SENDE KALANLARIM #Wattys2015

Anneannem-6. Bölüm

Kuzenim Anıl'ın kollarına yığılmıştım.Annemin de ağıtlarından da anlamıştım ki,anneannem vefat etmişti ve şu anda içim parçalanmıştı.Yok olmak,sanırım buydu.
Anneannem benim için çok değerliydi ve yeri bende çok farklıydı.Nasıl olur da anneannem giderdi.Şimdi bana kim karışacaktı?Kimse...Kim benimle kavga edecekti?Kimse...

Ben de hüngür hüngür ağlarken Anıl,gözyaşlarımı sildi.

"Ağlama bi'tanem,hiç bir şey geri gelemez ki.Kaderi buymuş,alışmak zorundayız."

"Anıl,artık anneannemiz yok" diyerek ağlamam arttı ve kollarımı Anıl'ın boynuna doladım.

Anıl benim kardeşim gibiydi.Hatta kardeşim olsa bu kadar sevemezdim belki de.O derece canımdı yani ve bana "bi'tanem" derdi.E çünkü bi'tanesiydim.Başka kuzeni yoktu.Kardeşi falan.

Onda da "anneannemiz artık olmayacak" lafı dank etmiş olacak ki,o da biraz ağlamaya başladı.

Bi de bana ağlama diyene bak.Şimdi kendisi de ağlamaya başlamıştı.

Ben Anıl'a sarılmış,hâlâ öyle beklerken,Şule de ağlayarak gelmiş,bana sarılıyordu.Şule gelince,Anıl da benden ayrıldı.

"Başın sağ olsun" diyerek Davut,Anıl'ı teselli etti.Şule ile ben de birbirimizi teselliye çalışıyorduk.

Şule'den ayrılıp,annemin yanına gittim yavaşça.Sonra çömeldim ayaklarına.Göz göze geldik bir süre ve sonra kucağına doğru gelip,ağlamaya başladık.Ayrıldığımızda annemin gözleri,açıkta olan göbeğime gitti.

"Anneannen olsaydı,kapat,üşürsün derdi" dedi eliyle kapatarak göbeğimi.Güldüm biraz acıklıca.Sonra hava almak için dışarı çıktık Şule ile birlikte.

Şule'nin annesi yoktu.Küçükken kaybetmişti ve  babası da sürekli yurt dışındaydı ama Şule'yi ihmal etmezdi.Şule'nin annesi de,anneannesi de,dedesi de hep benim dedem,anneannem,annem olmuştu.

"Sen anneanneni kaybettim,ben de kaybettim.İkimiz de kaybettik" diyerek ağlamaya başladı.

"O zaman beraber de alışacağız" dedim ben de.

Sonra yaşlarını sildi.

Tam da bu sırada dedem yıkıkça eve doğru geliyordu.O bize doğru yaklaşınca,koşarak dedemin boynuna atıldım.O da saçlarımı okşamaya başladı.

"Ağlama canım,o kötü gitmedi ki.Kanser onunla uğraşmadı bile.Tatlı tatlı aldı canını.Acısız"

Kanser?¿

Hızlıca dedemden ayrıldım.

" Ne kanseri yaa,a-anneannem kanser miydi?Dede söylesene,anneannem kanserden mi öldü dede?"

Son cümlede sesim oldukça yükselmişti.

Nasıl yani?Anneannem kanserden mi ölmüştü ve benim ya da bizim hiçbir haberimiz yoktu.Demek annem o yüzden anneannemdeydi sürekli.Demek o yüzden anneannem sürekli bir ilaç telaşındaydı.Ve biz hiç bir şey bilmiyorduk.Şaka gibiydi.

Bunları kafamdan atıp,dedemin ne diyeceğine odaklandım.Şule'nin homurtularından da oldukça şaşırdığını anlamıştım.

"Kızım..." diyerek dedem bana yaklaştı.Ah pardon yaklaşmaya çalıştı.Kendimi geri çektim.

"Dokunma,sarılma,teselli de etme.Sadece cevap ver.Ya da bir dakika,bir dakika(elimi dur anlamında kaldırarak)başka kimler bilmiyor?Anneannemin ölüme doğru gittiğini kimler bilmiyordu?". İyice bağırmaya başlamıştım.

Şule de " sakin ol,sakin" diyerek omzumu ovuşturdu.Omzumu geri çektim.O da elini çekti ama hâlâ yanımdaydı.

Bağırmamı Anıl da duymuş olacak ki,"Ne oldu bi'tanem?" dedi.