Everything I Wanted - DYFF 3

Hoofdstuk 11

Joost pov

Het is eigenlijk al te laat om nog zo'n reveal video te maken zoals Don en Jeremy deden. Daarvoor hebben we al te lang en teveel mensen weten er al iets van. Dus we besluiten het te doen door een instagram post en een insta story waarin mensen nog vragen kunnen stellen. Als ze nog goede vragen hebben kunnen we die beantwoorden en is alles duidelijk. Link is al bezig met het maken van de post. 'Klaar voor?' Vraagt hij. Ik kijk naar de post en ineens word ik bang. Ineens ben ik niet meer de zekere gelukkige jongen die zo overtuigd was van zijn keuze. Wat als iedereen hun zal haten? Wat als ze mij iets aan doen? Of nog erger, wat als ze Link iets aan doen?

'Hé! Joohoost! Gaat het?' Link wappert met zijn handen voor mijn ogen langs. 'Euh wat?' Zeg ik. 'Ben je klaar om het te posten?' Vraagt hij nog eens. Onzeker kijk ik Link aan. 'Misschien is het beter om toch nog even te wachten' zeg ik. Links blik veranderd van vrolijk naar verontwaardigd. 'Wat is er nou Joost? Net was je er nog van overtuigd dat dit het perfecte moment was om het aan iedereen officieel te vertellen en nu ineens weer niet' zegt hij een beetje boos. 'Ik weet het maar ik denk gewoon niet dat het handig is, ik ben er niet klaar voor' zeg ik en ik loop weg naar mijn studio terwijl link verbaast op de bank blijft zitten.

Ik ga op mijn stoel zitten en start mijn pc op. Ik voel me slecht dat ik zo doe en ik weet niet waarom ik het doe. Ik ben gewoon bang. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan als ik denk aan hoe dom ik doe, maar ik kan het gewoon niet. Ik ben bang dingen te verliezen. Mijn kijkers, mijn reputatie, mijn vrienden. Ik zet mijn lampen en camera aan en besluit maar te gaan streamen. Hopelijk verzet dat mijn gedachten. Link komt de kamer in gelopen. 'Joost ik snap er niks van, je zegt net nog dat dit het goede moment is, en dat je het iedereen wil laten weten, en nu ineens weer niet' zegt hij boos. Zijn boze toon maakt me nog onzekerder. 'Sorry Link, maar ik kan het gewoon niet, ik ben er niet klaar voor en ik voel me er niet goed bij, en laat me nu maar alleen, ik ga streamen' zeg ik. Link kijkt me even aan en loopt dan zonder iets te zeggen weg. Ik hoor de voordeur dicht gaan, en links auto weg rijden. Eigenlijk wil ik achter hem aan maar verstijft blijf ik zitten. Uiteindelijk start ik mijn stream op en stream een uurtje, maar ik kan mijn aandacht er niet bij houden. 'Sorry mensen, ik ben echt moe dus ik ga er zo een einde aan maken, tot de volgende keer' zeg ik en ik sluit af. Ik zet alles uit en dan slaat de paniek toe over wat er net is gebeurd. Waar ben ik mee bezig?

Nikki pov

Ik zit te werken aan mijn webshop terwijl ik muziek luister. Ik voel me zo goed sinds vanmiddag. Mijn gesprekken met Joost voelden weer net zoals vroeger. Zijn bloemen heb ik in een vaas naast me staan. Mijn lievelings bloemen. Eigenlijk zou ik zo snel als het kan weer met Joost afspreken. Het was gewoon zo fijn en gezellig. Ik heb me in tijden niet zo goed gevoeld.

Link pov

Ik ben boos en verdrietig weg gegaan van Joost en ben naar mijn oude huis gereden, dat van mijn ouders. Ik bel aan. Mijn moeder doet open. 'Link? Wat doe jij hier wat een verassing?' Zegt mijn moeder die de deur open doet. Dan ziet ze mijn betraande gezicht. 'Lieverd, heb je gehuild, wat is er?' Vraagt ze. Ik knuffel haar. 'Mam, Joost doet zo raar ineens, niet zoals hij normaal doet.' Zeg ik en ik vertel haar alles wat Joost tegen me had gezegd. Mijn moeder troost me. 'Mam ik wil vannacht graag hier slapen, misschien kan ik het morgen wel weer oplossen maar nu even niet' zeg ik. 'Natuurlijk lieverd, ga maar lekker op de bank zitten, dan maak ik je bed even op' zegt ze. Ik knik en ga op de bank zitten.

Als ik een tijdje op de bank heb gepraat met mijn ouders en we samen tv hebben gekeken, besluit ik te gaan slapen. Ik kleed me om en poets mijn tanden. Even zucht ik en vergeet even alles wat er is gebeurd, en voor een paar seconden lukt het me om te genieten van het feit dat ik in mijn oude huis ben waar ik mezelf kan zijn en waar ik alles kan laten gaan.  Maar dan komen de gedachtes aan Joost weer terug. Ik ga snel in bed liggen en verstop me onder de warme denkens die de gespannen buikpijn een beetje wegnemen. Ik open mijn telefoon en zie 10 gemiste oproepen en 47 Appjes van Joost. Ik heb geen zin om alle appjes te lezen dus ik bel Joost.

'Link, eindelijk' hoor ik Joost zijn ongeruste stem aan de andere kant. Even vergeet ik alles wat hij heeft gezegd en wil ik meteen terug naar hem. Maar hoe hij deed kon echt niet en
Ik wil hem nu even niet zien. 'Hoi, bel me niet meer oké?' Zeg ik koud. 'Link alsjeblieft kom naar huis' zegt Joost verdrietig. 'Het spijt me link ik had niet zo moeten doen'. 'Ik ben thuis' zeg ik. 'Hoe bedoel je, ben je hier?' Vraagt Joost. 'Ik ben bij mijn ouders, in mijn huis' zeg ik. 'Link, wat moet ik doen om het goed te maken?' Vraagt Joost nog verdrietiger. 'Laat me gewoon even met rust, Joost' zeg ik en ik probeer zo normaal mogelijk te praten zonder dat mijn stem trilt. 'Link, please laten we het uitpraten, als je wil morgen, kom naar de locatie die ik je stuur, ik wil het zo graag goedmaken' zegt Joost. 'Ik ben er morgen om 1 uur, alsjeblieft zeg dat je komt'. 'Ik zal kijken of ik kom Joost, maar laat me nu slapen.' Zeg ik. Ik kan het niet laten. 'Ik hou van je' zeg ik snel en dan hang ik op.

Joost pov
'Alsjeblieft zeg dat je komt' vraag ik gespannen. 'Ik zal kijken of ik kom Joost, maar laat me nu slapen... ik hou van je' PIEP PIEP PIEP. 'Ik hou ook van jou link' zeg ik hardop en ik blijf op mijn rug liggen terwijl de tranen langsgaan over mijn wangen stromen.