အခန်း ၁၀

846 98 1
                                        

Zawgyi

-

' ဝုန္း !!!! ´ ကနဲ အသံကအတြင္းခန္းထဲကေနအျပင္ထိကိုပါခပ္သဲ့သဲ့လ်ွံထြက္လို႔လာသည္။

" ေတြ့ေအာင္ရွာ မေတြ့ရင္ငါ့စီလံုး၀မလာခဲ့နဲ႔ "

" အမိန္႔အတိုင္းပါ "

ထြက္သြားတဲ့ အထူးတပ္သားေတြကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ၿပီး စိတ္ကိုေျဖးေျဖးခ်င္းေလ်ွာ့ခ်လိုက္သည္။

" က်ယ့္ဟန္ကိုဒီလအတြင္းမေတြ့ရင္ အဲ့ေတာင္ေပၚေက်ာင္းကိုဖ်က္စီးဖို႔လုပ္လိုက္ ! "

" ဟုတ္ကဲ့ပါ "

" အစကတည္းကေခၚထားလိုက္ရမွာ !!! "

ကိုယ့္ကိုကိုယ္အားမရစြာျဖစ္မိေပမယ့္ စိတ္အလိုလိုက္၍မျဖစ္။
တစ္ခုခုသာျဖစ္သြားရင္ က်ယ့္ဟန္ကိုမေတြ့ရဘဲေနလိမ့္မည္။

ျပန္ထြက္လို႔လာတဲ့ေဒါသေတြကိုေလ်ွာ့ခ်လိုက္ၿပီး ခဏမ်ွအိပ္စက္အနားယူလိုက္သည္။

"  ဟာ့ဗ်ာ  မလုပ္တတ္ရင္ဖယ္ပါ။အက်ႌေတြလည္းမီးစြဲကုန္ေတာ့မယ္ခင္ဗ်ားတစ္ေယာက္နဲ႔လည္း တကယ္ပါပဲ "

ေျပာေျပာဆိုဆိုႏွင့္က်ယ့္ဟန္ က ကုန္းကြၽန္႔လက္ထဲရိွဟင္းခပ္ဇြန္းကိုဆြဲယူကာဟင္းအိုးေရ႔ွတြင္ေနရာ၀င္ယူလိုက္သည္။
မ်က္ႏွာေပၚေရာ ကိုယ္လက္ေတြအျပင္၀တ္ရံုေပၚမွာပါအစြန္းအထင္းေတြနဲ႔ေပပြေနတဲ့တစ္မိုးေအာက္ကတစ္ၪီးတည္းေသာအရွင္သခင္ကို စည္းကေန ငယ္သားတခ်ိဳ႕ကအံ့ၾသစြာၾကည့္လို႔ေနသည္။

ဒီရက္ေတြအတြင္း ကုန္းကြၽင့္နဲ႔က်ယ့္ဟန္ကပိုရင္းႏွီးလို႔လာကာ စေတြ့ကာစကလိုအေနခက္တာမ်ိဳးေတြမျဖစ္ေတာ့။
က်ယ့္ဟန္ ကရင္းႏွီးလာၿပီးေနာက္မွာအေမႀကီးလို ဟိုတစ္စဒီတစ္စလိုက္ေျပာတတ္တဲ့အက်င့္ရိွမွန္းကုန္းကြၽင့္သိလိုက္ရေသးသည္။

" ကိုယ္လက္သန္႔စင္ဖို႔သြားေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ပဲဆက္လုပ္လိုက္မယ္ "

" ေကာင္းပါၿပီ ေကာင္းပါၿပီ  စကားနားေထာင္ပါမယ္ "

ၿပံဳးစစမ်က္ႏွာေဘးႏွင့္ ကိုယ္လက္သန္႔စင္ဖို႔ကုန္းကြၽင့္ထြက္သြားေတာ့မွက်ယ့္ဟန္ဟင္းအိုးေပၚအာရံုစိုက္ႏိုင္သည္။
မဟုတ္ရင္ သူေဘးနားရိွေနသ၍ဘာကိုမွေသေသခ်ာခ်ာအာရံုစိုက္လို႔ရမွာမဟုတ္ေပ။

အရှင်သခင်ကတစ်လောကလုံးမှာသူ့ဇနီးကိုအချစ်ဆုံးပဲWhere stories live. Discover now