Everything I Wanted - DYFF 3

Hoofdstuk 7

Joost pov

We zijn weer terug van de winkel en nogsteeds voel ik me een beetje rot door dat we nikki tegen kwamen. Alle herinneringen kwamen boven. Dat ik vreemdging en haar ineens liet stikken. Na de dag dat ze er achter kwam dat link en ik stiekem samen waren heb ik haar niet meer gesproken, tot zonet dan. Nikki deed koud, spottend en sarcastisch. En hoewel ik zou willen zeggen dat ze dat echt niet mag doen en ze vreselijk is, ze heeft er alle recht toe. Ze heeft het recht om te vertellen hoe ik ben geweest tegen haar. Ik kan het niet goedpraten of van haar of wie dan ook verwachten dat ze me daar niet schuldig aan bevinden. Zelfs link was nog beter dan ik. Link dacht meer aan nikki dan ik zelf deed op dat moment. En ik wilde ook nog eens eerst alle schuld aan hem geven.

Ik zit mezelf boos te maken en te ergeren aan mezelf als ronald me bij m'n schouder vast pakt. 'Joost?' Vraagt hij zacht. Ik kijk op naar hem. Zijn ogen staan bezorgd. 'Joost, kom even praten. Ik zie aan je dat je je slecht voelt en het is niet goed om in jezelf gekeerd je te ergeren aan al die negatieve gedachten, niet goed voor jou, niet goed voor link en het is ook niet leuk voor pascal en mij, want we hebben liever een blije joost' zegt hij. 'Hmh ja papa Ronald' zeg ik en ik kan een glimlach niet onderdrukken. Ik zie dat ronald ook moeite heeft om serieus te blijven en hij moet lachen. 'Oke, zo ken ik je weer' zegt hij blij. 'Kom we lopen even naar buiten, link en pascal toch ruimen de boodschappen nog op.' Ik loop achter ronald aan.

Eenmaal buiten lopen we het parkje in tegenover mijn huis. 'Dus... je zag nikki...' begint ronald. Ik zucht. 'Ja... en het was moeilijk. Ik heb haar niet meer gezien sinds... sinds...' 'sinds ze je had betrapt met link' vult ronald me aan. 'Ja... en het zien van haar en wat ze zei tegen me... het herinnerde me aan hoe een slecht persoon ik eigenlijk ben. De meeste mensen voelen zich schuldig omdat hun partner hun er elke dag aan herinnerd dat ze een fout hebben gemaakt... maar ik niet. Nikki ging weg, en daarmee ben ik eigenlijk vergeten wat ik heb gedaan en hoe vreselijk ik ben. Ik liet haar stikken... ik heb nooit meer wat van me laten horen ook nog... ik wilde op dat moment zelfs link de schuld geven eerst terwijl hij meer dacht aan nikki dan ik... ik.. ik voel me zo schuldig nu ik haar wel weer zie. Alsof ik het nogsteeds goed moet maken... me moet verontschuldigen. Want dat is op zn minst wat ze van me verschuldigd is' leg ik wanhopig uit.

Ronald knipt begrijpend. 'Hmm... dus... je ziet nu in dat je eigenlijk haar volledig hebt laten stikken en je hebt nooit meer iets van je laten horen...' zegt hij. Ik knik. 'Dan bel je haar op... en vraag je haar of ze misschien een keer wat met je wil drinken, je neemt een bos bloemen mee of iets wat ze leuk vind, en je vertelt haar dat je een fout hebt gemaakt en je het nooit goed kan praten, maar dat je wel wil laten zien dat het je spijt dat je haar zo hebt behandeld. Misschien zegt ze dan wel dat ze er vrede mee heeft en dan heb jij misschien wat meer vrede met jezelf' zegt ronald rustig.

Ik denk na en knik dan. 'Misschien is dat best wel een goed idee ja' zeg ik. 'Misschien heb ik dan iets meer het gevoel ook dat het een soort van "goed" is afgesloten en kan ik het achter me laten'. Ronald knikt en glumlacht. Ik geef hem een stevige knuffel. 'Thanks ronald, dat je er voor me bent en me begrijpt' zeg ik. 'Nahw jooooost, geen probleem makker' zegt ronald en dan we lopen samen terug naar huis.

Jeremy pov

Ik stap de douche uit. Mischien wel de laatste vrijdag ooit in deze douche. Vandaag tekenen we de papieren van ons nieuwe huis en krijgen we te horen wanneer we er in kunnen. Hopelijk volgende week al want ik kan echt niet langer wachten. Soms zeggen mensen "ik ben verlieft op een huis geworden" en ik vond dat altijd bullshit maar nu snap ik eindelijk wat mensen daarmee bedoelen. Ons nieuwe huis is zo groot en mooi en ik heb zoveel zin om er echt "Ons" huis van te maken. Onze eigen plek. In dit huis hebben we veel mooie maar ook veel slechte herinneringen. Dit huis is een deel van ons leven en ons nieuwe huis is een nieuw deel. Een deel waarin hopelijk vooral veel mooie dingen gebeuren.

