Everything I Wanted - DYFF 3

Hoofdstuk 10

Nikki pov

Ik kijk op mijn telefoon. 12:38. Ik had allang uit bed gemoeten, maar ik heb geen zin. Ik heb geen energie en geen doel om uit bed te gaan. Het is zaterdag en ik zal vandaag weer de hele dag alleen zijn. Al lange tijd heb ik eigenlijk geen motivatie meer voor iets en het voelt alsof iedereen in de wereld gelukkig is behalve ik. Het is natuurlijk niet zo en dat weet ik, maar het voelt wel zo. En sinds ik joost heb gezien voel ik me nog schuldig ook. Ik zou me niet schuldig moeten voelen, roos heeft het er zo vaak ingestampt. Joost zou zich schuldig moeten voelen, niet ik. Maar zijn blik. Ik voel me moedeloos en nutteloos en ik verpest ook nog anderen hun geluk.

Ik laat me uit bed glijden en blijf een tijdje op de grond zitten tot ik genoeg wil bij elkaar heb geraapt om half op te staan. Na een kwartier is het me toch gelukt om naar de badkamer te lopen. Ik ga even onder een koude douche staan. Die helpt altijd als ik me zo voel. Door het frisse water en de lekker ruikende zeep krijg ik wat nieuwe energie.

Ik ben net bezig een kommetje met yoghurt voor mezelf aan het maken als mijn telefoon gaat. Ik kijk wie belt. 'Joost'. Mijn hart begint als een gek te kloppen. Wat? Waarom belt hij me. Na een halve minuut neem ik toch mef trillende hand om. 'Hoi met nikki' probeer ik zo non chalant mogelijk te zeggen. 'Euh hey nik, joost hier'. 'Oh Hey joost' zeg ik alsof ik niet net een halve minuut naar zijn naam heb gestaart. 'Euh ik euh, hoe gaat het?' Vraagt joost onzeker. 'Euh gaat wel prima' lieg ik zo blij mogelijk. 'Ah mooi, ik wilde eigenlijk vragen of je misschien vanmiddag met me wat wilde drinken ofzo? Het klinkt wat vreemd misschien maar ik wilde graag gewoon even met je praten' zegt joost nogsteeds onzeker. Mijn hoofd tolt. Afspreken met joost? Vandaag? Wat gaat hij zeggen? Wat moet ik aan? Komt link mee? Ik vergeet bijna dat joost nogsteeds aan de lijn hangt. 'Nikki?' Vraagt joost die zich ook afvraagt of ik er nog wel ben. 'Euh, ja is goed, waar?' Vraag ik snel. 'Euh ik weet het adres niet uit mn hoofd, ik zal het je sturen, rond 3 uur?' Zegt joost nu iets zekerder van zijn zaak. 'Oke is goed, tot dan' zeg ik en ik hang snel op.

Alsof ik onder water heb gezwommen voor 10 minuten haal ik weer adem. Ik was bijna verzopen in de zenuwen. Dan pas realiseer ik wat ik heb gedaan. Ik had hier al moeite mee, hoe zal dat straks gaan. In de supermarkt ging het nog wel redelijk, omdat ik toen de gene was die joost overviel. Maar dit was echt erg. Ik sta bijna op het punt om op te bellen en af te zeggen, maar ik ben eigenlijk wel benieuwd wat joost te zeggen heeft en misschien gaat het wel heel goed. Eng of niet, ik doe het gewoon.

Joost pov

Trillend leg ik mijn telefoon weg. Link kijkt me aan. 'En?' Vraagt hij. 'Ze euh ja ze zei dus ja en... ze klonk best blij dus... het gaat vast goed' zeg ik. Link knikt. 'Je kan dit babe, hierna zal je je beter voelen, ik beloof het je' zegt hij lief en ik geef een kus op zijn voorhoofd. 'Dankje' zeg ik en link trekt me in een troostende knuffel. Ik knuffel link terug en sluit mijn ogen. Met link om me heen voelt alles zoveel beter. Zijn knuffels geven me meer warmte en energie dan koffie, en ik hou zo veel van koffie, dus dat zegt heel wat.

