Uzulme , kaybetme sanatini ogrenenler , yasama katlanabilme yetenegini gelistirirler..
(İyi Okumalar. Lutfen Vote verin.)
-----------:-----------
Yaklasik on saniye bana bakti.
"Emin misin Pelin?" dedi hem saskin hemde beni bekler gibi.
Eminim bile demeden dudaklarina yapistim. Bana karsilik verip kollarini belime doladi. Tek opusuyle bastan ciktigim bu adamla bu gece ne yapacaktim. Nefes almak icin ayrildi. Gozlerimin icine bakti. Aman allahim cok tatli. Ellerimi yanaklarina koyup tekrar kendime cektim. Bunu onunla istiyordum. İlkim o olucakti.
Birbirimizi istercesine opusuyorduk. Batuhan ellerini tisortumun altina koydu. Tam cikaricakti ki odaya biri daldi. Batuhani uzerimden ittirdim hemen. Cunku kapida elleri kanli bir sekilde Ayaz duruyordu. Gozlerimi saskinlikla acip Ayaz in yanina gittim.
"İrem... Be.. Ben İrem i ittim. Kafasini vurdu cok kaniyor... Yanlislikla oldu..." diye kekeledi. İrem in adi gectigi anda dolan gozlerim buharlasti. Onumu daha goremez haldeyken kendimi yerde bulmam anormal olmadi.
&&&&&&&&&&&&&&&&&&&
Gozlerimi actigimda hastanenin ifrenc kokusu vardi. Aklima neden bayildigimla ilgili sey gelince direk kolumdaki serumu firlatip ayaga kalktim ve odadan ciktim. Odanin kapisinda Batuhan oturuyordu. Yere cokmustu. Agladi agliyacakti neredeyse. Bundan kotu bir sey oldugunu cikarmam zor olmadi.
"Batuhan noluyo!" diye bagirdim. Koridordaki herkes bir anda bize dondu. Batuhan oldugu yerden kalkip karsimda durdu.
"Pelin." dedi. Sadece Pelin. Ah hadi ama adimi biliyorum salak(!)
"Pelin ne ya Pelin ne?" diye bagirdim yine.
Biraz durdu. Agzini acip konusucakken geri kapatti.
"Lanet olsun ne oldu ona?!" diye bagirarak uzun koridorda kosmaya basladim. Bir tane hemsire bulunca kolundan tutup durdurdum.
"İrem Sayer hangi odada?" diye sordum. Oldukca sakin olmaya calisiyordum.
"207." diyince once duraksasam da bildigim o odaya dogru kostum. Batuhan arkamdan elleriyle gozlerini silerek geliyordu. Kosmuyordu. Beni durduramayacagini biliyordu. Ve ben o odayi cok iyi biliyordum. Babamin oldugu o oda. Annemi son gordugum o yerdeki oda.
Odaya yaklastim. Odanin camindan yatan guzellige baktim. İrem im. Hayatim. 16 senem. Her seyim. Ellerimi camlara koyup yavasca kaydirarak yere dustum. Omzumda iki el beni yerden kaldirdi. Batuhan a sarildim. Sanirim tek lazim olan buydu bana. İnsanin en yakinini kaybetme dusuncesi cok kotu.
Batuhandan ayrildim. Arkami dondugumde sirtini duvara yaslayan Ayaz i gordum. Yanina dogru buyuk adimlarla gittim.
"Hepsi senin yuzunden.!" diye bagirdim.
"Allahin belasi!" diye bagirarak omuzlarindan vurdum. Biraz sendeleyerek geriliyordu. Bir sey yapmiyordu. Tepkisizdi. İki hemsire kollarimdan tutup beni bir odaya suruklediler. Sakinlestirici yaptilar. Gozlerim de kapandi. Aman yarabbim bu sakinlik fazla.
&&&&&&&&&&&&&
-Batu'dan-
Pelin i hemsirelerle gondermistim. Saniyesinde Ayaz i odanin karsisindaki koltuga oturttum. Agliyordu.
