RAYDEZ

25.BÖÜM

Keyifli okumalar 🕊️)

25. BÖLÜM

Böyle olmamalıydı sanki daha bi mavi olmalıydı, biraz daha çiçek açmalıydı, ruhum biraz daha kendini gökyüzünün altında, çiçeklerin arasında hunharca koşarken bulmalıydı ama bir anda soldu çiçekler. Anlamsızlaştı çiçekler. Geldi gece ben gecede kaldım o da bende birbirimizi aydınlattık düşüncelerimizle, anlattıklatımızla, anlatamadıklarımızla, dolup taştıklarımızla. Gün birkaç saat sonra doğar, güneş gelir, çiçek açar; hayat devam eder ama ben gecede bıraktıklarıyla kalacağım hiç bir zaman ruhum mavide hapis olmayacak. Bazen gece bazen gündüz bazen bir yıldız bazen de mavi bir gökyüzü hepsinde de aynı ben ama farklı ruhlar.

Öğrendim ki yağmurlar gizleyemezmiş gözyaşını, kalp gizleyemezmiş içinde saklı gerçekleri istediği kadar inanmak istemese de. Gerçek o, sen onu istiyorsun ama ne gidebiliyorsun ne de o sana gelebiliyor öylece kalakalıyoruz işte. Ruhum gidiyor keşke beni de götürebilse. Ruhum zemine düşüp uçuşuyor. Kafes özgürlüğü hapsedemezmiş, kalbimi bir kafese hapsedemem. Kalp; bir yerde uçmak ister, maviye gitmek bir yerde kendi olabildiği yere koşmak ister, sevgiyi saklayamaz dile döker, yazılara sığdırmaya çalışır. Hayat akar gider ve zaman seni ruhunun aldığı yere götürmüş saklanmayan şeyleri izlerken bulur. Kalbin nereye aitse, nerede özgürsen oraya aitsin derlerdi.

Emir ile tanıştığımda hiçbir şey aramıyordum. Aslında bu kadar erken birine aşık olmayı planlamıyordum ama sonra onun sevgisi ve tutkusuyla tanıştım. Bu kadardı. Sanırım bazı şeyler oldu. Onu buldum ve kendimi yavaş yavaş onunla vakit geçirmek isterken buldum. Basitti. Kolaydı. Ve bence en iyi ilişkiler böyle başlardı, bizimki gibi. Hiçbir şey aramıyorsun ve sonra aniden fark ediyorsun; senin bir şeyin var. Aşık olduğunu ve dönülemez bir yolda olduğunu

Bu şeyin içinde acının da olduğunu bilmiyordum. Kalbimi yerle yeksan edeceğini bilmiyordum. Aşk böyle bir şey olmamalıydı bu kadar can yakmamalıydı. Sevilmek akıl almayacak kadar güzelken ihanet bu kadar ağır ve kötü olmamalıydı. İhanetin kalpte bıraktığı etkinin yanında ruhunu, bedenini yerle bir edişini de tam şu an anlıyordum.

Kasıklarımdaki ağrı şiddetini daha da artırıyor gibiydi. Bu regl ağrısına benzemiyordu bu daha da kötüsüydü. Köşeye bıraktığım telefonuma ulaşmak isteyerek bükülmüş bedenimle yavaş bir şekilde yürüdüm. Etrafta kimse beni görecek durumda değildi herkes delicesine dans ediyordu, sevdiğim adam başkasıyla eğleniyordu, ben ise acı çekiyordum.

Telefonum ile aramdaki o mesafeyi aşana dek birkaç kişiye çarptım sarsılan bedenimin ardından bana küfürler ettiklerini de duydum fakat ben kadınlığıma ulaşan ağrıyla nefesimi tutmuştum. Canım yanıyordu Emir'in yaptığı iğrençlik yetmezmiş gibi üzerine ağrılarım eklenmişti, bunlarla baş edemeyecek durumda hissediyordum kendimi. Aldığım telefonla duvara tutunarak yürümeye başladığımda kadınlığımda ıslaklık hissettim. Regl mı oluyordum? Ama bu kadar ağrı olmamalıydı. Tuvalet bulma çaresiyle yaşlarla dolu olan bulanık gözlerim, renkli koridora baktı ve tuvalet tabelasını gördüğüm an derin rahatlatıcı bir nefes verdim.

Dizlerim titriyordu ayakta duramayacak gibi hissediyordum. Bir elim karnımda diğer elim duvarda ağır ağır yürürken tuvalete ulaşmıştım. Kapıyı açıp göz yoran ışıklardan kurtulduğumda aydınlık ışıkla birlikte, içeri girdim ve içerde kimsenin olmadığını gördüm. Üzerinde yürüdüğüm topuklu ayakkabıdan kurtuldum tuvalet kapısının önünde. Birkaç adım atıp elimi yüzümü yıkamak için lavaboya yürüdüğüm an kapı açıldı, birkaç kadının uğultulu sesleri kulağıma gelirken umursamayıp musluğu açtım. Açtığım suyun önüne her iki avcumu koyduğum an biri omzuma dokundu başımı kaldırıp bakamadım. Bedenim bu pozisyonda kilitli kalmış gibiydi.