Een paar uur later zit ik in de auto, onderweg naar het cafe waar nikki en ik hebben afgesproken. Ik parkeer en loop naar binnen. Tussendoor heb ik bij een bloemist een bos bloemen voor haar gekocht die ze mooi vind. Een man van de bediening geeft me een knikje en ik ga aan een tafeltje zitten, als ik zeker weet dat nikki er nog niet is. Een tijdje zit ik te wachten en even ben ik bang dat ze niet meer komt. Tot ik haar ineens binnen zie lopen. Ze ziet me zitten en loopt naar me toe. 'Hoi' zegt ze en ze gaat zitten. 'Hoi nikki' zeg ik en ik geef haar een glimlachje. Ik haal de bloemen te voor schijn zodra ze zit en zeg: 'ik wilde deze geven aan je, als een soort van sorry en waardering, hopelijk vind je ze mooi.' Zeg ik onzeker. Nikki's ogen worden even groot en ze pakt de bloemen aan. 'Dankje joost, wat lief' zegt ze en ze glimlacht. 'En ik wilde sorry zeggen voor alles. Dat ik niks vertelde en geheimen hield en alles daarna en dat ik daarna nooit contact heb gezocht. Ik was gewoon bang omdat ik me zo schuldig voelde. Ik weet dat sorry niet meteen alles wegneemt, maar ik wil je in ieder geval verteld hebben dat het me enorm spijt en ik je heel erg waardeer' gooi ik er allemaal in een keer uit. Nikki is even stil. Dan glimlacht ze. 'Dit is al zo veel beter dan ik ooit verwacht had van dit, ik had eigenlijk niet eens verwacht dat je zo oprecht je excuses zou aanbieden, en eigenlijk heb ik het je allang vergeven.' Zegt ze. Ik glimlach opgelucht. 'En ik wil ook sorry zeggen voor alles wat ik in de supermarkt zei. Achteraf was ik er zo boos over dat ik zo deed want zo ben ik normaal niet' zegt ze er achteraan. 'Geeft niet, je had er alle recht toe, en juist dat zorgde ervoor dat ik bedacht dat ik echt nog sorry moest zeggen, en ik ben blij dat ik dat nu heb gedaan' zeg ik. Nikki lacht en daardoor lach ik ook.

De rest van de middag praten en lachen we om vanalles en bestellen 5 keer opnieuw koffie. Ik vertel over dingen die ik heb gedaan voor werk en de bruiloft van Jeremy en Don en Nikki verteld dingen die zij heeft gedaan. Ze is haar eigen schilderijtjes gaan verkopen en dat is best goed gaan lopen. Ik ben trots op haar hoe ze zo sterk is gebleven. Nikki is zoveel sterker dan ik en ik kijk daarin echt naar haar op.

Rond half 6 besluiten we dat het tijd is om naar huis te gaan. Nikki omhelst me en bedankt me voor de leuke middag en ik doe het zelfde. We spreken af om over een tijdje weer eens bij te praten in hetzelfde cafe en dan rijdt ik weer naar huis. Naar link. Die vol spanning zit te wachten hoe het is gegaan. Maar aan de tijd zal hij vast wel hebben gezien dat het niet slecht is gegaan, of juist wel als Nikki me had gekidnapt, maar Nikki is gelukkig Roos niet. Ik grinnik in mezeld om die gedachte. Roos en Nikki zijn goede vrienden, maar Nikki is te goedhartig om zoiets te doen als wat Roos deed.

Ik open de deur en link komt meteen aan gegleden op zijn sokken die niet echt grip kunnen vinden op de houten vloer. 'Joooost' roept hij blij en hij slaat zijn armen om me heen. 'Hoe ging het' vraagt hij. Ik kijk hem eerst sad aan. 'Het ging super goed' zeg ik dan blij. 'Jemig joost je liet me echt schrikken, hond' zegt Link en ik moet lachen. Ik vertel over alles wat Nikki en ik hadden besproken en dat het nu weer goed was tussen ons. 'En in de auto bedacht ik me dat het ook eens tijd werd dat we onze relatie openbaar gingen maken linkie' zeg ik en Link glimlacht naar me terwijl hij zijn werkbrauwen wiebelt. Ik knuffel link stevig. Ik voel me opgelucht en ik kan niet wachten om iedereen officieel te vertellen dat ik samen ben met de leukste jongen op aarde.

Eeeyyyyyy sorry bois ik heb suuuper lang niet geupload hahahah idk ik zit niet meer super erg in dit verhaal maar dat had ik ook al eerder gezegd.

Ik ga het wel afschrijven want ik wil het gewoon ooit afgerond hebben. Maar het gaat nog wel even duren waarschijnlijk.

Iig thanks voor alle lieve reacties en alle mensen die stemmen geven en mijn boeken opslaan in hun bibliotheek of lijst. Ik zie alles en ik word er altijd super blij van dus thanks daarvoor <3