အခန်း ၃

1K 120 3
                                        


-

" ဟူးးးး "

ေလျပင္းတစ္ခ်က္ကိုအားေလ်ာ့စြာမႈတ္ထုတ္လိုက္ၿပီး အိပ္ကုတင္ေပၚလွဲခ်လိုက္သည္။

ေတာင္သခင္ေနရာဆက္ခံဖို႔အတြက္လူေရြးပြဲေတာင္မလုပ္ဘဲ က်ယ့္ဟန္ကိုပဲေပးမယ္လို႔ေျပာလိုက္တဲ့စကားက နဂိုကတည္းကစိတ္ေလးေနတတ္တဲ့ က်ယ့္ဟန္အေပၚခဲတစ္လံုးပိုပစ္တင္လိုက္သလိုပင္။

နဂိုကတည္းက ဒီေက်ာင္းကေက်ာင္းသားေတြနဲ႔သိပ္အဆက္ဆံမျပဳလို႔ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကက်ယ့္ဟန္ကိုမ်က္မုန္းက်ိဳးေနတာ
တကယ္သာေတာင္သခင္ေနရာကိုက်ယ့္ဟန္ရသြားရင္ ဒါကသူတို႔အတြက္ပိုဆိုးတဲ့ခံစားခ်က္ကိုေပးမွာက်ိန္းေသပဲ။

" ငါတကယ္ဆိုထြက္သြားလိုက္ရမွာ "

ခပ္တိုးတိုးၿငီးတြားၿပီးမွ စိတ္ကိုေသခ်ာဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

လွဲေနရာကထလို႔  အဝတ္ပိုႏွစ္စံုႏွင့္စုသိမ္းထားေသာေငြစေငြတံုးေတြရယ္ကိုထုပ္ပိုးလိုက္သည္။
အနားယူခ်ိန္မို႔ေက်ာင္းပတ္ဝန္းက်င္ကဘယ္သူမွမရိွေအာင္တိတ္ဆိတ္လို႔ေနသည္။

ၪီးေလးရိွရာ အေဆာင္ဘက္ အျပင္ကလွမ္းအရိုအေသေပးလို႔ေတာင္ေပၚေက်ာင္းကေနတိုးတိတ္စြာခိုးထြက္လို႔လာခဲ့သည္။
က်ယ့္ဟန္ထားခဲ့သည္ကား  လက္ေရးစာတစ္ေစာင္သာ ~

" အကာအကြယ္မပါဘဲ ဒီတိုင္းႀကီးဆက္သြားေနရင္ေတာ့ေသခ်ာေပါက္ဓားျပတိုက္ခံရမွာပဲ "

ကိုယ္ကိုေဖာ့လို႔ မနီးမေဝးကေနအသာေလးေနာက္လိုက္လာခဲ့သည္။

ေတာင္ဆင္းလမ္းတစ္ေလ်ွာက္ေအးေအးလူလူဆင္းလာခဲ့ေပမယ့္ေတာင္ေျခေရာက္ေတာ့ေမာလို႔ခဏအနား လူဝိုင္းခံလိုက္ရသည္။

" ေဟ့ေကာင္ေလး ! ေရ႔ွခရီးဆက္ခ်င္တယ္ဆို မင္းမယ္ပါတာေတြထားခဲ့ၿပီးလူခ်ည္းပဲထြက္သြားလိုက္ "

ဓားတရမ္းရမ္းႏွင့္ အသံကိုႀကိတ္ေျပာေနတဲ့သူကိုမမိွန္မသုန္ၾကည့္ရင္း က်ယ့္ဟန္သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။

" အိမ္နဲ႔အဆင္မေျပလို႔ ရိွတာေလးစုၿပီဴထြက္လာပါတယ္ဆို အဲ့ရိွတာေလးခင္ဗ်ားတို႔ဆီထားခဲ့ေတာ့ကြၽန္ေတာ္ကဘာနဲ႔ေရ႔ွဆက္ရမွာလဲ  ဟမ္ ! "

အရှင်သခင်ကတစ်လောကလုံးမှာသူ့ဇနီးကိုအချစ်ဆုံးပဲWhere stories live. Discover now