden söylemem gerek sözleri sesli bi şekilde söylediyimin farkındaydım.
-Şey Kübra hanım özür dilerim sinirlenip söyledim.

-Önemli değil haklısın, senin yerinde kim olsa oda böyle söylerdi.

Sen azda olsa gülümsersin ve birlikde içeri girersiniz.

-Benim odam nerde?

-Yukarı çık soldan 2-ci oda.

-Teşekkür ederim...
***
Yukarı çıkıp odama yerleştim. Tam o sırada Alya beni aradı. Biraz konuştuk ve ona olanları anlatdım.Sonra üstümü değiştirip derslerimi hazırlamaya başladım. Derslere öyle odaklanmışdımki bana seslendiklerini bile duymamıştım.
***
- Hira deminden beri sana sesleniyoruz...

-Şey Kübra hanım özür dilerim ders yapıyodum.

-Bana Kübra abla diye bilirsin ve yemeye gel aşağıda seni bekliyoruz.

-Tamam Kübra abla geliyorum sen git.

Yemek için aşağı indim.

-Özür dilerim baba gecikdiğim için.

-Tamam hadi otur.

Yemeyimi yiyip bitirdikden sonra Afiyet olsun diyip odama çıkıyordumki  Kübra abla beni durdurdu...