Everything I Wanted - DYFF 3

Hoofdstuk 12

Jeremy pov

Ik word wakker en wrijf in mijn ogen. Ik kijk even op de klok hoe laat het is. 09:48. Mijn buik is gespannen en ik probeer me te bedenken wat we vandaag is. Ons huis. Ik weet het weer. Vandaag gaan we verhuizen. Ik spring uit bed, ren een half rondje om het bed heen en spring dan op Don die nog ligt te slapen. 'Hmm Jer wat is er' zegt hij slaperig. 'Don ons huis, vandaag gaan we verhuizeeeeen' roep ik blij. Don opent 1 oog en kijkt me aan. Hij grinnikt. 'Klopt Jer, maar laat me nog even 10 minuutjes slapen oké?' Zegt hij en hij sluit zijn oog weer. Met een pruillip sta ik naast het bed. 'Okee' zeg ik zielig. Don opent beide ogen. 'Huh? Ga je me niet uit bed sleuren?' Vraagt hij. 'Euh, wilde je dat dan?' Vraag ik en ik krijg een glimlach op mijn gezicht. 'Nou normaal als we iets leuks gaan doen, ga je eerst half op me liggen en dan trek je me half uit bed zodat ik wel uit bed moet' zegt Don en hij gaat weer liggen. 'Dat is waar' zeg ik. Even wacht ik en ondanks dat Don zijn ogen dicht heeft zie ik dat hij wacht op mijn sprong. Ik neem een aanloopje en spring boven op hem. 'Dooonnnnn kom uit beeeeddddd we gaan verhuizeeeeeennn' schreeuw ik en ik trek hem aan zijn arm uit bed. Don moet lachen. 'Kijk zo ken ik je weer' zegt hij en hij stapt uit bed.

Don pov

De verhuiswagen is net weg gereden. We hebben de afgelopen dagen alles ingepakt wat mee moest en alles weg gegooid, weggegeven of verkocht wat we niet hoefden. Ik ga in mijn auto en Jeremy in die van hem. Jeremy loopt met een doos naar zijn auto. Ik ga achter hem staan. 'Jer?' Zeg ik. Hij draait zich om en lacht. 'Zin in?' Vraag ik. 'Ja heel veel' zegt hij. Ik pak zijn middel vast en zoen hem. Jeremy reageert verrast en zoent me terug. 'Ik ook, ik hou van je' zeg ik. Jeremy kijkt me verbaast maar blij aan. 'Ik ook van jou, tot straks' zegt hij. Ik stap in mijn auto en hij in zijn auto en we rijden achter elkaar weg.

Een half uurtje later zijn we bij het huis. De vrachtwagen is er ook net. Ik loop naar Jeremy en pak zijn hand vast. Samen lopen we naar de deur. Jeremy opent hem en een geur van verf en wasmiddel vult mijn neusgaten. Dit word ons nieuwe thuis. Ik voel me niet snel ergens thuis, maar toch heb ik een goed gevoel bij deze plek. En met Jeremy erbij voelt het altijd alsof ik thuis ben, dus ik heb er alle vertrouwen in. Jeremy kijkt lachend rond. 'Het is nog beter dan ik in mijn gedachten had' zegt hij blij. De verhuizers komen naar binnen gelopen met spullen. 'Don, laat jij zien waar wat moet komen dan ga ik helpen uitladen' zegt Jeremy. Ik knik en loop voor de verhuizers uit terwijl ik aanwijs waar welke doos moet.

