Make Me Love You (COMPLETED)

APATNAPU'T DALAWA

AUDREY'S POV

THINGS goes smoothly. Lumipat na kami sa bahay na ipinatayo ni Emman noon. Iyong dream house namin na ipinatayo niya.

Nang makauwi na kami galing Maldives ay doon na kami dumeretso. Matagal na raw 'yon tapos. Mas pinadali raw niya ang bahay na iyon upang doon na kami maninirahan pagkatapos ng kasal.

As a married couple, we fight a lot pero normal lang daw iyon bilang mag-asawa.

I am now 8 months pregnant. Sa susunod na buwan na ako manganganak at hindi na ako makapag-hihintay dahil sobrang na-e-excite na ako na makita ang pangalawang anak ko which is a girl.
Hinaplos ko ang malaki kong tiyan. Can't wait to see you, mybaba.

Nandito ako ngayon sa living room---hinihintay si Emman. Mag-a-alas-diyes na ng gabi at hindi ito ang normal na oras na uwian niya.

I called and texted him many times dahil baka kung ano na ang nangyari sa kaniya but he never answered one of those. Tinawagan ko rin ang kaibigan niyang si Israel pero ayaw ring sumagot.

Kinakabahan na ako. Baka may masamang nangyari sa kaniya.

+++++++++

NAGISING ako nang may humalik sa aking labi. Tiningnan ko kung sino----ang magaling kong asawa.

Napatingin ako sa wall clock. Mag-a-alas-dos na ng umaga.

"Why did you sleep here, my love?" mahinang tanong niya.

Umayos ako ng upo.

Tiningnan ko siya ng seryoso "Ikaw, ba't ngayon ka lang nakauwi? Mag-a-alas dos na ng umaga, Emman. Hindi ito ang normal na uwi mo" I said in a low tone.

"I'm sorry"

Mas lalo akong nainis sa sinabi niya.

"Sorry? Ba't ka nag-so-sorry? I want your explanation, Emman. Hindi ang sorry mo!" Medyo tumaas na ang boses ko.

Bumuntong-hininga siya. "Love, you're pregnant. Don't stress yourself" mahinahon niyang sabi.

"Alam mo naman pa lang buntis ako eh, pero pinag-alala mo ako! Ni hindi mo man lang sinagot ang mga tawag at text ko! Sinong matinong asawa ang uuwi nang ganitong oras, ha!?" singhal ko sa kaniya.

Napangiwi at napahawak ako sa aking tiyan when I felt a sting of pain. Akmang hahawakan ako ni Emman pero umiwas ako.

"No, don't touch me" seryoso kong usal.

Masuyong kong hinahaplos ang aking tiyan. I'm sorry, mybaba. I'm sorry for feeling the emotions that I felt right now. Naiinis kasi ako sa papa mo.

Tiningnan ko siya sa mata. "Umamin ka nga, niloloko mo ba ako?" tanong ko sa kaniya na may himig na pandududa.

"No. Never. I will never do that and it will never happen" mabilis niyang sagot.

Nag-squat siya ng upo sa harap ko. He put his hands on my legs. He looked at me. Inirapan ko siya. Kinuha niya ang isang kamay ko at hinalikan ito.

"I'm sorry, again. My phone was out of battery. It's been 3 days that I haven't charge my phone. Here, you can look" Kinuha niya ang kaniyang phone at ipinakita sa akin.

Paulit-ulit niya itong binuhay pero hindi na ito ma-open. Lowbat nga.

"You see, dead batt" sabi niya.

"Then why did you came home late? This is not normal"

He smiled at me. Hinawakan niya ang malaki kong tiyan at masuyong hinalikan ito.