SENDE KALANLARIM #Wattys2015

Sarı Saçlarından Sen Sorumlusun -9.Bölüm

"Anne nasıl yani,dedemi bakım evine mi göndereceğiz?Bu olamaz!"

Ben yine yanlış duymuyordum.Dedemi o bakım evlerinden birine göndermek istiyorlardı.Hemen anneannem öldü diye,o adam yalnız mı kalmıştı?

"Teyzeciğim,biz niye bunu isteyelim.Tabi ki biz dedenize,babamıza bakmayı istemez miyiz?"

Sonra söze Anıl karıştı:

"Anne,o zaman neden gönderiyoruz oraya?"

"Çünkü dedeniz kimseye yük olmak istemiyor."

Hemen,oturmuş,gazete okuyan dedimin yanına gittim salona.Yanağını hafifçe öptüm.

"Oo,hoşgeldin Ceyda.Özlettin kendini." dedi okuduğu gazeteden başını kaldırarak.

"Sen daha çok özletecek mişsin,ben öyle duydum.Yani hani gidecek mişsin." dedim bu bakım evi olayını ima ederek.

Dedem zeki adamdı ve tabiki de anlamıştı.Bu sırada Anıl da gelip,yanıma oturmuştu.

Dedemin yüzü düştü birazcık.

"Haberiniz var demek.Evet,biraz öyle olacak.Ama alışırız bir süre sonra.Dert etmeyin canım bu kadar."

Takmamaya çalışıyordu dedem ama dedemi bilirdim.O evini ve eşini çok seven bir insandı.Gururuna yediremiyordu,farkındaydım.

"Yok bi de bunu da söylemeseydiniz" dedi Anıl sitemle.Anneannemin kanser olayını söylememe olayından bahsediyordu.

"Oğlum,bakın sizin bir hayatınız var ve ben eğer burada tek kalırsam,annelerinizin aklı ben de kalacak,ben size gels-"

Sözünü kesti Anıl.

"Tamam işte dede,gel bizimle kal.Zaten babam yok.Hem yalnız kalmamış olursun.
Biz de yalnız kalmamış oluruz."

Aslında mantıklıydı.Anıl'ın babasıyla annesi ayrılmıştı.

"Oğlum,bak ben sizi rahatsız etmek istemiyorum."

"O zaman bakım evi falan yok.Anlaştık mı?"

"Ahh,peki.Ne yapacağım ben sizinle" dedi gülerek.

Kollarını bizim gelmemizi istercesine açtı.
Anıl ile ben de kalkıp,onun yanına gittim.Beni kolunun altına aldı.Anıl'ın da sırtını sıvazladı.

Bir süre sonra ayrıldık.Dedemi öptüm.

"Sahile gidelim mi?" dedi.

"Oluuur." dedim ben de.

Sonra beraber kapıya doğru gittik.

"Anne biz Anıllayız." dedim ve onun da yanağını hafifçe öptüm.

Anıl ile beraber çıktık.Kanlıca Sahili zaten yakındı buraya.Beraber yürümeye başladık.

"Eee,ne haber sizden?" dedi elleri cebinde.

Sonra da saçlarının arasından arasından elini geçirdi.Bu çocuk gerçekten çok mu havalıydı?Bir kuzenime asılmadığım kalmıştı.

"Biz miyiz ki onunla?Bilmiyorum işte.Yani aslında olduk sanki ama,onun sevgilisi vardı."

"Sevgilisi,Kerem'in?Senden başka?Kızım hasta mısın sen?İnanmam buna."

Herkes gibi,hatta bunu duyduğumdaki ben gibi,Anıl da çok şaşkındı.

"Varmış işte.Şimdi gitti ama."

"Neden gitti?"

Sahile gelmiştik bu sırada.