Nikki pov

'En toen hebben we nog de hele middag gepraat en koffie gedronken. Het was echt zo gezellig en we gaan het over een tijdje weer doen. Maar ik zou het liefst nu al weer gaan.' Vertel ik aan Roos over de telefoon. 'Vraag dan hem gewoon of hij weer wil, of wacht misschien dat vreemd, maar misschien kan je zijn locatie stalken, en dan hem 'toevallig' tegenkomen en vragen of hij mee wat gaat drinken bij een tentje dat je 'toevallig' net hebt ontdekt. Zegt Roos overtuigend. Ik kijk bedenkelijk. 'Is dat niet te obvious?' Vraag ik. 'Het is obvious als hij ergens is waar jij nooit zou komen, maar stel nou hij is in het centrum redelijk dicht bij jou huis, dan kan het toch net zo goed zijn dat je daar toevallig bent.' Zegt Roos. 'Hmm ja dat is waar' zeg ik. 'Kijk gewoon eens zijn locatie op die app dan' dringt Roos aan. Ik klik een app aan waar al mijn contacten die de app ook hebben in staan waar ze zijn en of ze lopen, of rijden. Ik zie ineens Joost zijn naam op poppen. Hij is in het winkelcentrum waar hij gister met mij was. 'J-Joost is vlakbij mij, in het winkelcentrum w-waar we gister waren' zeg ik van schrik. 'Meid, ga nu! Anders krijg je later nog spijt!' zegt Roos enthousiast. 'Oké oké, Euh doei' zeg ik en ik hang op. Snel trek ik een leuk shirtje aan, mijn jas en ik doe nog wat make-up en parfum op. Ik ren bijna de voordeur uit en rij zenuwachtig richting het winkelcentrum.

Als ik er ben loop ik langs het tentje waar we gister zaten. Ineens zie ik een bekend gezicht. Ik val bijna om van schrik als ik zie dat het Joost is. Wat doet Joost bij dat tentje? Miste hij ons gesprek van gister ook? Ging hij terug omdat hij het ook gezellig vond? Mist hij mij misschien? Allerlei vragen gaan door mijn hoofd terwijl ik vastberaden door de deur heen loop richting Joost.

Joost pov

Van frustratie heb ik gister de locatie van precies dezelfde tent gestuurd naar Link als waar ik was met Nikki gister. Zenuwachtig zit ik te wiebelen met mijn voet terwijl ik wacht in het koffietentje. Ik tik zenuwachtig met mijn vingers op het tafelblad. Ik hoor iemand achter me lopen. Even denk ik dat het Link is. Ik kijk op en zie geen Link, maar wel iemand anders die ik ken.

Nikki schuift de stoel naar achter en gaat zitten. 'Joost wat doe jij nou hier weer? Nee ik weet het al, jij miste ons gesprek van gister zeker ook. Ik liep hier langs en ineens zag ik je zitten en ik dacht aan hoe leuk het gister was.' Ik staar Nikki aan en weet niet wat ik moet zeggen. Ik weet niet wat ik moet doen, maar ze moet hier weg voordat Link er is. 'Euh Nikki ik..' wil ik beginnen maar Nikki praat door me heen. 'Nee Joost het geeft niet, ik miste het ook en stiekem kwam ik hier ook omdat ik opzoek was naar je' zegt ze en ze legt haar handen op die van mij. Ik hoor een deur klappen en kijk om. Daar staat de jongen waar ik op wachtte. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan en smelt bijna weg. Ik trek mijn handen weg bij Nikki en wil naar hem toe lopen. 'Dus hiervoor moest ik komen?' Zegt Link voor ik op kan staan. Verbluft kijk ik hem aan. 'Moest ik komen om met mijn eigen ogen te zien dat je je gister besefte dat je liever met haar bent? Dat is zeker waarom je ineens het niet meer wilde? Oké Joost, het is duidelijk. Maar dan hoef ik jou niet meer te spreken, Blijkbaar leer jij niks van je fouten' zegt Link kill en dan draait hij zich om en loopt weg. Ik draai me terug naar de tafel voor ik val en beland uiteindelijk met mijn hoofd op het tafelblad. Even hoor ik niks meer om me heen, alleen een suis. 'Joost? Joost toe nou even' hoor ik een stem. Ik tik mijn zware hoofd op en mijn recht in Nikki's ogen. 'Joost wat is er gebeurd, ik snap het niet' zegt ze bezorgd. Ik sta op en begin te lopen. Weg van deze vreselijke plek. Gek hoe een plek die gister zo gezellig was, er ineens zo koud en kill uit kan zien. Ik loop naar de parkeerplaats en hoor iemand, ik denk Nikki, achter me aan rennen. 'Joost wacht nou' roept ze. 'Nee Nikki' schreeuw ik ineens. 'Ik hoef je niet te spreken, ik was daar voor Link, niet voor jou. Door jou is alles verpest. Door jou ben ik hem kwijt' schreeuw ik terwijl ik me omdraai naar haar. 'Laat me nu met rust voor je nog meer verpest' zeg ik en ik laat Nikki verbaast achter. Ik stap in mijn auto en rij naar huis.