Everything I Wanted - DYFF 3

Hoofdstuk 15

Joost pov

'Joost, ik weet niet wat je allemaal hebt gedaan, en wat de bedoeling was en wat niet, maar los het op alsjeblieft. Link is nu hier bij ons, maar je moet dit oplossen Joost, wees even iets moediger en zet het recht, wat dan ook maar de bedoeling hiermee was, ja? Nou ik zie je nog wel' zegt Jeremy en hij hangt op. Ik plof op bed. Ik kan mezelf wel slaan zo boos ben ik op mezelf. Hoe kan ik het zo ver verpesten in 24 uur dat ik gister nog alles had wat ik wilde, en vandaag alles kwijt ben. Link is boos op me en denkt dat ik iets met Nikki heb, Nikki is waarschijnlijk ook boos op me omdat ik heb geschreeuwd dat het haar schuld was. Terwijl het duidelijk allemaal mijn eigen schuld was. Jeremy en Don zijn boos op me omdat ik zo dom ben geweest en niet het lef heb om het duidelijk uit te leggen.

Mijn telefoon trilt. Waarschijnlijk Jeremy om nog iets te zeggen ofzo. Als ik op het scherm kijk zie ik niet Jeremy's naam, maar die van Roedie. Ik neem op. 'Hey Roed' zeg ik. 'Hey Joost, ik vroeg me af of jij en Link ook naar de housewarming van Jeremy en Don komen als ze die geven.' Zegt Roedie. Bij Links naam krijg ik een steek in mijn borst. 'Ik denk dat Jeremy, Don en Link me nu even niet willen zien' zeg ik. 'Oh wat dan?' Vraagt Roedie. Ik vertel Roedie het hele verhaal over gister en vandaag. Na mijn verhaal is Roedie even stil. 'Euh... ahum... Joost, waar ben je mee bezig? Link is de liefde van je leven en hij houdt met zijn hele hart van je, dat is iets wat je moet beschermen met je leven, ik wou dat ik dat had.' Zegt hij. 'Klopt Roedie maar...' 'Nee, Je moet vechten voor hem, Joost. Ga naar hem toe, leg het uit, vertel hem duizend keer hoe veel je van hem houdt, hoe blij hij je maakt, dat je niemand anders wil, vertel hem waarom je bang bent, verschuil je niet steeds achter smoesjes maar vertel wat je echt voelt, Link houdt van je hij zal je begrijpen. Maar je moet wel duidelijk en eerlijk met hem zijn. Het is niet moeilijk Joost, maar je moet het gewoon zeggen en doen' zegt Roedie overtuigend. Ik zucht. 'Ik wil het zo graag maar ik ben bang' zeg ik. 'Bang waarvoor? Dat je alles verliest, want nu ben je Link kwijt, en het voelt alsof je niks meer hebt. Ik weet dat Link het belangrijkste in je leven is, Joost. Je hebt niks meer te verliezen' zegt Roedie. Ik weet dat hij gelijk heeft. 'Nou succes Joost, ik bel je later wel weer' zegt Roedie en hij hangt op.

Ik zucht en kijk naar mijn achtergrond. Ik zie Links lieve lachende koppie. Ik begin te scrollen door meer foto's van ons. Roedie heeft gelijk. Zonder Link, zonder Link ben ik maar gewoon een Joost. Ik hou van hem. Alle liefde van de wereld wil ik aan hem geven. Hij maakt me warm. Laat me lachen. Hij laat mijn hart sneller slaan als ik in zijn ogen kijk. Hij is de knapste en liefste jongen op de wereld, en zomaar laat ik hem gaan. Langzaam begin ik te huilen als ik besef dat ik Link alleen maar heb weggeduwd met mijn acties om te zorgen dat ik Link zou houden. Alles wat ik heb gedaan wat ik dacht dat goed was, heeft juist tegen gewerkt. Ik moet het oplossen. Ik moet hem zeggen wat ik denk en waarom ik deed wat ik deed. Link is boos maar ik ken hem, hij heeft een groot hart en hopelijk vergeeft hij me. En als dat zo is dan ga ik het bekend maken, dat we iets hebben. En nu echt. Ik moet niet meer bang zijn voor de dingen die kunnen gebeuren. Ik heb Link en wat er ook gebeurd, zolang ik hem maar heb is het goed. Ik moet het echt goed maken.

