အခန်း ၉

682 100 5
                                    


ဝတ္ရံုကိုခါလႊင့္လို႔ ေျဖးၫွင္းစြာရယ္လိုက္ၿပီးခပ္လွမ္းလွမ္းေတြရပ္ေနလိုက္ေတာ့ အေစာင့္အေရွာက္ဆိုသည့္လူတစ္စုကလွည့္ၾကည့္လို႔လာသည္။

" တားျမစ္နယ္ေျမထဲဝင္လာၿပီး စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ျပဳမူေနၾကတာ နန္းတြင္းအေစာင့္အေရွာက္ေတြပါလား "

" ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ "

" ငါဘယ္သူလဲဆိုတာမင္းသိစရာမလိုဘူး။ "

ကုန္းကြၽင့္​တစ္လွမ္းခ်င္းထပ္လွမ္း ထိုအေစာင့္အေရွာက္ေတြရဲ့ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တည့္တည့္္မွာရပ္လိူက္ၿပီး

" ဒီေနရာကတားျမစ္နယ္ေျမဆိုတာသိရင္ ၀င္လာစရာအေၾကာင္းမရိွဘူး။ငါေကာင္းေကာင္းေျပာေနတုန္းထြက္သြားလိုက္ ! "

" ဟမ့္ !!! ခင္ဗ်ားေတာင္၀င္လာေသးတာပဲ က်ဳပ္တို႔၀င္လာတာဘာမ်ားထူးဆန္းသြားလို႔လဲ ဘာလဲ ခင္ဗ်ားကဒီေနရာရဲ့ပိုင္ရွင္မို႔လို႔လား "

" ေသခ်ာတာေပါ့ ငါကဒီေနရာရဲ့ပိုင္ရွင္ပဲေလ "

စကားဆံုးမွာ လက္ခနဲျဖာထြက္သြားတဲ့အျပာေရာင္မ်ွင္တန္းေလးက အေစာင့္အေရွာက္တစ္ေယာက္ရဲ့လည္ပင္းကိုတင္းေနေအာင္ရစ္ပတ္လို႔ထားသည္။

"  ဒီေနရာကငါ့ေနရာ ငါခြင့္မျပဳရင္ဘယ္သူမွ၀င္ခြင့္မရိွဘူး ! "

" ခင္ ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ "

ႀကိဳးမ်ွင္တန္းကိုျပန္သိမ္းလိုက္ၿပီး ၀တ္ရံုကိုတစ္ခ်က္ခါထုတ္လိုက္ကာ

" ငါဘယ္သူလဲသိစရာမလိုဘူး။ဧည့္သည္ရိွေနလို႔ အေကာင္းတိုင္းျပန္လႊတ္ေပးလိုက္မယ္။ေနာင္ခါမ်ားစည္းေဖာက္ၿပီးငါ့နယ္ေျမထဲေက်ာ္လာလို႔ကေတာ့ အေရခြံစုတ္ၿပီးဝိဥာဥ္စာေကြၽးပစ္မယ္ "

ေၾကာက္လန္႔တၾကားေျပးထြက္လို႔သြားတဲ့အေစာင့္အေရွာက္ေတြကိုၾကည့္ရင္း အေနာက္မွာက်ယ့္ဟန္ရပ္ေနတာကိုေတာင္သတိမထားမိ။

" ခင္ဗ်ားကေတာ္ေတာ္ေလးေတာ္တဲ့သူပဲျဖစ္ရမယ္။နန္းတြင္းအေစာင့္အေရွာက္ဆိုတဲ့သူေတြကကြၽန္ေတာ္တို႔ေတာင္ေပၚလာခဲ့တုန္းကအရမ္းရိုင္းၿပီး ေတာင္သခင္ကိုပါမထီမဲ့ျမင္လုပ္ၾကတာ "

အရှင်သခင်ကတစ်လောကလုံးမှာသူ့ဇနီးကိုအချစ်ဆုံးပဲWhere stories live. Discover now