Ik loop naar de slaapkamer in mijn ondergoed. Don slaapt nog. Ik kan het niet laten om even naast hem te gaan liggen. Ik plof op het bed neer en rol naar don. Don draait zich om naar mijn kant en tilt zonder z'n ogen open te doen de deken op. 'Babe kom please even bij me liggen nog... ik mis je' zegt hij met een slaperige ochtendstem. Op een of andere manier lukt het me nooit om nee te zeggen tegen dit sokrt dingen en ik ga dicht tegen don aan liggen. Hij slaat de deken en zijn arm om me heen. 'Hmm je ruikt lekker jer, heb je gedouched' zegt don. 'Jep, ik ben al best een tijdje wakker tho' zeg ik. 'Why, jerrie' zegt don. 'Ik kan niet meer slapen donnnn ik kan alleen maar denken aan ons nieuwe huisje' zeg ik enthousiast. Don opend rustig zijn ogen. 'Dat is waar ook, vandaag tekenen we de papieren' zegt hij. 'Jaaaa en ik ben zo blij donnieeee, ik heb er zooo veel zin in' zeg ik terwijl ik blij over het bed rol en spring. Don kijkt naar me. 'Je bent zo cute als je blij bent' zegt hij. Ik word warm. 'Ben ik niet altijd cute' zeg ik dan plagerig. Don denkt na. 'Ik wilde zeggen van niet maar dan zou ik liegen. Ik kan echt geen enkel moment bedenken dat je niet cute bent jer...' zegt hij en hij kijkt me verliefd aan. 'Donnnnn stop, je maakt me veel te blij' roep ik. 'Is dat niet goed dan' zegt hij. Ik glimlach. 'Jawel, dat is altijd goed' zeg ik. Don trekt me naar zich toe en knuffelt me. Zo liggen we nog een tijdje samen.

Don pov

We zijn bij het gemeentehuis. Zometeen gaan we de papieren tekenen voor ons huis. Daarna is het huis officieel van ons en krijgen we de sleutel en de datum dat we daadwerkelijk mogen verhuizen. We zitten in de wachtruimte. Er komt een meneer naar ons toe lopen. 'Meneer Don Plevier en Meneer Jeremy Plevier?' 'Ja, dat zijn wij' zeg ik en ik en jeremy gaan staan. De man geeft ons een hand. 'Goedemiddag ik ben Meneer driessen, de notarris.' Zegt hij. 'Loopt u maar mee'. We lopen achter de man aan naar een kamertje. Er staat een net bureau en aantal stoelen. De man gaat aan de ene kant zitten en jeremy en ik aan de andere kant. 'Zo' zegt de man. 'Ik heb hier.... de papieren van Willemsstraat nummer 32 te Dordrecht, dat klopt toch?' Zegt de man terwijl hij een stapeltje papieren pakt. 'Jazeker' zeg ik. 'Oke, dan zou ik eerst even willen bespreken wat de staat van uw rekening is en de afspraken met de bank, dan gaan we alle papieren invullen, en daarna overhandig ik u de sleutel en de kopieen van de papieren' legt de man uit. We knikken.

De man begint vragen te stellen en we beantwoorden alles. Daarna vullen we een heleboel papieren in en zetten we onze handtekening op een aantal papieren. Het is best wel een hele stapel, heel anders dan een huurappartement, maar dit is natuurlijk ook een veel grotere stap. Als we klaar zijn met alles invullen belt de man iemand. Er komt een mevrouw en ze neemt het slapeltje mee om ze allemaal een paar keer te kopieren. Terwijl we wachten vertelt de man nog wat over verzekeringen en praten we wat over niet boeiende dingen. Tijdens het praten pak ik jeremy's hand vast. Hij knijpt er even in en ik knijp terug. Dan komt de vrouw terug met 3 stapeltjes papier en geeft ze aan de man. De man stopt ze allemaal in een apart mapje. Een geeft hij aan ons. Dat is het bewijs dat het huis van ons is. Een gaat in het gemeente register en een blijft bij de notaris.

Dan pakt de man een zakje. Daar zit de sleutel van ons huis in. Hij geeft ons beide een hand. 'Gefeliciteerd met jullie huis' zegt hij blij. 'Bedankt' zegt jeremy. 'Jullie kunnen vanaf dinsdag intrekken in jullie huis' zegt hij. 'Oh, nice dat is al heel snel' zeg ik. Jeremy knikt blij. 'Nou, dan wens ik jullie nog een fijne dag verder en succes met verhuizen' zegt de man. We bedanken hem en lopen naar buiten. Eenmaal buiten staat jeremy stil. Ik kijk hem aan. 'Don... we hebben gewoon een huis gekocht' zegt hij. 'Jaaaaaaaa' roep ik super blij. 'We hebben een huissssss' roept jeremy en hij knuffelt me en tilt me op. Ik moet lachen. Ja, we hebben een huis. Ik.. samen met de leukste jongen op aarde.

Sorryyy dat ik zooooo lang niet meer had gepost. Idk ik zit niet meer echt in de wattpad vibes maar nu is het vakantie en verveelde ik me en ik dacht laat ik toch maar wel dit boek afschrijven wel. Idk hoelang voor dit boek ooit af gaat zijn maar ja. Leuk. Nais. Yeah. Wel sick lang hoofdstuk is dit dus genieeeet. Doei. Xxxxxx