Nikki pov

Ik lig levenloos op mijn bed. Joost heeft naar me geschreeuwd dat ik alles heb verpest en dat het allemaal mijn schuld is. Ik wist dat hij misschien niet perse naar mij op zoek was maar zo boos had ik hem niet verwacht. Ik snap er niks van. Ik ben niet eens boos op Joost. Ik ben gewoon in de war. Het leek gewoon of ik alles weer zou krijgen wat ik wil. Maar in een moment draaide alles om en nu ben ik hier. Roos belt me al de hele avond maar ik negeer haar. Ze praat me steeds dingen aan waar ik niet in moet geloven. Alsof ze.. nogsteeds een soort van in het leven van Jeremy wil zijn maar dan via Joost en mij. Ik weet dat ze niet zo is maar soms maakt liefde je blind. Je kan dingen zeggen of doen die je normaal niet wil of zou doen, alleen maar om degene van wie je houdt te beschermen of om diegene voor je te winnen. En in veel gevallen pakt dat goed uit en in veel ook niet. Bij Roos heeft het slecht uitgepakt. Jeremy heeft haar vergeven maar ze zullen nooit echt goede vrienden worden. Daarvoor is Jeremy te wantrouwig en Roos nogsteeds te verliefd. Ik hoop gewoon dat ik niet zo eindig. Joost was altijd mijn beste maatje. En wel of geen relatie, ik wil gewoon contact met hem houden. Ik geef om hem. Er zijn niet veel mensen op de wereld als Joost waar ik zo goede klik mee heb. Ik hoop gewoon dat ik het niet heb verpest bij hem vandaag.

Mijn telefoon gaat over. Dat zal vast Roos weer zijn die me voor de tiende keer belt omdat ze sinds vanmiddag niks meer van me heeft gehoord. Ik kijk even op mijn scherm en val van schrik bijna van bed als ik Joost zijn naam zie staan. Moet ik opnemen? Ja natuurlijk moet ik opnemen. Maar wat als hij boos is? Nikki neem gewoon op. 'H-hallo Joost?' Zeg ik onzeker. 'Nikki! Ah gelukkig neem je op' hoor ik Joost zijn verdrietige stem aan de andere kant. 'Hoezo zou ik niet opnemen?' Zeg ik vragend. 'Nou... ik heb best nare dingen tegen je gezegd vanmiddag' zegt hij. 'Ah ja.. dat' zeg ik. 'Nikki, ik wil zeggen dat het me spijt. Wat ik allemaal tegen je zei was niet waar. Ik was in paniek en boos op mezelf en... het is moeilijk om te zeggen maar' hoor ik Joost moeilijk zeggen. '...ik schuif mijn eigen fouten op anderen om ze niet zelf onder ogen te komen en dat is niet eerlijk. Je hebt niks te maken met de fouten die ik maak. Sorry, hopelijk ben je niet al te boos op me' zegt Joost gemeend. 'Het is al goed, ik was daar vandaag eigenlijk omdat ik het gister gezellig vond en ik hoopte dat je er vandaag weer was. Toen ik je zag dacht ik niet na over dat je misschien daar gewoon voor iemand anders was, ik reageerde heel impulsief en dat is niet goed' biecht ik op. 'Nik, wat er vandaag is gebeurd is niet jou schuld. Dus je hoeft je niet te verontschuldigen. Ik heb een fout gemaakt en Link trok verkeerde conclusies. Maar... link wil niet met me praten nu, en vroeger als ik een probleem had kwam ik naar jou, dus ik hoopte dat als je niet boos was dat je me misschien kon helpen ofzo, het hoeft niet hoor als ie niet wil' zegt Joost. Even weet ik niet wat ik moet zeggen. Ik? Joost helpen? Kan ik dat wel? Misschien wel? En het zal onze band versterken en het betekend dat ik he niet kwijt ben als vriend. 'Oké, is goed, maar ik snap niet echt wat er aan de hand is dus dat moet je me wel uitleggen' zeg ik. 'Ik zal het morgen uitleggen, nu is het te laat om iets te doen, ik ga proberen te slapen' zegt Joost. 'Is goed Joost, en he... maak je niet te veel zorgen, het komt goed wat er ook is' zeg ik vriendelijk. 'Dankje Nik, je bent geweldig' zeg Joost zacht. 'Ga maar rustig slapen en tot morgen' 'Slaaplekker' zegt Joost. 'Slaaplekker'. Ik hang op en laat me op bed vallen. Een tijdje blijf ik zo liggen. Ik weet het. Joost is op dit moment ongelukkig. Maar voor mij is dit geweldig, al zou ik het niet zo willen noemen. Joost komt naar mij om mijn hulp. Ik kan niet zekerder zijn van een goede band dan dit. Ik eindig niet zoals Roos, zonder degene van wie ik nogsteeds stiekem hou. Ik zal mijn band met Joost weer versterken, en al zal ik nooit meer een relatie met hem krijgen, voor mij is een goede band al alles wat ik wil.