"Ayaz bir sakin ol." diye sakinlestirmeye calistim. Onu ilkdefa boyle goruyordum.
"Bu kiz nerden cikti basima. İlk defa biri icin bu kadar endiselendim. Onu kaybetme korkusu vucudumu ele gecirdi resmen. Bir kiz icin. Sadece bir kiz." dedi zorla konusarak.
"Sadece bir kiz degil o Ayaz. Siz ilklerinizi yasiyorsunuz. Nasil oldu olay?" diyerek konuyu degistirdim. Sanirim az cok basardim. Yoksa olayi kurcalayarak daha mi aci cektiriyordum? Beynim kisa devre yapmisti su anda.
"Arabayla geldik. Yanimdan siyrilip ormana dogru yurudu. Pesinden gittim. Kavga ederken ittim. Kafasini agaca carpti. Sonra da boyle iste." diyerek kafasini ellerinin arasina aldi. Kuzenimi bu sekilde gormek aklima hic gelmezdi sanirim.
10 15 dakika oturup doktoru bekledik. Hemsirelerden birisi odaya hizla daldi. İceriden doktoru cagirin diye bagirdi. Endiselenip bizde odaya daldik.
"Beyefendi odadan cikin!" diye bagirdi hemsirelerden biri. Zar zor Ayaz i odadan cikardim. Biz ciktiktan sonra sedyeyle İrem i cikarip ameliyathaneye soktular. Ayaz i koltuga tekrar oturtup Pelin in odasina girdim. Kapiyi kapatip yanindaki sandalyeye oturdum. Guzelim benim. Ne kadar korkmustu?. Ne kadar endiseliydi.?Bugunu nasil planlamisti da boyle gecmisti? Ellerini tutup optum. Gozlerini acti. Oturur pozisyona geldi.
"Ozur dilerim." dedi gozlerimin icine bakarak. Cevap vermedim. Devam etti.
"Bugunun bizim icin ozel olmasini istiyordum ama...." sozunu bitirmesine izin vermeden ben boldum.
"İrem i ameliyata aldilar. Ve o konuyu unut. İrem daha onemli bizim icin." diyip ona sarildim. Bana simsiki sarilip hickira hickira aglamaya basladi. Durdurmayacaktim. Durduramazdim da zaten. İcini dokmeliydi. Burda dokup rahatlamaliydi. Simdi.
------
-Pelin'den-
Aglamak. Ne kadar sacma gelsede vucuduma cok iyi geliyordu. Gozumun altindaki mor halkalar haric. Bu benim icin zordu. 16 senemi kaybetmek zordu. Annemden bile daha cok deger vermistim ona. Oz kardesim gibi. Canimdan bir parca gibi. Ki oyle zaten. Ama onun olucek olma ihtimali kalbime ok gibi saplaniyordu. Kalbim mecazi anlamda kan akitmak yerine gozlerimden inen beyaz tuzlu yaslara izin veriyordu. Zordu. Birilerini kaybetmek. En yakinindaki birilerini kaybetmek. Ailenden bile daha cok deger verdigin kisiyi kaybetmek. Zordu.... Vucudum dana 'İrem' 'Kafasi kaniyor' kelimeleriye sapsade bir bayinginliga eleveriyordu kendini. Onun olme dusuncesiyle kalbim parcalara ayrilacakti. Toparlayacak kimilerim ise bunun icin ugrassada yapamazlardi. O benim icin cok degerliydi. Ugruna kendi canimi verebilirim. Ve ben onu korkunc bir filmi son saniyesine kadar,hic gozunu kirpmadan bitirtecektim. Sayisiz kufur soyletecektim. Evdeki vazolarin hepsini kirdiracaktim. Bunlari yapmadan beni birakamazsin İrem SAYER!
------------
KİSA OLUYOR CUNKU DİGER KİTABİM DUYGUSUZ U DA İDARE ETMEYE CALİSİYORUM. UMARİM BEGENMİSSİNİZDİR.
