အခန်း ၇

786 120 3
                                        


-

ေက်ာက္ဖ်ာကိုအိပ္ရာအမွတ္ႏွင့္ ႏွစ္ၿခိဳက္စြာအိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့က်ယ့္ဟန္ကိုျမင္ေတာ့ ကုန္းကြၽင့္ေခါင္းခါလ်က္ၿပံဳးမိသည္။

သက္လက္ပိုင္းေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ဟာျဖစ္ကတတ္ဆန္းအိပ္ေပ်ာ္ေနတာေတာင္ေတာ္ေတာ္ေလးေခ်ာေမာေနတာမို႔ မ်က္ေတာင္မခတ္တမ္းအခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာေနမိသည္။

" က်ယ့္ဟန္ ! က်ယ့္ဟန္  ထေတာ့ "

အသာလႈပ္ႏိႈးေတာ့ မ်က္ခြံေတြကိုေလးလံစြာဖြင့္လာၿပီးလွဲေနရာကေနေျဖးၫွင္းစြာထိုင္လိုက္သည္။

" ကြၽန္ေတာ္ ေတာ္ေတာ္အိပ္ေမာက်သြားတာပဲ "

" အင္း  မင္းဗိုက္ဆာေနၿပီမဟုတ္လား "

" နည္းနည္းေတာ့ဆာတယ္ "

ကုန္းကြၽင့္ယူလာတဲ့ ဟင္းထုပ္ေလးေတြကိုခ်ေပးေတာ့က်ယ့္ဟန္ကဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ႏွင့္။

" ကြၽန္ေတာ္အိပ္ေနတုန္း အေမႊးနံ႔သာေတြ ဆုေတာင္းသံလိုလိုေတြခဏခဏၾကားရတယ္ "

ကုန္းကြၽင့္မ်က္ခံုးတစ္ဖက္ပင့္သြားသည္။
ၿပီးမွသတိရလိုက္မိတာ သူထြက္သြားတုန္းကအကာအကြယ္ျပန္မပိတ္မိခဲ့တာပင္။
အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကိုးကြယ္သူတခ်ိဳ႕ရဲ့ ပူေဇာ္သံေတြကက်ယ့္ဟန္ဆီေရာက္လာတာျဖစ္မည္။

" မင္းနားၾကားမွားတာေနမွာပါ။စားေတာ့ အမ်ားႀကီးေတြးမေနနဲ႔ "

က်ယ့္ဟန္ ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီးဗိုက္ျဖည့္ဖို႔ကိုသာအာရံုျပန္စိုက္လိုက္သည္။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ကုန္းကြၽင့္အကာအကြယ္ကိုျပန္ပိတ္လိုက္သည္။

"  ဘယ္လိုမွရွာမေတြ့ပါဘူး  ေတာင္သခင္ "

" က်စ္ !! မင္းတို႔အဲ့ေလာက္ေတာင္ပဲအသံုးမက်တာလား "

အေစာင့္နတ္ေတြေရာ  သင္တန္းသားတစ္ခ်ိဳ႕ပါေခါင္းငံု႔လ်က္ေနရံုအျပင္ဘာမွတံုးျပန္မလာ။
နားထင္ကိုဖိလ်က္ စိတ္ကိုေျဖေလ်ွာ့လိုက္ၿပီး

" ဧကရာဇ္ေရႊနားေတာ္ထိေပါက္ၾကားသြားရင္ေလ ဒီေတာင္ပါအၿဖိဳခံရလိမ့္မယ္ "

ရုတ္တရက္ေဘးရိွလက္ေထာက္က

" က်န္းက်ယ့္ဟန္နဲ႔ေပ်ာက္ဆံုးသြားတာနဲ႔ ဧကရာဇ္နဲ႔ဘယ္လိုမ်ားပတ္သက္ေနတာလဲ ေတာင္သခင္ ? "

အရှင်သခင်ကတစ်လောကလုံးမှာသူ့ဇနီးကိုအချစ်ဆုံးပဲWhere stories live. Discover now