Everything I Wanted - DYFF 3

Hoofdstuk 14

Roedie pov

Mijn hart bonkt in mijn keel terwijl ik boven Duncan zijn gezicht hang. De verleiding is groot, te groot. Duncans pupillen worden enorm als hij me aankijkt en ik denk dat mijn ogen ook een en al zwart zijn. Vlak voor ik mijn lippen op die van hem wil drukken trek ik mezelf omhoog. Nee nee nee Roedie, hij heeft een vriendin en hij weet het en jij ook. Ik wil niet degene zijn die een relatie verpest, Duncan moet dat zelf oplossen. Ik wil niet iemand laten vreemdgaan waarvan ik weet dat hij een vriendin heeft. Ik zal moeten volhouden, moeten wachten tot Duncan doorheeft dat hij hetzelfde voor mij voelt. En al gebeurd dat misschien nooit, ik zal blijven wachten en blijven volhouden. In de afgelopen 2 weken is me vrij duidelijk geworden wat ik voor deze jongen voel en wat hij voor mij voelt, al spreekt hij dat niet uit. En hoewel hij een vriendin heeft en hij niet van mij is, kan ik mezelf er niet van weerhouden hem elke dag te zien. In de hoop dat hij beseft dat ik degene ben die hij zoekt. Ik durf het niet aan hem te vragen, bang dat hij misschien me raar vind, omdat ik verwacht dat hij het uit zal maken voor mij. Ik moet het hem duidelijk maken zonder dat ik dat doe met woorden of onomkeerbare daden.

Duncan laat me foto's zien van het huis van Don en Jeremy. Fuck, Dunc wat zou ik dat graag met jou doen.  'Dan kunnen we samen gaan' zeg ik zo nonchalant mogelijk terwijl ik doe alsof ik me op de game focus. 'Ja' zegt Duncan. 'Mooi dan hebben we dat alvast weer geregeld, een secret date met Duncan en zelfs Duncan zelf weet het niet' denk ik. Na het potje, wat ik natuurlijk weer verlies, omdat ik alleen maar gefocust ben op de jongen naast me, pak ik mijn telefoon om te regelen dat die housewarming dan ook echt komt. Ik zie dat Harm al heeft gereageerd dat hij pils mee brengt. "Heel ziek jongens, ik wil daar ook wel bij zijn dus wanneer house warming?" Typ ik in de groep. Duncan reageert meteen dat hij dan natuurlijk ook komt. Het enige wat nu niet moet gebeuren is dat Duncan Alissa mee neemt. Maar volgens mij gaat Duncan zelf ook het liefst met mij alleen.

Link pov

Ik stap in mijn auto en sla de deur dicht. Ik schreeuw even al mijn frustraties er uit. Ik weet niet meer wat ik voel. Boosheid, spanning, Jaloezie, verdriet, gemis, bedrogen, alleen gelaten, verraden. Ik sla een keer op mijn stuur om al mijn boosheid er uit te krijgen. Dan start ik de auto en rijdt met een noodgang de snelweg op. Ik weet niet waarheen maar weg van hier. Na een tijdje heel hard het gas te hebben ingedrukt, de radio zo hard te hebben dat mijn oren bijna pijn doen en een kant op te rijden waarvan ik geen idee heb waarheen, word ik rustiger. Ik zet de muziek zachter. Ik rem een beetje, want ik reed veel harder dan ik mocht, en ik staar voor me uit. Mijn ogen vullen zich me tranen. Ik laat ze lopen. Ik laat alles lopen. Ik weet echt niet hoe het is gebeurd, hoe ik hier in ben gekomen. Het ene moment heb ik alles wat ik wilde, en het andere moment ben ik kwijt. Ik besluit op mijn telefoon een route te zoeken waar ik heen wil. Ik weet niet waarheen, maar ik moet naar iemand die ik vertrouw. Mijn ouders zijn allebei aan het werk, dus dat gaat niet. Dan zie ik een appje van Don in de groepsapp. Huh nieuwe adres. Ik toets het meteen in en rijdt erheen. Ze zijn gister verhuist en ik weet dat ik er altijd welkom ben. Misschien kan ik even met hun praten en ze dan een beetje helpen voor de afleiding. Op de weg erheen probeer ik te stoppen met huilen, het lukt nog niet echt.

Ik rij de straat in waar ik moet zijn. De huizen zijn hier vrijstaand, net als op de foto. Ik parkeer mijn auto op de oprit van het huis waar ik volgens mij moet zijn. Ik stap uit en loop naar de deur terwijl ik mijn tranen probeer weg te vegen. Ik schud even met mijn hoofd, om zo neutraal mogelijk over te komen en dan bel ik aan. Jeremy doet open. 'Hey Link, wat een verrassing, gaat het goed?' Vraagt hij. Ik hou het niet meer en barst in tranen uit. Ik voel hoe Jeremy zijn armen om me heen slaat. 'Linkie, wat is er? Kom even mee naar binnen' zegt hij. Ik knik en Jeremy begeleid me naar binnen. Hij neemt me mee naar de woonkamer waar een bank staat. 'Wacht hier, ik haal wat eten en drinken en Don' zegt hij. Ik knik en blijf zitten terwijl de tranen nog steeds over mijn wangen rollen.

Even later komt Jeremy terug met een dienblad met een glas water en koekje. Achter hem aan komt Don gesjokt. Als hij mij ziet gaat hij naast me zitten. 'Link, wat is er gebeurd?' Vraagt hij bezorgd terwijl hij een arm om me heen slaat. Jeremy gaat aan de andere kant bij me zitten en hij geeft me het glas aan. Ik drink een paar slokjes en dan voel ik me eindelijk iets rustiger. Ik vertel Jermey en Don alles wat er was gebeurd gister en vandaag en aan het eind zit Jeremy met een open mond naar me te kijken. 'Niet te geloven, zo ken ik Joost helemaal niet' zegt hij. 'Ik ook niet, maar ik weet wel dat hij erg onzeker is, alleen hij zou nooit ineens met Nikki zijn weer toch?' Zegt Don. '....h-hij was ook ineens met mij toen zij h-hadden' zeg ik zenuwachtig. Don en Jeremy kijken bedenkelijk naar mij en dan naar elkaar. 'Ik ga Joost bellen, er is iets niet goed en ik wil dat hij dat komt rechtzetten' zegt Jeremy en hij loopt weg. Don blijft naast me zitten en geeft het koekje aan. Ik neem een hap en besef hoeveel honger ik eigenlijk had. Op de achtergrond hoor ik Jeremy iets wat boos praten aan de telefoon. Don glimlacht naar me. 'Om je wat af te leiden, zal ik je zo een rondleiding geven door het huis?'